ပ်ားရည္စိမ္အဆိပ္

သူ႔ရဲ႕လက္ခနဲ အၿပံဳးတစ္စက္မွာ
ကိုယ္ေပ်ာင္ဝင္ခဲ့ဖူးတယ္.......
သူ႔ရဲ႕စူးနစ္ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ
ကိုယ္မိန္းေမာခဲ့ဖူးတယ္........
သူ႔ရဲ႕ခ်ဳိသာ အေျပာတို႔မွာ
ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခံဖူးတယ္........
သူ႔ရဲ႕ညင္သာ အေတြ႔တစ္ခ်ိဳ႕မွာ
ကိုယ္ယစ္မူးခဲ့ဖူးတယ္..........
ဒါေပမယ့္........
ဒီအၾကည့္ အယုအယေတြက
အဆိပ္ေတြတဲ့လားကြယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

နားခုိရာ

       ဒီေနရာေလးထဲကိုယ္ေျခအခ်မွာ သူကမျငင္းဆန္ေပမယ့္ စိမ္းကားျပတ္ေတာက္စြာလက္ခံရွာသည္။ သူကိုုယ့္ကိုစိတ္နာသြားၿပီထင္သည္။သူ႔ကုိေမ့ေလ်ာ့စြန္႔ပစ္သြားၿပီဟု ထင္ထားခဲ့ပံုရ၏။ ကုိယ္ကလည္းကိုယ္ ပဲေလ။သူ႔ရဲ႕ႏွစ္ပတ္လည္ကိုေတာင္ သတိတရမရွိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေမ့ေလ်ာ့လ်စ္လ်ဴရႈ ထားခဲ့သည္ကိုး။
သူ႔ကိုရင္ထဲတြင္အၿမဲအမွတ္ရေနေသာ္လည္းကိုယ္ေပ်ာ္ရာမွာ(မဟုတ္ဘူးေပ်ာ္မယ့္ထင္တဲ့ေနရာေတြမွာ)
လွည့္လည္ေနျဖစ္ခဲ့သည္။ဘာကိုမွမလုပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္စိတ္ဓါတ္ေတြက်ဆင္းေနခဲ့သည္မို႔ ကိုယ့္ျဖစ္
တည္မႈကိုေတာင္ ရွာမေတြ႕ေတာ့သည့္အေျခအေနမွာ သူ႔ကိုဂရုတစိုက္ျခယ္သလိုစိတ္ေတြ ကင္းေဝးခဲ့တာ ကာလအတန္ၾကာေနၿပီမွန္းကိုယ္သိပါသည္။ခြန္အားႏံုနည္းသည့္ကိုယ္က အခုလိုပဲသူ႔ကိုအခါခါစြန္႔ပစ္ထား
ခဲ့တတ္တာမို႔ သူကအေၾကာင္းသိပီပီ ဖက္လွဲတကင္းမရွိလွေပမယ့္ ျငဴစူစြာျဖင့္ေတာ့ လက္ခံခဲ့သည္ပဲ။အဲဒီ
အတြက္ေတာ့သူ႔ကိုလႈိက္လႈိက္လွဲလွဲေက်းဇူးတင္မိရသည္။ဒီတစ္ခါလည္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သူ႔အနား
မွာရွိလို႔ဘယ္ခ်ိန္စြန္႔ခြာသြားျဖစ္အံုးမည္ဆိုတာဘာသာလည္းမသိသည္မို႔ မေရရာတဲ့ကတိေတြမေပးခ်င္ ေတာ့ေပ။သို႔ေသာ္ကုိယ္ပုိင္ဆိုင္ရာ ဒီေနရာေလးကို မည္သူေတြသိသည္ျဖစ္ေစ၊မသိသည္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္က
ေတာ့တြယ္တာသည္။ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္။ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕နားခုိရာလည္းျဖစ္၊ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ဖြင့္ရာ၊ထြက္ေပါက္ေပး ရာလည္းျဖစ္တဲ့သူ႔ကို ဘယ္ေသာအခါမွ အၿပီးတုိင္စြန္႔ခြာမသြားျဖစ္မွာေတာ့ ေသခ်ာပါသည္။

(က်မဘေလာ့ေလးကိုလေပါင္းမ်ားစြာစြန္႔ပစ္ထားရာက အမွတ္ရလာတာမို႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးတင္ျဖစ္သြားပါတယ္။)

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

မွတ္သားဖြယ္စကားစုေလးမ်ား(၂)

* ဖတ္ဖူးတဲ့စကားစုေလးေတြကိုမွတ္မိသေလာက္ျပန္မွ်လိုက္တာပါ........
  • ခင္မင္မႈဆိုတာအေျပာလြယ္သေလာက္လက္ေတြ႔အဓိပၸါယ္ေဖာ္ဖို႔ခက္ခဲတယ္။
  • တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕လိပ္စာစာအုပ္ထဲမွာ ေနရာရဖို႔လြယ္ကူေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕အသဲႏွလံုး မွာေနရာရဖို႔ကေတာ့ခက္ခဲတယ္......
  • ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ရတာလြယ္သေလာက္အဲဒီအနာက်က္ေအာင္ကုစားဖုိ႔ေတာ့ ခက္ခဲတယ္။
  • ခ်စ္တယ္ဆိုတာစကားနဲ႔ေျပာလို႔လြယ္ေပမယ့္အခ်စ္ကိုထုတ္ေဖာ္ျပသဖို႔ခက္ခဲတယ္။
  • ဆံုးရႈံးလိုက္ရတဲ့အခ်စ္အတြက္အလြယ္တကူပူေဆြးတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္အဲဒီအခ်စ္ကိုမဆံုးရႈံးရ ေအာင္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ဖို႔အတြက္ေတာ့ခက္ခဲတတ္ၾကတယ္။
  • သူတစ္ပါးရဲ႕အမွားကိုျပစ္တင္ေဝဖန္ဖို႔လြယ္ကူေပမယ့္ကိုယ့္အမွားကိုအမွတ္ရေနဖို႔ေတာ့ခက္ခဲတယ္။
  • သူတစ္ပါးကိုခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔လြယ္ကူေပမယ့္ကို္ယ္တိုင္ခြင့္လႊတ္ခံရဖို႔ကခက္ခဲတယ္။
  • ကတိစကားအေပးလြယ္ေပမယ့္ထားတဲ့ကတိတည္ေအာင္ထိန္းဖို႔ခဲယဥ္းတယ္။
  • အေျပာလြယ္သေလာက္စကားကၽြံႏႈတ္ဖို႔ခက္တယ္။
  • စည္းကမ္း၊ဥပေဒေတြကိုခ်မွတ္ဖို႔လြယ္သေလာက္လိုက္နာေစာင့္ထိန္းဖို႔ခက္ခဲတယ္။
  • ဘဝတိုးတက္ေရးကိုစိတ္ကူးယဥ္ေတြးေတာရတာလြယ္သေလာက္ အေတြးကိုရပ္၊ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ခက္ခဲတယ္။
  • ေအာင္ျမင္မႈကိုအလြယ္တကူထုတ္ေဖာ္ဝံ့ၾကြားတတ္ၾကေပမယ့္အရႈံးကိုရဲရဲဝင့္ဝင့္ ရင္ဆိုင္ဖို႔က် ခက္ခဲတယ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ေကာင္းကင္ဘံုမွေမေမသို႔................

          ကေလးငယ္တစ္ဦးမွတယ္လီဖုန္းေအာ္ပေရတာထံဖုန္းဆက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
             `ဟယ္လို......ေကာင္းကင္ဘံုမွာတယ္လီဖုန္းရွိလားဟင္......ကၽြန္ေတာ့္ေမေမေကာင္းကင္ဘံုမွာ
ေရာက္ေနလို႔ပါ...ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေမေမ့ကိုလုိအပ္ေနလို႔။
        ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္အရမ္းေအာင့္ေနတယ္....ေနာက္ၿပီးေခ်ာ္လည္းလဲထားလုိ႔ေမေမ့ကိုခုေတြ႔မွျဖစ္မွာမို႔ပါ။
ဒီစာအုပ္ထဲကေနေကာင္းကင္ဘံုနံပါတ္ကိုဘယ္လုိရွာရမလဲဆိုတာေျပာျပေပးပါေနာ္....သူ႔နံပါတ္ကအဝါ
ေရာင္စာမ်က္ႏွာေတြဘက္မွာလားဟင္........ဘယ္လိုရွာရမွန္းကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိလို႔ပါ။
       ေနာက္ၿပီးေဖေဖကလည္းေမေမ့ကိုလုိအပ္ေနတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္......ညညဆိုေဖေဖ့ငိုသံကို
ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရတယ္......တခါတေလဆိုေမေမ့နံမည္ကုိ တ ေနတတ္တယ္....ဒါေပမယ့္ေဖေဖဘာလို႔
ဒီေလာက္ဝမ္းနည္းေနတယ္ဆိုတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိဘူးဗ်။
        ကၽြန္ေတာ္သာဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ေမေမခ်က္ျခင္းျပန္လာမယ္ထင္တာပဲ......ေကာင္းကင္ဘံုကေတာ္
ေတာ္ေဝးလားဟင္.....ပင္လယ္ႀကီးကိုျဖတ္ၿပီးသြားရတာလား.....ေမေမထြက္သြားတာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ...
အခုအိမ္ျပန္လာခ်ိန္တန္ေနၿပီေလ......ေမေမ့ကိုအိမ္အျမန္ျပန္လာေစခ်င္ၿပီဗ်။
       ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုေခၚရမွန္းလည္းကၽြန္ေတာ္မသိဘူး.....ေက်းဇူးျပဳၿပီးေကာင္းကင္ဘံုနံပါတ္ကိုရွာေပး
ပါေနာ္.........နံပါတ္ကိုေကာင္းကင္ဘံုဆိုတဲ့နံမည္နဲ႔ရွာရမွာလား...ကၽြန္ေတာ္က ရႏွစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးေတာ့စာ
သိပ္မဖတ္တတ္ေသးလို႔ပါေနာ္။
        ေတာင္းပန္ပါတယ္.....ခင္ဗ်ားကိုငိုေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကၽြန္ေတာ္မွာမရွိပါဘူး......ခင္ဗ်ားေရာဗိုက္ေအာင့္
ေနလို႔လားဟင္....ဒါမွမဟုတ္မ်က္စိထဲတခုခုမ်ားဝင္သြားလို႔လား.....ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘုရားေက်ာင္းကိုဖုန္းေခၚ
လိုက္ရင္ေတာ့အကူအညီလိုတဲ့အခါဘယ္ေနရာကိုသြားဖို႔ေမေမမွာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းသူတို႔သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္...
ဘုရားေက်ာင္းဖုန္းနံပါတ္ကိုနံရံေပၚမွာရွာေတြ႔ၿပီဗ်....ေက်းဇူးပါပဲေနာ္.....ကၽြန္ေတာ္ဘုရားေက်ာင္းကိုဖုန္း
ဆက္လိုက္ပါအံုးမယ္။

* အေမမ်ားေန႔အမွတ္တရဖတ္ဖူးတဲ့စာေလးတပုဒ္ကိုဘာသာျပန္ေပးလိုက္တာပါ......

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

သတိုး: ပတၱျမား လွံတံ

သတိုး: ပတၱျမား လွံတံ

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဧပရယ္ဖူးလ္

           `ဒီေန႔ April fool ကြ........... ဟုတ္ၿပီ ............သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအရူးလုပ္ရမယ္။`
        က်မနားကျဖတ္သြားသည့္ေကာင္ေလးတသုိက္ေျပာသြားျခင္းျဖစ္သည္။April fool ဆိုသည့္စကား 
ၾကားရတုိင္းရင္သည္တဆစ္ဆစ္နာက်င္တတ္စၿမဲ။က်င္စက္ႏွင့္တို႔ခံရသူပမာႏြမ္းလ်ပင္ပန္းေနၿမဲပင္.......
ႏွစ္ေတြေတာ့ၾကာခဲ့ပါၿပီ။သို႔ေသာ္ရင္မွဒဏ္ရာကယခုတိုင္သစ္ဆဲ။ဧပရယ္လ္ေရာက္တိုင္းေႏြေလရူးႏွင့္အ
တူရူးခဲ့ရသည္ပဲ..........
         တခ်ိန္ကက်မလည္း April fool မွာေပ်ာ္ရႊင္တတ္ခဲ့သည္။သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ား
ကိုေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္းျဖင့္လွပသည့္ April fool ေန႔ရက္မ်ားကိုပိုင္ဆုိင္ခဲ့ဖူး၏။က်မ၏မရိုးႏိုင္ေသာေနာက္
ေျပာင္က်ီစယ္မႈမ်ားေၾကာင့္လည္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကရသည္တဲ့။သို႔ေသာ္က်မ၏က်ီ
စယ္မႈေၾကာင့္ပင္`ကို႔`ကိုတသက္စာဆံုးရႈံးလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။
        မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ၾကြက္က်မအတြက္`ကို`ဟာခ်စ္သူရည္းစားတစ္ေယာက္သာမဟုတ္ပဲေဆြမ်ဳိးသား
ခ်င္းတစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔အားကိုးခဲ့ရသည္။ငယ္စဥ္ကတည္းကေသြးအားနည္းတတ္သည့္က်မမွာမၾကာခဏဆို
သလိုဖ်ားနာတတ္၏။က်မေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တိုင္းလည္းအကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔တဗ်စ္ဗ်စ္ေတာက္
ေတာက္ေျပာရင္းပ်ာယာခတ္ေအာင္ျပဳစုေပးခဲ့သူက`ကို`ရယ္ပါ။`ကို`ဟာက်မကမၻာ၊က်မရဲ႕အလင္းေရာင္။
ခုေတာ့ကမၻာလည္းေပ်ာက္၊သန္းေခါင္လည္းေရာက္ခဲ့သည္မွာၾကာပါၿပီေကာ............
         တခုေသာဧပရယ္လ္၁ရက္ေန႔မွာေပါ့။ေနာက္ေျပာင္ရာတြင္အၿမဲစိတ္ကူးဆန္းျပားေလ့ရွိသည့္က်မက
`ကို႔`ကိုစဖို႔အႀကံရသျဖင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုအကူညီေတာင္းကာဖုန္းေခၚခိုင္းလိုက္သည္။က်မေနမေကာင္း
ျဖစ္ကာသတိလစ္ေနသည္မို႔ေဆးရံုပို႔ရန္လာေပးဖို႔`ေဖြး`ကေျပာေတာ့အစိုးရိမ္လြန္သြားသည့္`ကို`ဟာအ
လုပ္ထဲေရာက္ေနေသာ္လည္းခ်က္ျခင္းလာမည့္အေၾကာင္းေျပာသည္တဲ့။`ကို`၏အျဖစ္သည္းပံုကိုသူငယ္
ခ်င္းမ်ားကအားက်စိတ္ျဖင့္စၾကသည္။
             `ထားတို႔ကံေကာင္းပံုမ်ားရည္းစားတစ္ေယာက္ထားတာအေဖ၊အေမတင္မကဘူး။အကိုပါရလိုက္
တာကိုး`တဲ့ေလ........
         ဒီေတာ့က်မမွာၾကည္ႏူးစိတ္ျဖင့္`ကို`အလာကိုအေဆာင္ဝရံတာမွာထြက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။`ကို`
လာမည့္အခါတိုင္းယခုကဲ့သို႔အေဆာင္ဝရံတာေရွ႕ထြက္ကာေမွ်ာ္ေနတတ္ၿမဲ။`ကို႕`ကားေလးက်မျမင္ကြင္း
ထဲဝင္အလာမွာပဲေမွ်ာ္လင့္မထားသည့္အျဖစ္ဆိုးႀကီးျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့သည္။က်မအတြက္စိတ္ပူေနသည့္`ကုိ`
ကကားကိုအရွိန္ႏွင့္ေမာင္းလာရာမွရုတ္တရက္အေကြ႕မွာတဖက္မွလာသည့္အုတ္တင္ကားျဖင့္ဝင္တိုက္မိ
ေတာ့သည္။ႏွစ္ဖက္လံုးမွာအရွိန္ႏွင့္ျဖစ္၍`ကို႔`ကားေလးမွာတပတ္လည္ကာတိမ္းေမွာက္သြားသည္။မိနစ္
ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပင္ခ်စ္ရသည့္`ကို႔`ကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ရၿပီေကာ.......
         ကမၻာလည္းဆံုး၊အေမွာင္လည္းဖံုးခဲ့ရၿပီ။အေပ်ာ္စိတ္ျဖင့္`ကို႔ကိုအရႈးလုပ္မည့္က်မကိုယ္တိုင္ရႈးခဲ့
ရသည္မွာၾကာပါၿပီ။ဒီေႏြေရာက္တုိင္းေဝဒနာတဆင့္တိုးကာရႈးရအံုးမည္။ေနာင္တတပံုတပင္ရင္မွာေပြ႕
ပိုက္ရင္းဒီေႏြကႏၱာခရီးၾကမ္းဆက္ရအံုးမည္ေပါ့။
          ထို႔ျပင္ရင္မွလည္း
   `ကိုတစ္ေယာက္ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ.....သံသရာတေကြ႕ျပန္ဆံုေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္းက်မလို
လူဆိုးမေလးနဲ႔ေဝးေဝးေနႏိုင္ပါေစ` ဟုတီးတုိးဆုေတာင္းလ်က္။
         

(ဧပရယ္လ္ဖူးအမွတ္တရတင္လုိက္တာပါ။)
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

နင္ဂ်ာေတာ္လွန္ေရး

           ခုတေလာဟုိႏိုင္ငံကေတာ္လွန္ေရး၊ဒီႏိုင္ငံကေတာ္လွန္ေရးနဲ႔အၿပိဳင္အဆိုင္ေတာ္လွန္လိုက္ၾကတာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ္ေနတဲ့ဘာရိန္းကိုပါေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့။ဒီလုိနဲ႔အၿမဲေအးေဆးခဲ့တဲ့ဘာရိန္း
လည္းမၿငိမ္မသက္ျဖစ္ရတယ္ေပါ့။ကိုယ္ေနတဲ့ႏုိင္ငံမို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ဘာရိန္ုးကတျခားအာရပ္ႏိုင္ငံေတြ
နဲ႔စာရင္တကယ္ေအးေဆးတာ။ႏိုင္ငံသားေတြကလည္းစိတ္သေဘာထားေပ်ာ့ေပ်ာင္းၾကရွာတယ္။သိပ္အ
စြန္းမေရာက္ၾကဘူး။ဝတ္ခ်င္တာဝတ္လို႔ရတယ္။စားခ်င္တဲ့အသားလည္းစားလို႔ရတယ္။သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို
လည္းအလြယ္တကူသြားလို႔ရတယ္။(တကၠစီခေလးေစ်းႀကီးတာကလြဲရင္ေပါ့။)
            ေနာက္ဘာရိန္းကအာရပ္ႏိုင္ငံေတြထဲမွာအေသးဆံုးႏိုင္ငံေလးမို႔ရွိတဲ့သယံဇာတနဲ႔လူဦးေရကညီမွ်
တာမို႔ခ်မ္းသာတယ္လို႔ေျပာလုိ႔ရတယ္။ေငြေၾကးက်စ္လစ္ပံုကလည္းအၾကီးဆံုးေငြစကၠဴကမွ ၂၀ တန္ရယ္။
အေၾကြေစ့ဆို၅ျပားထိအသံုးဝင္တယ္ဆိုပါေတာ့။အဲဒီေတာ့ႏိုင္ငံသားေတြအေနနဲ႔ပညာေရးအခမဲ့၊က်န္းမာ
ေရးအခမဲ့၊အိမ္ေတြ၊ကားေတြဝယ္ခ်င္ရင္လည္းအစိုးရကလြယ္လင့္တကူေငြေခ်းေပးတယ္။အလုပ္အကို္င္က်
ေတာ့လည္းရွာရလြယ္ပံုမ်ားဒီေန႔လာေလွ်ာက္ဒီေန႔အလုပ္ခန္႔ရတာ။၁၀နဲ႔၁၀ေပါင္းတာဂဏန္းေပါင္းစက္ကူ
ရတဲ့သူကိုလည္း cashier ခန္႔ရတာပဲ။ဘာဘြဲ႔၊ဘာေအာင္လက္မွတ္မွမလိုဘူး။အဲလိုဘဝေပးကုသိုလ္ေကာင္း
ၾကတာပါ။
             အဲလိုအစစအဆင္ေျပေနတဲ့သူေတြကတျခားအာရပ္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈေနာက္က်ေနေသး
တယ္ဆိုၿပီးေတာ္လွန္ေရးစတယ္ဆိုပါေတာ့။ေခါင္းၿမီးၿခံဳေတြလုပ္တဲ့ေတာ္လွန္ေရးမို႔က်မတို႔ကေတာ့နင္ဂ်ာ
ေတာ္လွန္ေရးလို႔အမည္ေပးထားတယ္။သူတို႔ကဘာေတြလုိခ်င္တာလဲဆိုေတာ့အိမ္အခမဲ့ေဆာက္ေပးေရး၊
လုပ္ခလစာတိုးေပးေရး၊ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းတခ်ဳိ႕ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔အစိုးရပိုင္းရာထူးႀကီးႀကီးေတြမွာသူတို႔
ဘာသာဝင္ေတြေနရာရေရးစတာေတြအတြက္ေတာ္လွန္ၾကတယ္ေပါ့။(ဒီႏိုင္ငံမွာလူအမ်ားစုကရွီးယိုက္ဘာ
သာဝင္ေတြျဖစ္ေပမယ့္ဘုရင့္မိသားစု၊အစိုးရလူႀကီးပိုင္းန႔ဲလူနည္းစုကဆြန္နီဘာသာဝင္ေတြျဖစ္တယ္။)အဲ
ေတာ့သူတို႔ကဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးအစိုးရပိုင္းမွာဝင္ဆန္႔ခြင့္မရေတာ့မေက်နပ္ဘူးေပါ့။ဒါနဲ႔ပဲနင္ဂ်ာေတာ္လွန္
ေရးႀကီးစတယ္ဆိုပါေတာ့။
             သူတုိ႔ေတာ္လွန္ပံုကအဆန္း။ႏိုင္ငံရဲ႕ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္အဓိကလမ္းမႀကီးေပၚမွာကိုစခန္းခ်ၿပီးဆႏၵျပ
ၾကတာ။ယာယီတဲေလးေတြထိုးလို႔။အဲဒီမွာပဲခ်က္ျပဳတ္စားၾကတာဆိုေတာ့အပန္းေျဖခရီးထြက္ေနသလိုပဲ။
ယာယီအိမ္သာေတာင္ပါေသး။(ေပ်ာ္စရာႀကီးမို႔သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္းက်မပါဝင္ဆႏၵျပခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္။)သူ
တို႔ကႏွစ္ဆိုင္းခဲြၿပီးလႈပ္ရွားၾကတာ။မနက္ပိုင္းအားတဲ့သူေတြကတမနက္လံုးအဲဒီမွာေန၊ညပိုင္းအားတဲ့သူေတြ
ကတညလံုးအဲဒီမွာေနေပါ့။အခ်ိန္တန္ကိုယ့္တာဝန္ၿပီးၿပီဆိုအိမ္ျပန္ေရမိုးခ်ဳိး၊အလုပ္သြားရမယ့္သူကလည္းအ
လုပ္သြားနဲ႔အဆင္ကိုေျပလို႔ပါ။တခ်ဳိ႕ကေတာ့ေတာ္လွန္ေရးကိုအေၾကာင္းျပၿပီးအလုပ္ေျပးတာလည္းရွိတာ
ေပါ့။ဒီလိုေတြလုပ္လို႔သူတို႔ေတြအေျခယိုင္သြားလားဆိုေတာ့အစားမပ်က္၊အေသာက္မပ်က္၊ေစ်းဝယ္ထြက္
တာလည္းမပ်က္ၾကဘူးရွင္။ေနာက္ၿပီးအိမ္တြင္းပုန္းေလးေတြကပါဒါကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးအျပင္ထြက္ခြင့္ရလာ
ေတာ့ေရွာပင္းစင္တာေတြ၊စူပါမားကတ္ေတြမွာပိုေတာင္လူစည္လာေသးတယ္။
            ဒီၾကားထဲဘုရင္ကသူတို႔ေတြစိတ္ေျပပါေစေတာ့ဆိုၿပီးတစ္အိမ္ေထာင္ကိုBD1000ဆီေပးၿပီးေခ်ာ့
ရွာပါတယ္။ဒါလည္းသူတို႔ကမေက်နပ္ႏိုင္ဘူး။တစ္အိမ္ေထာင္1000မဟုတ္ပဲလူတစ္ေယာက္1000ရခ်င္တာ
တဲ့ေလ။ကဲ.....ဒီလိုဆိုေတာ့ဘုရင္ေပးတဲ့1000မယူဘူးလားဆိုေတာ့မေနပါဘူး။ရတဲ့အခြင့္အေရးအကုန္ယူ
တာေပါ့။1000လည္းယူတယ္။အဲဒီပိုက္ဆံကိုဆႏၵျပတဲ့ေနရာမွာသံုးၿပီးဆက္လႈပ္ရွားၾကေသးတယ္ဆိုပါေတာ့။
ဘုရင္ကမီးေလာင္ရာဆီေလာင္းလိုက္တာကိုး။အဲေတာ့ဒီနင္ဂ်ာေတြကသူတို႔လုပ္တာမွန္တယ္ထင္သြားၾက
ပါေလေရာ။အဲဒါနဲ႔ဲျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတင္မကေတာ့ဘူး။ဘုရင္နဲ႔လက္ရွိအစိုးရကိုပါျဖဳတ္ခ်ဖို႔ေတာင္းဆိုလာ
ေတာ့တာပဲ။
            အဲလိုနဲ႔ဘာလုပ္ေပးေပးမၿပီးမစီးႏိုင္နဲ႔တစ္လေလာက္ၾကာလာေတာ့ဘုရင္လည္းစိတ္မရွည္ေတာ့
ဘူး။(ဒါေတာင္ဘာရိန္းဘုရင္မို႔ေပါ့။က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာသာဆိုလုိ႔ကေတာ့ဟင္း......မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။)စစ္တပ္
နဲ႔အင္အားသံုးၿပီးေတာ့ႏွိမ္ႏွင္းေတာ့တာပဲ။သူတို႔ဆီမွာရွိတဲ့စစ္တပ္နဲ႔မေလာက္ေတာ့ေဆာ္ဒီနဲ႔ဒူဘိုင္းကစစ္
တပ္ေတြကိုပါေခၚၿပီးျပင္းျပင္းထန္ထန္ႏွိမ္ႏွင္းတာ။ဒီလိုနဲ႔သူတို႔ရဲ႕ေပ်ာ္ပြဲစားေတာ္လွန္ေရးႀကီးရပ္လိုက္ရ
တယ္ေပါ့။သူတို႔ရဲ႕ဇြဲနဲ႔စိတ္ဓါတ္ကုိအားက်လုိ႔ပါ။သူတို႔ကိုက်မျမန္မာျပည္ေခၚသြားရေကာင္းမလားစဥ္းစားရင္း
နဲ႔ေတာ္ၾကာကိုယ္ပါျပန္မရျဖစ္ေနရင္ဒုကၡလို႔ေတြးမိတာနဲ႔အေတြးကိုဒီတင္ရပ္လိုက္ရပါတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ။

အိမ္ျပန္ခ်ိန္

         `အေဖ`............... သမီးကမိဘရင္ခြင္ကိုေျခစံုကန္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ငတ္တလွည့္၊ျပတ္တလွည့္
မလူးမလြန္႔သာဘဝႀကီးကိုဘယ္လိုမွဆက္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။အေဖကေတာ့ေျပာလိမ့္မယ္။အေတာင္စံု
လို႔အသိုက္ကိုခြာတာပါလို႔။ဒါေပမယ့္အေဖ.......သားသမီးတုိင္းကဘယ္အရြယ္ေရာက္ေရာက္မိဘရင္ခြင္မွာ
ပဲေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းခိုလႈံခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။အခုလုိမ်ဳိးသူမ်ားအိမ္မွာမ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔ေနရတဲ့အျဖစ္ကို
ဘယ္လုိခ်င္ပါ့မလဲ။အိမ္ျပန္လာလို႔မွႀကိဳဆိုမယ့္သူမရွိ။ဗိုက္ဆာလို႔မွခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးမယ့္သူမရွိ။ေနထိုင္
မေကာင္းျဖစ္လို႔မွျပဳစုမယ့္သူမရွိတဲ့ဘဝမွာဘယ္သူေပ်ာ္ပိုက္မွာတဲ့လဲ။ေနာက္ၿပီးလုပ္ရတာခ်င္းအတူတူသူ
တို႔အိမ္သားေလာက္အခြင့္အေရးမရတဲ့ဘဝ၊တခါတရံဘာမျပစ္မွမလုပ္ပါပဲနဲ႔သူမ်ားေတြရဲ႕ျငဴစူအျပစ္တင္ခံ
ရတဲ့ဘဝႀကီးကေက်နပ္ႏိုင္စရာလားအေဖ...........။
          ဒါေပမယ့္..........အေဖ့ရဲ႕တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေၾကာင့္သမီးတို႔ေတြဟာကိုယ့္အိမ္ယာရဲ႕အေဝးကို
ေရာက္ခဲ့ရၿပီ။လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏိုင္ၿပီးထူးခၽြန္ထက္ျမတ္တဲ့သူေတြရွိေနပါရဲ႕နဲ႕သမီးတုိ႔အိမ္ဟာဘာေၾကာင့္သူမ်ား
ေတြထက္အရာရာမွာေနာက္က်က်န္ခဲ့ရတာလဲ။ဘာေတြလုိအပ္ေနလို႔သူတကာေအာက္နိမ့္က်ခဲ့ရတာလဲ။
သမီးတို႔ကပဲသိပ္ညံ့လြန္းေနတာလား။ဘယ္သူနဲ႔မွမယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္အသံုးမက်ျဖစ္ေနခဲ့ၾကလို႔လား။
တခ်ိန္ကဆုိအိမ္တြင္းပုိင္ဆုိင္မႈေတြအျပင္၊အိမ္သားေတြရဲ႕ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္မႈေၾကာင့္သူတကာအားက်ေငး
ေမာခဲ့ရတဲ့အိမ္ပါ။အိမ္နီးခ်င္းေတြၾကားမွာသာမကရပ္ေဝးထိပါသတင္းေမႊးခဲ့တဲ့သမီးတုိ႔ရဲ႕ဂုဏ္ရည္ေတြဘယ္
ေရာက္ကုန္ၿပီလဲအေဖ...............။
          ခုေတာ့ကိုယ့္ေလာက္မွပိုင္ဆုိင္မႈမရွိခဲ့တဲ့သူမ်ားအိမ္ေတြကအသီးသီးေက်ာ္တက္လို႔ေအာင္ျမင္ကုန္
ၾကၿပီ။ခုလိုကိုယ့္အိမ္မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာသူမ်ားမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီးေအာက္က်ခံေနရတဲ့ကုိယ့္ဘဝကိုသမီးစိတ္
ကုန္တယ္။ကုိယ့္ရဲ႕ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမွန္သမွ်ဟာလည္းကုိယ့္အိမ္၊မိသားစုအတြက္မဟုတ္ပဲသူမ်ားအိမ္
တုိးတက္ႀကီးပြားဖို႔ျဖစ္ေနတာကိုလည္းတဆိတ္မနာလိုမိတာအမွန္ပါ။သမီးရဲ႕စြမး္အားကိုကိုယ့္မိသားစုအ
တြက္ပဲျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အတၱကိုအျပစ္တင္ခ်င္လားအေဖ.............။
         ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္စိမ္းလန္းသာယာတဲ့သမီးတို႔ေျမေလးကိုလြမး္လွပါၿပီ။ေနာက္ၿပီးသူမ်ားအိမ္
ေတြဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္းကိုယ့္အိမ္ေလာက္ခင္တြယ္စရာမေကာင္းဘူး။သမီးႀကီးျပင္းရွင္သန္ခဲ့တဲ့
ဒီအိမ္ေလးအတြက္သမီးမွာခြန္အားေတြအျပည့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ဒီအိမ္အတြက္သမီးရဲ႕ခြန္အားေတြကိုအသံုးခ်ခ်င္
လွပါၿပီ။ဒီလုိျပန္အလုပ္အေကၽြးျပဳခြင့္ရဖို႔အတြက္ထိုက္သင့္တဲ့ေနရာေတာ့ေပးပါအေဖရယ္။ဒါမွအားလံုးဟာ
သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာဆုိင္ရာတာဝန္ေတြယူရင္းသာယာစိုေျပတဲ့အိမ္ေလးျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးႏိုင္ၾကမွာေပါ့။
အေဖရဲ႕တကိုယ္ေကာင္းအတၱကိုခဝါခ်လို႔မိသားစုအတြက္ျပန္ၾကည့္ေပးပါေတာ့။မတတ္သာလို႔အေဝးကို
ေရာက္ေနခဲ့ၾကရတဲ့သားသမီးေတြကိုလည္းအေတာင္စံုလို႔ေျခစံုကန္တယ္လို႔သေဘာမထားပဲမိဘရင္ခြင္မွာ
ျပန္ခုိလႈံခြင့္ေပးလိုက္ပါေနာ္။
       သမီးတို႔အိမ္ျပန္ခ်င္လွပါၿပီအေဖ............။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ပထမဆံုးေသာခ်စ္သူမ်ားေန႔လက္ေဆာင္

         ခ်စ္သူမ်ားေန႔အမွတ္တရစာတပုဒ္ေလာက္ေရးမယ္စဥ္းစားေတာ့က်မဘဝရဲ႕ပထမဆံုးေသာခ်စ္သူ
မ်ားေန႔အမွတ္တရႏွင္းဆီပန္းရခဲ့ပံုကိုျပန္သတိရမိတယ္။အမွန္ေျပာရရင္အသက္အစိတ္ေက်ာ္တဲ့အထိခ်စ္
သူမ်ားေန႔အမွတ္တရဘာလက္ေဆာင္မွမရဖူးဘူး။(ကိုယ့္အစြမ္းအစကိုဒီလိုၾကြားရတာလည္းမေကာင္းပါ
ဘူးေနာ္။)ကိုယ့္ကအျဖစ္မရွိသူမို႔ဒီလုိေန႔မ်ဳိးဆိုအျပင္ထြက္ေလ့မရွိဘူး။အၿမဲအိမ္တြင္းပုန္းေနခဲ့တာေပါ့။
         ဒီလိုနဲ႔တခုေသာခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာေတာ့ အမလိုခင္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့
မွာမို႔ပစၥည္းေတြဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔အျပင္မသြားခ်င္ေပမယ့္လည္းအေဖာ္လုိက္ေပးျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့။
ေရွာ့ပင္ထြက္ရင္းေမာလာၾကတာနဲ႔ပဲေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။အဲဒီႏွစ္မွာမွထူးထူးျခားျခား၊ဆိုင္ေတြက
လာသမွ်စံုတြဲတုိင္းကိုႏွင္းဆီပန္းလက္ေဆာင္ေပးတယ္တဲ့ေလ။(အရင္ႏွစ္ေတြကေတာ့အျပင္မထြက္တာ
မုိ႔အခုလိုေပးမေပးမသိေပမယ့္က်မစိတ္ထင္ဒီဝန္ေဆာင္မႈကိုအဲဒီႏွစ္မွစတယ္ထင္တာပဲ။)
        ဒီေတာ့ေကာ္ဖီဆိုင္ကိုလာသမွ်ေယာက်ာ္းေလး၊မိန္းကေလးစံုတြဲတိုင္းပန္းလက္ေဆာင္ကိုယ္စီနဲ႔ေပ်ာ္
လုိ႔ျမဴးလို႔ေပါ့။လူတိုင္းႏွင္းဆီပန္းကိုယ္စီနဲ႔ဆိုေတာ့က်မလည္းလိုခ်င္လာတယ္။ပန္းရသြားတဲ့သူေတြကိုအား က်အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ရုံအားမရပဲအေဖာ္အမ ကိုပါတီးတိုးေျပာမိတယ္။ခုလိုခြဲျခားဆက္ဆံတာေတာ့မေကာင္း
ဘူးေလ။ခ်စ္သူစံုတြဲမပါလာတဲ့မိန္းကေလးေတြကိုလည္းေပးသင့္တာေပါ့။အဲလိုက်မ မေက်မနပ္ေရရြတ္ေန
တာကိုဆုိင္ကေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကသတိထားမိပံုရတယ္။မ်က္စိေရွ႕မွာတင္စံုတြဲေလး၊ငါးတြဲပန္းကိုယ္
စီရသြားတာကိုလိုက္ၾကည့္ေနတဲ့က်မကိုသူအားနာသြားပံုရတယ္။(အမွန္ကသနားသြားတာထင္ပါတယ္။)
        ဒါနဲ႔သူကက်မတို႔ကိုပန္းသြားေပးဖို႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးကိုေျပာတယ္။ေကာင္မေလးကမသြား
ဘူးလို႔ျငင္းတယ္ထင္ပါရဲ႕။သူကိုယ္တုိင္ပန္းႏွစ္ပြင့္ကိုင္လို႔က်မတုိ႔ဝိုင္းကိုေရာက္လာပါေလေရာ။ပထမေတာ့
က်မလည္းျငင္းမယ္စိတ္ကူးေပမယ့္ႏွင္းဆီပန္းအနီေလးေတြကလွလြန္းတာမို႔ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲေက်းဇူးစကားေျပာ
ၿပီးလက္ခံလို္က္တာေပါ့။အရမ္းလည္းေပ်ာ္သြားတယ္။ဘဝရဲ႕ပထမဆံုးခ်စ္သူမ်ားေန႔လက္ေဆာင္ပါ။လက္
ေဆာင္ေပးတဲ့သူကိုမမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေရာက္တုိင္းၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို
အမွတ္ရေနဆဲပါ။လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ဆုိင္ဝန္ထမ္းေကာင္ေလးကိုလည္းေက်းဇူးတင္လ်က္............

စာၾကြင္း ။ ဒီစာေလးကိုေရးထားတာေတာ့ၾကာပါၿပီ။ဒါေပမယ့္လည္းအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္တလ
ေနာက္က်ၿပီးမွတင္ျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဝကၤာပါအလြမ္း

အလြမ္းကို...........
ပန္းလုိသီမွျဖင့္ကြယ္
ဒီပန္းႏွယ္
ဘယ္မွာဆံုးပါမယ္။
အလြမ္းသာ............
ေရအလ်င္ျဖစ္ပါမူ
ေရစီးရယ္
ဘယ္ဝယ္ျပတ္ပါမယ္။
အလြမ္းႏွင့္...........
စာေတြစီမွျဖင့္
စာေၾကာင္းရယ္
ဘယ္ႏွယ္ဆံုးပါမယ္။
ဒီအလြမ္းနယ္...........
ဝကၤာပါဝယ္
လြတ္လမ္းရယ္
ရွာမေတြ႕တယ္
ဒီရင္မွာပန္းလွေပါ့ေလး။


အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္သာရခဲ့လ်င္

           အဲဒီေန႔ကသာသူတို႔ကၽြန္မအိမ္ကိုမလာျဖစ္ခဲ့လ်င္....လာခဲ့သည့္တိုင္သူတစ္ေယာက္တည္းေနာက္
က်ၿပီးမွမျပန္ျဖစ္ခဲ့လ်င္....ေနာက္က်ျပန္ခဲ့လည္းၿခံတံခါးပိတ္သူကကၽြန္မမဟုတ္ခဲ့လ်င္ဒီအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္
ႀကံဳေတြ႔ရမည္မဟုတ္။အခုေတာ့အရာအားလံုးကျပန္ျပင္၍မရေတာ့။ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ေနာင္တ
ရရမည္လားဆိုတာကၽြန္မမသိ။သို႔ေပမယ့္မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္လြန္းတဲ့ရင္ေၾကာင့္ကၽြန္မလုပ္ရပ္မွား
သြားၿပီလားဆိုသည့္အေတြးေတာ့ဝင္ခဲ့မိသည္။သို႔ေသာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမျပင္ခ်င္။
          သူ႔ဆီမွခ်စ္တယ္ဆိုသည့္စကားကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္ယခုကဲ့အေျခအေန၊
အေနအထားမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့မဟုတ္။ငယ္စဥ္ကပင္အတူႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသည္မို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေျပာ
မနာဆိုမနာသံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့သည္။သို႔ေပမင့္သူ႔ကိုရင္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေနမိလိမ့္မည္ဟုထင္မွတ္မထားခဲ့။သူ၏
ပထမဆံုးရည္းစားကိုကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ထံေခၚလာမိတ္ဆက္ေပးသည့္ခါတြင္မွကၽြန္မရင္ကိုနား
လည္ေတာ့သည္။သူ႔ကိုနင့္နင့္သည္းသည္းခ်စ္ေနခဲ့သည္ပဲ။ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့မေရတြက္ႏိုင္သည့္သူ႔ရည္းစားေတြႏွင့္ရင္းႏွီးခင္မင္ေစကာကၽြန္မရင္ကိုအထပ္ထပ္ႏွိပ္စက္ခဲ့သည္။သို႔တိုင္မနာၾကည္းႏိုင္ခဲ့။သူ႔အ
ခ်စ္ကိုအခ်ိန္ႏွင့္အမွ်တိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိ၏။ယခုေတာ့ကၽြန္မ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်စ္ျခင္းကိုသူတစစီရိုက္ခ်ဳိးဖ်က္
ဆီးပစ္ခဲ့ၿပီ။
          အဲဒီေန႔ကသူႏွင့္တျခားသူငယ္ခ်င္းတသိုက္အိမ္ေရာက္လာကာစကားေတြေျပာၾက၊ျငင္းၾကခုန္ၾကႏွင့္
ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မည္မို႔သူတို႔ေယာက်္ားေလးေတြဘီ
ယာေသာက္လာခဲ့သည္တဲ့။သို႔ေသာ္အမူးလြန္ေနခဲ့ၾကသည္ေတာ့မဟုတ္။ငယ္စဥ္ကပင္ယခုလိုသူ႔အိမ္ကိုယ္
လည္၊ကိုယ့္အိမ္သူလည္ေနခဲ့ၾကသည္မို႔မိုးခ်ဳပ္ထိေနတတ္တာမထူးဆန္းပါ။ထူးဆန္းသည္ကက်န္သူငယ္
ခ်င္းမ်ားျပန္သြားသည့္တိုင္သူတစ္ေယာက္တည္းကၽြန္မအေဖႏွင့္စကားေဖာင္ဖြဲ႔ကာက်န္ေနခဲ့သည္။
         အေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွျပန္ေတာ့မည္ဆို၍ၿခံတခါးလိုက္ဖြင့္ေပးရသည္။ထိုညကလျပည့္ညမဟုတ္
ေပမယ့္ျမင္သာရုံအလင္းေၾကာင့္ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ေကာင္းေနသည္။လေရာင္ေၾကာင့္ထင္၏သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ
ကလည္းရႊန္းလဲ့ေတာက္ပေနတာမို႔ကၽြန္မစိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့မိသည္။စကားစမျပတ္ေသးသျဖင့္ၿခံတခါးေရွ႕ရပ္စကားေျပာေနစဥ္မွာပင္သူကကၽြန္မႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ကာပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာ
လာသည္။
          `နင့္ကိုခ်စ္တယ္`တဲ့.......
          ရုတ္တရက္ေလာကတခုလံုးအေမွာင္က်သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိလိုက္
ခင္မွာပင္ကၽြန္မသူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ပါးျပင္ေပၚေရာက္လာသည့္ခပ္ေႏြးေႏြးအေတြ႔ေၾကာင့္ကၽြန္မအိမ္
မက္မွလန္႔ႏိုးသြားသည္။အမွားအမွန္ကိုမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခင္မွာပဲကၽြန္မသူ႔ပါးျပင္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္လိုက္မိ၏။
ရုတ္တရက္မို႔အံ့ၾသသင့္ေနသည့္သူဘာမွမေျပာႏိုင္ခင္မွာကၽြန္မရွိသမွ်အားႏွင့္ကရားေရလႊတ္ေျပာျဖစ္ခဲ့၏။
        `နင္ႀကိဳက္စရာမိန္းမကုန္သြားၿပီလား..........ငါကမူးမူးနဲ႔နင္ေစာ္ကားခ်င္တိုင္းေစာ္ကားရမယ့္မိန္းမ
မဟုတ္ဘူး...........ငယ္သူငယ္ခ်င္းမို႔ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ့္...........ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ.........နင့္မ်က္ႏွာ
ကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူး........ငါ့ကေရွ႕ကထြက္သြား........`
         သူ႔မ်က္ႏွာတြင္နားမလည္ႏိုင္ျခင္းအျပင္ရွက္ေဒါသနဲ႔မာနတို႔ေၾကာင့္နီရဲသြားကာကၽြန္မေရွ႕ကထြက္
သြားခဲ့သည္။အဲဒီစကားေတြကကၽြန္မရင္ထဲကစကားေတြမဟုတ္ခဲ့ပါ။ရွက္စိတ္ႏွင့္မာနေရာျပြန္းရာမွထြက္
ေပၚလာခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။သူ႔အခ်စ္ကိုဒီအေနအထားမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့မရခ်င္ခဲ့တာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ျဖစ္ပ်က္
ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ေနာင္တမရခ်င္ေတာ့ေပမယ့္္ေသရာပါ့မည့္ဒဏ္ရာကိုမည္သိုကုစားရမည္လဲမသိေတာ့ေပ။
ၿပီးခဲ့သမွ်အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္ရခဲ့မည္ဆိုလ်င္ေတာ့..........


အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

တိုးတက္စည္ပင္ျမန္ျပည္တခြင္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မဖြံ႕ျဖိဳးသည့္က႑ မရွိဟု ဗိုလ္သန္းေရႊမွ သင္တန္းဆငး္ပြဲအခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ ခပ္တည္တည္ေျပာျကားသြားခဲ့သည္။

ကြ်န္ပ္ အေနနွင့္လည္း တာ၀န္သိအမ်ိဳးခ်စ္ျပည္သူတေယာက္ပီသစြာ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ ေဖာ္လိုလိုက္ရသည္ရွိေသာ္-

စက္မႈလယ္ယာ။ ။ လယ္ယာသံုး စက္ပစၥညး္မ်ားကို မယူမေနရ အိမ္တိုင္ယာေရာက္ လက္ငင္း အေျကြး အဆင္ေျပသလို ေ၀ငွၿပီးသျဖင့္ လယ္ယာသမားတိုင္း အနည္းဆံုး စက္တစ္လံုး ပိုင္ဆိုင္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။

လက္မႈလယ္ယာ။ ။ စာရြက္စာတမ္း နွင့္ စာရင္းဇယားေပၚတြင္ လ်ာထားခ်က္ထက္ ေက်ာ္လြန္၍ ထြက္ရွိေနလ်က္ရွိသည္။

စိုက္ပ်ိဳးေရး ။ ။ UNODC မွပင္ အသိအမွတ္ျပဳရသည္အထိ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးေရးတြင္ အထူးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ ေနသည္။ ေနာင္အနာဂတ္တြင္ ကမၻာ့နံပါတ္တစ္ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ရာေဒသအျဖစ္ေရာက္ရွိေအာင္
အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟုလညး္ သက္ဆိုင္သူမ်ားမွ ကတ္ိျပဳေျပာျကားထားသည္။

စြမ္းအင္ ။ ။ ေနာက္ေခ်း မွ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္း။ ျကက္ဆူဆီမွ ေလာင္စာဆီထုတ္ယူသံုးစြဲျခင္းျဖင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံမ်ားကပင္ လက္ဖ်ားခါသြားရသည္အထိ တိုးတက္လ်က္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ သနားျကင္နာတတ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ တိရိစၦာန္မ်ားကို
မႏွိပ္စက္လိုသျဖင့္ အစိုးရမွ ျဖန္႕ျဖဴးေပးေသာ ဓါတ္အားကို သာ သံုးစြဲျကေသာ္လညး္ ႏိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္း မီးလာခ်ိန္တြင္ ထိ္န္ထိန္လင္း ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ထိနး္သိမ္းေရးကို အေလးထားသျဖင့္လည္း ျကက္ဆူအစားထိုး ဒီဇယ္ ဓါတ္ဆီမ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုးသံုးစြဲေနျကလ်က္ရွိသည္။

ကာကြယ္ေရး ။ ။ ဂ်ီသရီး မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ ေသနတ္မွသည္ အဏုျမဴလက္နက္ တပ္ဆင္ရန္ျကိုးပမ္းသည္အထိ ေျကာက္ခမန္းလိလိ တိုးတက္လ်က္ရွိသည္။ ႏွစ္စဥ္ တပ္မေတာ္အရာရွိမ်ား အမ်ားအျပားေမြးထုတ္ႏိုင္ေနသျဖင့္ ေနာင္အနာဂတ္ တပ္မေတာ္တြင္ စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏြဲရာ ၌ ဗိုလ္ အဆင့္ကို အနိမ့္ဆံုးအျဖစ္ သတ္မွတ္နိုင္လာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းေရးတည္ျငိမ္မႈကို
ဖ်က္ဆီးႏိုင္ေသာ ေအးခ်မ္းစြာဆႏၷျပမႈမ်ားကို ျဖိဳခြင္းရန္ ဖြင့္လွစ္ေသာ တိတ္တိတ္ပုန္း တုတ္သိုိင္း သင္တန္းမ်ားတြင္လညး္ ေန႕စားလေပး စြမး္အားရွင္မ်ား တက္တက္ျကြျကြ တက္ေရာက္လ်က္ မခံမရပ္ႏိုင္ေသာျပည္သူမ်ား အမည္ကိုခံယူရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျကလ်က္ရွိသည္။

ပညာေရး ။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျကီးမ်ားႏွင့္ စူပါ စီးပြါးေရးသမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ားအားလံုးနီးပါး ႏိုင္ငံျခားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပညာသင္ယူေနႏိုင္ ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ျပည္ပတြင္ မတက္ေရာက္ႏိုင္သူမ်ားကိုလည္း ေအးခ်မ္းစြာပညာသင္ျကားႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ တကၠသိုလ္ မ်ားကို ျမိဳ႕ျပင္ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မ်ားသို႕ ပို႕ေဆာင္ေပးထားၿပီးၿဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းတြင္လညး္ ၀ိဇၹာ သိပၸံ ေန႕တက္ / အေ၀းသင္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ၊ ေရွ႕ေန ၊ဆရာ၀န္ ၊မဟာဘြဲ႕၊ ပါရဂဴဘြဲ႕ စသည့္ ပညာတတ္မ်ား စက္ႏွင့္လွည့္ထုတ္သကဲ့သို႕ အေရအတြက္မ်ားစြာ ႏွစ္စဥ္ေပၚထြန္းေနေပသည္။ အထူးတိုးတက္သည့္အခ်က္မွာ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္အားလံုးနီးပါး အမိျမန္မာစာကို ေကာင္းစြာ ေရးတတ္ ဖတ္တတ္ ေျပာဆိုတတ္ျကျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတ၀န္းလံုးအတိုင္းအတာ အရဆုိလွ်င္ စာမသင္ႏိုင္သူမ်ားမွလြဲ၍ အားလံးု စာတတ္ေျမာက္ေနၿပီျဖစ္ေျကာင္း ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ေတြ႕၇ွိရေပသည္။

အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္း ။ ။ သိသာထင္ရွားစြာပင္ တုိးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဘြဲ႕ရလူငယ္မ်ားအေနၿဖင့္ ဆိုက္ကားသမား ၊ ကြမ္းယာသည္ ၊ဂ်ာနယ္လက္ေပြ႕ေရာင္းသူ အစရွိသျဖင့္ တပိုင္တနိင္ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထူေထာင္ႏိုင္သကဲ့သို႕ အေရာင္းစာေရး ။ စားပြဲထုိး ။ စပယ္ရာ စသည့္ လခစားအလုပ္မ်ားတြင္လည္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ လစာမ်ားျဖင့္
၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ျကၿပီ ျဖစ္သည္။ အစိုးရ၀န္ထမ္း အပိုင္းတြင္လညး္ အသိပညာ အတတ္ပညာမ်ား လြန္စြာျပည့္စံုသည္ဟု ထင္ရေသာ အရပ္၀တ္လဲ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ထိပ္ပိုင္းရာထူးမ်ားတြင္ တာ၀န္ယူေစၿပီးျဖစ္သည္။ ပညာမတတ္သူမ်ားပင္လွ်င္ အႏွိပ္ခန္း။ ကာရာအိုေက။ အလွျပင္ဆိုင္။
ႏို္က္ကလပ္မ်ားတြင္ လြယ္လင့္တကူ လုပ္ကိုင္ႏီုင္ရန္ လမ္းဖြင့္ေပးထားလ်က္ရွိသည္။ ကေလးသူငယ္မ်ားမွအစ လၻက္ရည္ဆိုင္တြင္ စားပြဲထိုးေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ မျကာမတင္ကာလတြင္ ကမၻာ့အလယ္
အလုပ္လက္မဲ့အနည္းဆံုးနိုင္ငံအျဖစ္ ၀င့္ထည္ႏိုင္ေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။

ဆန္၊ ဆီ၊ သားငါးေရထြက္ပစၥညး္ ။ ။ အေျခခံစားကုန္မ်ားအားလံုး ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာ ျဖန္႕ျဖဴးေပးႏိုင္မႈေျကာင့္ ေငြေျကးတတ္ႏိုင္သူအားလံုး အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူစားသံုးႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ စားသံုးရန္ မသင့္ေတာ္ေသာ ပုစြန္ထုပ္ျကီးမ်ား ၊ ငါးသေလာက္အေကာင္ျကီးမ်ား ၊ စံမီ ငါးရွဥ့္မ်ားကို
ႏိုင္ငံေတာ္မွ အနစ္နာခံကာ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႕ တင္ပို႕ေရာင္းခ်ေပးလ်က္ရွိသည္။
ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ားလည္း တည္ျငီမ္၍ ေငြေျကးေဖာင္းပြမႈနႈနး္ အလြန္နည္း သျဖင့္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ကန္စြန္းရြက္ႏွင့္ ငါးပိကဲ့သို႕ေသာ ဗီတာမင္ျပည့္၀သည့္အစာမ်ားကို ေန႕စဥ္ စားသံုးႏိုင္လ်က္ရွိျကသည္။

ဆက္သြယ္ေရး ။ ။ ျပည္သူမ်ား ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ႏွင့္ ထိေတြ႕ခ်ိန္ပိုမိုမ်ားျပားေစရန္ ရည္ရြယ္၍ အင္တာနက္လုိင္းမ်ား ေနွးေကြးေစၿခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ။ အေက်ာ္အခြ ဗဟုသုတတိုးပြါးေစရန္ ရည္သန္၍
ႏိုင္ငံေရး ဆိုဒ္မ်ားကို ဘန္းထားျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း အဘက္ဘက္မွ စနစ္တက်ျမွင့္တင္လ်က္ရွိသည္။ အေျခခံဆက္သြယ္ေရးျဖစ္သည့္ တယ္လီဖုန္းဆိုလွ်င္လည္း အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း တေျဖးေျဖး
ျကိုးပမ္းလာမႈေျကာင့္ အနိ္မ့္ဆံုးေစ်းမွာ နိုင္ငံတကာႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ အဆတစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္ေလးသာ ျမင့္တက္ေနေတာ့သည္။ ယခု နႈန္းအတိုင္းဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ေလးဆယ္မွ ေျခာက္ဆယ္အတြင္း နိင္ငံတကာနွင့္ တန္းတူျပည္သူတိုင္း သံုးစြဲႏိုင္မည္ျဖစ္ေျကာင္း အားတက္စဖြယ္ ေတြ႕ရွိရသည္။
ဖုန္းလိုင္းမ်ား မ်ားျပားလာသကဲ့သို႕ ေခၚမရျခင္း။ စကားသံမျကားရျခင္း။ မတ္ေဆ့ခ်္ မွားယြင္းေရာက္ရွိျခင္း ကဲ့သို႕ေသာ အေသးအဖြဲျပႆနာေလးမ်ားမွလြဲ၍ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ စတိုင္က်က် ဖုန္းကို ပါးစပ္နားကပ္ၿပီး ေျပာတတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။

လမ္း/ တံတား ။ ။ လမ္းမ်ား တံတားမ်ားကို ေငြအား လူအားေျမာက္မ်ားစြာ အကုန္အက်ခံ၍ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့သျဖင့္ ျပည္သူမ်ားမွာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာ ထိုက္ထုိက္တန္တန္ အခြန္အခေပးၿပီး ျဖတ္သန္းသြားလာႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ တံတားမ်ားမွာလည္း မဟာဗ်ဴဟာက်က် တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ဆူပူမႈရွိလာပါက ျဖတ္ေတာက္ပိတ္ဆို႕လိုက္ျခင္းျဖင့္ ျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းစြာဘာမွ်မသိရွိဘဲ
ေနႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

သတင္းမီဒီယာ ။ ။ မီဒီယာမ်ားအေနၿဖင့္ သတင္းမွန္မ်ားကို ေျကးမံုႏွင့္ျမန္မာ့အလင္းကဲ့သို႕ ေစာင္ေ၇အမ်ားဆံုးရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေသာ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခြင့္ရရွိေနျကၿပီၿဖစ္သည္။ အျခားေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပေသာသတင္းမ်ားကိုလညး္ စာေပစိစစ္ေရးႏွင့္ သေဘာမေတြ႕ေသာ
စာမူမ်ားမွအပ က်န္သည့္ေျကာ္ျငာကဲ့သို႕ေသာ အရာမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင့္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ရာ မျကံုစဖူး ထူးကဲေသာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ကို ရရွိေနျကၿပီျဖစ္သည္။အနုပညာရွင္မ်ားကိုလည္း မသီဆိုရ။ မရိုက္ကူးရ။
မထုတ္လုပ္ရ ဟု ပိတ္ပင္သည္မွ လြဲ၍ အသက္ကိုရန္မရွာဘဲ လြတ္လပ္စြာေဖ်ာ္ေျဖႏုိင္သည္ ျဖစ္ေပသည္။

ႏိုင္ငံျခားေရး ။ ။ ၁၈ နွစ္ျပည့္ၿပီးသူတိုင္း ျပည္ပထြက္ အလုပ္လုပ္နိုင္ေရးအတြက္ ပတ္စ္ပို႕ရံုးတြင္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ထုတ္ယူကိုင္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ သိန္းဂဏနး္မွ်ေသာ ေငြေျကးျဖင့္ ေစတနာျကီးမားစြာ
ထုတ္ေပးေနလ်က္ရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေ၇းတြင္လည္း တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္သားအဖ ၊ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ သမီးေယာက္ဖ သဖြယ္ရင္းႏွီးခင္မင္စြာဆက္ဆံလ်က္၇ွိရာ ကမၻာ့တလြႊားတြင္ ေရာက္ရွိေနျကေသာ ေရႊျမန္မာမ်ားမွာ မိမိတို႕၏ ပတ္စ္ပို႕အနီေရာင္ေလးမ်ားကို ျပသလိုက္သည္ႏွင့္ တေလးတစား အေရးေပး ဆက္ဆံခံေနရလ်က္ရွိေပသည္။

တြင္းထြက္ ႏွင့္ သယံဇာတ ။   ။ကြ်န္းသစ္၊ ေရနံ ၊ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕၊ ပတၱျမား ၊ေက်ာက္စိမ္း ၊ သစ္ေမႊး ၊ရာဘာ ၊ ျကိမ္ အစရွိသည့္ ေငြရေပါက္ရလမ္းရွိသည့္ အရာအားလံုးကို စီမံကိနး္လ်ာထားခ်က္ထက္ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ တင္ပို႕ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္။ ရရွိလာေသာ ဘဏၰာေငြမ်ားမွာ လြန္စြာမ်ားျပားေသာ္လည္း တိုင္းတပါးမွ မ်က္စိက်က်ဴးေက်ာ္မည္စိုးေသာေျကာင့္ စာရင္းမျပဘဲ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက အနစ္နာခံ ထိန္းသိမ္းေပးထားလ်က္ရွိသည္။

က်န္းမာေရး ။ ။ မိမိပိုင္ဆိုင္မႈနွင့္ ညီမွ်သည့္ က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈကို ျပည္သူမ်ား လြယ္ကူစြာ ရရွိႏိုင္ျကေနၿပီျဖစ္သည္။ ခုတင္ ၁၀၀ဆန္႕ေဆးရံု ။ ခုတင္ ၃၀၀ ဆန္႕ေဆးရံု စသျဖင့္ တိုင္းျပည္အနံ႕
တည္ေဆာက္ေပးၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ေဆးႏွင့္ ဆရာ၀န္လံုေလာက္စြာ မရွိေသာ္လည္း ျပည္သူမ်ားမွာ ထိုခုတင္မ်ားေပၚတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေ၀ဒနာခံစားရင္း ေသရက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ က်န္းမာေ၇း အတြက္ လြန္စြာ အႏၱရာယ္ျကီးေသာ စားအုန္းဆီကို ေရာေနွာေ၇ာင္းခ်ျခငး္ကို စီးပြါးေရး လိုအပ္ခ်က္အရ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရေသာ္လည္း ဓါတုဆိုးေဆးမ်ားသံုးေသာ အစားအေသာက္နွင့္ေဆး၀ါးမ်ားကို လံုေလာက္ေသာေငြေျကး မရရွိမခ်င္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ပိတ္ပင္ထားျခင္းျဖင့္ ျပည္သူမ်ား၏ က်န္းမာေ၇းကို ကာကြယ္ေပးလ်က္ရွိသည္။

လူမႈေရး ။ ။ ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးေပ်ာက္မည္ ျဖစ္သျဖင့္ လူကုန္ကူးမႈကို တင္းက်ပ္ေသာ ဥပေဒမ်ား ထုတ္ကာ တားဆီးႏွိမ္နင္းခဲ့သျဖင့္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမွလြဲၿပီး မည္သူမွ်
မလုပ္ကိုင္ရဲျကသည္ကို လည္း စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ ေတြ႕ရွိေနရသည္။ နိင္ငံလူဦးေရ တိုးတက္မႈနႈနး္ေနွးေကြး သျဖင့္ တရုတ္နိုင္ငံမွ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္မ်ားကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ နိင္ငံသားလက္မွတ္ထုတ္ေပးကာ
အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ ေဆာင္၇ြက္ေနသျဖင့္လည္း မနၱေလး လားရႈိး ျမိဳ႕မ်ားတြင္ ျမန္မာစစ္စစ္ျပည္သူမ်ားမွာ မ်က္စိရႈပ္နားရႈပ္ေသာ ျမိဳ႕တြင္း ေနရာမ်ားကို စြန္႕ခြါ၍ ျမိဳ႕သစ္မ်ားကို ေျပာင္းေ၇ြ႕ေနထိုင္ကာ မ်က္စိေအး နားေအး ေနထိုင္နိုင္လ်က္ရွိေပသည္။

ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ။ ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံျပည္သူမ်ားအတြက္
အလႈေငြမ်ားကို တက္တက္ျကြျကြ ထိန္းသိမ္းေပးထားျခင္း။ ေစတနာ၇ွင္မ်ားမွ လႈဒါန္းေသာ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းမ်ားတြင္ နာမည္တပ္၍ လႈဒါန္းျခငး္ စသည္မ်ားေျကာင့္ နိုင္ငံေတာ္၏ ေစတနာကို ေသခ်ာစြာ နားလည္သေဘာေပါက္လာလ်က္ရွိျကသည္။ အလွည့္က်မီးေလာင္ေသာ ေစ်းမ်ားကိုလည္း
အျမန္ဆံုးကန္ထရိုက္ေပး၍ အဆင့္ျမွင့္ေစ်းသစ္တည္ေဆာက္နိင္ျခင္းေျကာင့္လည္း “က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ” ဟူေသာ ေမတၱာပို႕သံမ်ားကိုလည္း ေ၀ေ၀စည္စည္ တိုင္းျပည္အနွ႕ံ ျကားသိႏိုင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

အားကစား ။ ။ ဤက႑တြင္လည္း အထူးတလည္ ရွင္းျပစရာမလိုေအာင္ပင္ တိုးတက္ေနသည္မွာ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာေနရွင္နယ္အာဖရိကန္လိဂ္ ကိုလည္း ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ က်င္းပကာ
အရည္အေသြးထက္ျမက္ေသာ နိုင္ငံကိုယ္စားျပဳေဘာလံုးသမားမ်ား ေမြးထုတ္ေပးနိုင္ခဲ့ျခင္းေျကာင့္လည္း ႏိုင္ငံတကာျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ပြဲ အလီလီဆင္ႏိုင္လုနီးနီးအေျခအေနသို႕ ေရာက္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္၏ ေထာက္ပံ့အားေပးမႈမ်ားေျကာင့္ အားကစားသမားမ်ားမွာလည္း တက္တက္ျကြျကြ ယွဥ္ျပိဳင္ျကသည္မွာ ျမန္မာ့အားကစား ကမၻာကိုလႊမ္းရန္ လက္တကမ္းအလို သို႕ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေျကာင္းထင္ရွားေနေပသည္။

ဘာသာေရး ။ ။ မျကံုစဖူးထူးကဲလွစြာေသာ ခ်ီးေျမွာက္မႈမ်ားေျကာင့္ ေထာင္က် အက်ဥ္းသားမ်ားပင္ သံဃာေတာ္မ်ားကို အားရပါးရ ဖူးေျမာ္ခြင့္ရရွိေနေသာ အခ်ိန္အခါျဖစ္သည္။ “လက္ညိဳးညႊန္ရာ ဘုရားျဖစ္ေစ” ဟုဆိုရမတတ္ တည္ထားေသာ ဘုရားပုထုိးမ်ားေျကာင့္ ျပည္သူျပည္သားတို႕မွာ ဘာသာေရးကို ပိုမိုကိုိိို္င္းရႈိင္းလာျကသည္မွာ ညဘက္ တံခါးေခါက္သံျကားသည္နွင့္ ဘုရားတၿပီး
ျဖစ္ေနသည္အထိပင္။

စီးပြါးေရး ။ ။ သူေတာင္းစားျကီးမ်ား ပင္ တိုက္ေဆာက္ကားစီးေနႏိုင္သျဖင့္ လြန္စြာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေကာင္းလွေပသည္။ တစ္ဦးခ်င္း ၀င္ေငြတြင္လည္း ျမန္မာက်ပ္ေငြျဖင့္ တြက္ခ်က္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊အစိုးရေငြလဲလွယ္ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ခ်က္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း လံုး၀နိမ့္က်ေနျခင္းမရွိေပ။ ျပည္သူမ်ားမွာလည္း စီးပြါးေရး ေခ်ာင္လည္ျကသျဖင့္ အိမ္ေထာင္စုတခုတြင္ အိမ္ဦးနတ္က ေဘာပြဲေလာင္း၊
 အိမ္ရွင္မက ႏွစ္လံုးထီထိုး ၊ သားျကိးက က်ဴတံကိုင္ ၊ သမီးငယ္က ခ်ိဳင္းဖတ္ ခ်ဲတြက္ စသျဖင့္ ေအးေအးလူလူ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္ျကေပသည္။ ႏိုင္ငံတ၀န္း ေလာင္းကစားလုပ္ငန္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ တရား၀င္၊ တရားမ၀င္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းကိုလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကပင္ အားက်အတုယူလ်က္ရွိေနေပသည္။


ထိုသို႕ အဖက္ဖက္ က႑စံုမွ လြန္မတန္စြာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေနေသာ ေရႊျမန္မာႏိုင္ငံျကီးကို မည္သူက “မတိုးတက္ပါ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈအေနွးေကြးဆံုးပါ” ဟု သတ္မွတ္ခ်င္ပါသလဲ။

ေကာင္းကင္ကလူ ( ၁၅.၁၂.၁၀ )


အရမ္းေကာင္းတဲ့သေရာ္စာေလးမို႔သေဘာက်လို႔ျပန္ကူးယူတင္ျပေပးလုိက္တာပါ။ရတဲ့လင့္ေလးကေတာ့
http://simpleviewsonmyland.blogspot.com/2010/12/blog-post_21.html မွာပါ။
     
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ေပးကမ္းျခင္းရဲ႕ခ်ဳိၿမိန္မႈ

        ကၽြန္ေတာ္ကတကိုယ္ေကာင္းသမားလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။ဘဝမွာကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္သမွ်ဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္၊ဆႏၵေတြကိုအဓိကထားၿပီးဆံုးျဖတ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ခုေတာ့ျဖစ္ရပ္ဆန္းေလးတခု
ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဘဝခံယူခ်က္ေတြေျပာင္းလဲသြားၿပီထင္တယ္။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဝန္ခံရရင္ဒီအျဖစ္အ
ပ်က္ေလးကကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့အေတာ္အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ျဖစ္ရပ္ေလးပါ။
         တေန႔ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မို႔တခုခုစားဖို႔ရံုးကထြက္အလာမွာလမ္းေဘးေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားတေယာက္
ကိုေတြ႕ရတယ္။ဒါမ်ဳိးကသိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး။ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ဆိုရံုးအေဆာက္အဦးေတြအနားမွာဒီ
လိုပိုက္ဆံေတာင္းတဲ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြရွိေနတတ္တာပဲ။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္းအေၾကြေစ့နည္းနည္းကိုင္
ၿပီးသူ႔ဆီေလွ်ာက္အသြားသူကငါ့ပိုက္ဆံနဲ႔မူးယစ္ေဆးဝါးဒါမွမဟုတ္အရက္ေသာက္သံုးျဖဳန္းပစ္မယ့္ေကာင္ပါ
လားဆိုၿပီးေတြးလိုက္မိတယ္။သူ႔ပံုကခပ္ငယ္ငယ္ဂ်စ္ကန္ကန္ေပစုတ္စုတ္နဲ႔ေလ။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းကို
ရပ္လိုက္တယ္။ဒီလိုလူမ်ဳိးအတြက္ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ္ပိုက္ဆံကိုအကုန္ခံရမွာလဲ။ဒီေငြနဲ႔ကိုကာကုိလာဒါမွမ
ဟုတ္ေခ်ာကလက္ဝယ္စားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။
        ဒါေပမယ့္လည္းသူဟာလမ္းေဘးေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားျဖစ္တာနဲ႔ပဲကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔သူကိုေဝဖန္ပိုင္ခြင့္
မရွိဘူးဆိုတဲ့အေတြးဝင္လာတယ္။ဒါနဲ႔ပဲသူ႔ေရွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီးအေၾကြေစ့ေတြကိုသူ႔ဦးထုပ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့
သူကကၽြန္ေတာ္ကိုၿပံဳးျပတယ္။ကၽြန္ေတာ္ခဏေတာ့ရပ္ေစာင့္မိတယ္။အတၱသမားပီပီသူ႔ဆီကတစံုတခုကို
ေမွ်ာ္လင့္မိတာကိုး။သူ႔ဆီကသာမာန္ထက္ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္သြားတဲ့အမူအရာမ်ဳိးကိုျမင္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္သာ
မာန္ထက္မပိုတဲ့အၿပံဳးကိုပဲကၽြန္ေတာ္ရလိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုယ့္ဘာသာၿပံဳးမိၿပီးသူ႔ေရွ႕က
ထြက္လာခဲ့တယ္။ေနာက္ၿပီးခုလိုအဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အလုပ္မ်ဳိးတခါမွမလုပ္ခဲ့ဖူးပဲနဲ႔ခုမွဘာလို႔မ်ားကုိယ့္ပိုက္ဆံကို
အလဟႆျဖဳန္းပစ္ခ်င္ရတာလဲဆိုၿပီးကိုယ့္ဘာသာအပစ္တင္လိုက္မိတယ္။
        အဲဒီေန႔အလုပ္ၿပီးလို႔ဘူတာရံုကိုလမ္းေလွ်ာက္အသြားမွာေန႔လည္ကေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေလးသူ႔ပစၥည္း
ေတြကိုသိမ္းေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။သူကဦးထုပ္ထဲကပိုက္ဆံေတြကိုပလတ္စတစ္အိတ္ေလးတစ္လံုးထဲ
ထည့္လုိက္ၿပီးလမ္းေထာင့္ကေကာ္ဖီဆိုင္နားမွာရွိတဲ့ေတာမီးရန္ပံုေငြပံုးထဲအကုန္သြားထည့္လိုက္တယ္။သူက
လူမႈကူညီေရးရန္ပံုေငြရွာဖို႔အတြက္ခုလိုေဖ်ာ္ေျဖေနတာပဲ။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့
လဲဆိုတာအဲဒီေတာ့မွသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။တစံုတေယာက္ကကၽြန္ေတာ္ပိုက္ဆံန႔ဲတဆင့္ျပန္လႈေပး
တာပဲ။ဒီေလာက္လြယ္ကူတဲ့အလုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္လည္းဘာလို႔မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲဆိုတာနားလည္သြားတယ္။
အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာရွိသမွ်အေၾကြအားလံုးကိုအဲဒီရန္ပံုေငြပံုးထဲအၿမဲလႈတယ္။အဲဒီလိုလႈၿပီးတုိင္း
လည္းတေနကုန္ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔လူကၿငိမ္းခ်မ္းလို႔ေပါ့။ေပးကမ္းမႈေၾကာင့္ရတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုခုမွတကယ္ခံစားခြင့္
ရသြားတာပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

မွတ္သားဖြယ္စကားစုေလးမ်ား(1)

  • ဘဝမွာဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့အရာကကိုယ့္အတြက္အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ဆံုခဲ့ရၿပီးမွ ကိုယ့္ရဲ႕အေလးမထားမႈေၾကာင့္သူ႔ကိုလက္လႊတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရတာမ်ဳိးေပါ့။
  • ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာကိုယ္ဘာပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့တယ္ဆိုတာကိုအဲဒီအရာေပ်ာက္ဆံုးသြားသည့္တုိင္မသိခဲ့ ၾကသလိုကိုယ္ဘာေတြလိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္းအဲဒီအရာအနားေရာက္လာတဲ့အထိမသိခဲ့ၾကျပန္ဘူး။
  • လူတစ္ေယာက္ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ဖို႔မိနစ္ပိုင္းပဲၾကာတယ္။လူတစ္ေယာက္ကိုသေဘာက်သြားဖို႔ကေတာ့တစ္နာရီလုိတယ္။ခ်စ္မိသြားဖို႔ဆုိရင္ေတာ့တစ္ရက္နဲ႔တင္လံုေလာက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကိုေမ့ပစ္ဖို႔ကေတာ့တစ္သက္စာအခ်ိန္ေပးရတတ္တယ္။
  • လက္လြတ္စပယ္စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ရန္စပြားခ်င္ပြားသြားႏုိင္တယ္။ရက္စက္တဲ့စကားေၾကာင့္ဘဝ တခုစုတ္ျပတ္ေကာင္းစုတ္ျပတ္သြားႏိုင္တယ္။အခ်ိန္ကိုက္ေျပာလာတဲ့စကားေၾကာင့္စိတ္ရႈတ္ေထြး ေကာင္းရႈတ္ေထြးသြားႏိုင္တယ္္။ဒါေပမယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာစကားကေတာ့ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွတပါး တျခားဘာကိုမွ မေပးပါဘူး။
  • က်မတို႔ဟာတခါတရံမွာအေတြ႕ေလးတစ္ခ်က္၊အၿပံဳးေလးတစ္စက္၊အၾကင္နာစကားေလးတစ္ခြန္း စတဲ့အေသးအဖြဲေလးေတြကိုအထင္ေသးတတ္ၾကတယ္။အဲဒီမျဖစ္စေလာက္အရာေလးေတြေၾကာင့္ ပဲဘဝတခုလံုးကိုတိုးတက္ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္တာကိုေတာ့သတိေမ့ေနၾကတယ္။
  • အိမ္မက္ေတြရဲ႕ဦးတည္ရာကိုယုံယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ေလွ်ာက္ပါ။စိတ္ကူးထားတဲ့ဘဝကိုအေကာင္အ ထည္ေဖာ္ပါ။ဘဝရွင္သန္မႈရုိးရွင္းတာနဲ႔အမွ်စၾကာဝဠာႀကီးကပါကိုယ့္အလိုတိုင္းရိုးရွင္းလာပါလိမ့္မယ္။
  • ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့သူေတြဟာအေကာင္းဆံုးအရာေတြပဲပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့လို႔မဟုတ္ပါဘူး။သူတို႔က သူတို႔ဆီေရာက္လာတဲ့အရာေတြကိုအေကာင္းဆံုးေတြျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ၾကလို႔ပါ။
  • ပိုက္ဆံကသင့္ကိုေပးႏိုင္တဲ့အရာဆိုလို႔သူနဲ႔ပက္သက္ၿပီးပူပင္ရတဲ့ေသာကကင္းဝင္းေစရံုပဲရွိတယ္။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အေတြးေခ်ာ္တဲ့ဖိုးေထာ္(၁)

        က်မရဲ႕ဦးေလးဝမ္းကြဲတစ္ေယာက္ေပါ့။နံမည္ကဖိုးေထာ္တဲ့။ဘာေၾကာင့္ဒီနံမည္ေပးတယ္ဆုိတာေတာ့
မသိပါဘူး။သူကနည္းနည္းႏုံတယ္။(အမွန္ကေတာ္ေတာ္ေလးႏံုတာပါ။ကိုယ့္ဦးေလးေတာ္ေနတာမို႔အားနာ
လို႔။)သူ႔ကိုဘာခိုင္းခိုင္းအလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ခ်ည္းပဲ။အေတာ္ေလးႀကီးတဲ့အထိဘာမွဟုတ္တိပတ္တိခုိင္းလို႔
မရဘူး။သူကကံေတာ့ေကာင္းတယ္။မိဘေတြကေတာသူေတာင္သားေတြေပမယ့္သားသမီးရတနာဆိုလို႔သူ
တေယာက္သာထြန္းကားတာမို႔ခ်စ္ၾက၊အလိုလိုက္ၾကေတာ့ေတာအလုပ္မတတ္တဲ့ေတာသားေပါ့။
        သူမုိ႔မလုပ္လိုက္နဲ႔၊လုပ္တာနဲ႔တလြဲပဲ။အၾကမ္းလည္းသံုးမရ၊အႏုလည္းသံုးမရတဲ့ဖိုးေထာ္ပါ။တေန႔ရြာ
ထံုးစံအတို္င္းဟင္းစားအတြက္ဝက္ေပၚတယ္ဆိုပါေတာ့။ရြာေတြမွာကၿမိဳ႕မွာလိုေစ်းရွိတာမဟုတ္ဘူး။ကိုယ္
စားခ်င္တာကိုယ့္ဘာသာစိုက္၊ကိုယ့္ဘာသာေမြးျမဴေရးလုပ္ၾကတာမ်ဳိး။ခုလည္းဝက္ေပၚတယ္ဆိုေတာ့ဖိုး
ေထာ္အေမကဝက္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဝယ္ထားလိုက္တယ္။ဒါေပမယ့္အျပင္သြားစရာရွိေနတာနဲ႔ဒီေျခ
ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဘာမွမလုပ္ႏို္င္ပဲမီးဖိုထဲထားခဲ့ၿပီးသားျဖစ္သူကိုရွာၿပီးမီးဖိုထဲမွာေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေရေႏြးေဖ်ာ
ထားလိုက္စမ္းဆိုၿပီးထြက္သြားပါေလေရာ။
         ဖိုးေထာ္အေမလည္းအျပင္ကျပန္လာေရာသားျဖစ္သူကမီးဖိုထဲမွာေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ဆင္းလို႔ငိုႀကီး
ခ်က္မျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ေဘးမွာေတာ့အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ေရေႏြးတဇလံုနဲ႔ေရ
ေအးတဇလံုလည္းပါေသးရဲ႕။သူ႔အေမလည္းတအံ့တၾသနဲ႔ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲလို႔ေမးေတာ့သူကဘာေျပာ
တယ္မွတ္လဲ။အေမတို႔ကကိုယ့္သားသမီးကိုမသနားဘူးတဲ့။မညွာမတာခိုင္းရက္တယ္ဆိုၿပီးငိုရင္းေျပာပါေလ
ေရာ။အဲဒီေတာ့သ႔ူအေမလည္းအလန္႔တၾကားနဲ႔ဘာမ်ားခိုင္းမိလို႔လဲဆိုေတာ့ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေရေႏြး
ေဖ်ာခိုင္းတာကိုအျပစ္တင္ေနတာတဲ့ေလ။
        ဒါနဲ႔အေမလုပ္သူကဒါေလးခိုင္းမိတာငိုစရာလားဆိုေတာ့မွပိုဆိုးေတာ့တာပဲ။ဒီေရေႏြးပူပူေလာင္ေလာင္
နဲ႔ေျခေထာက္ကိုဘယ္လိုလုပ္ေရေႏြးေဖ်ာရမလဲ။ေရေႏြးေဖ်ာဖို႔ေနေနသာသာေရေႏြးတစ္စက္ေလးခ်ၾကည့္
တာေတာင္ပူလြန္းလို႔ေရေအးနဲ႔ျပန္ေလာင္းေပးေနရတာတဲ့။အေမမို႔ရက္ရက္စက္စက္ခိုင္းရက္တယ္တဲ့ေလ။ဒီ
ေလာက္ပူတာအေမ့ဘာသာကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္္ေဖ်ာဆိုၿပီးငိုရင္းထြက္သြားပါေလေရာ။ဒီေတာ့မွဝက္ေျခ
ေထာက္ဆိုတာထည့္မေျပာမိတဲ့သူ႔အေမခဗ်ာသူ႔နဖူးသူရိုက္လို႔ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရေတာ့တာ။
အဲဒီလိုႀကံႀကံဖန္ဖန္အေတြးေခ်ာ္တဲ့ဖိုးေထာ္ပါ။

         

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ကူညီပါရေစ

      တစ္စီးဝင္တစ္စီးထြက္ျဖင့္သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနသည့္ဘူတာရံုတြင္တစံုတေယာက္ေသာသူသည္မလႈပ္
မယွက္ထိုင္ေနသည္မွာအေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ထိုသူ႔တြင္လႈပ္ရွားသည့္အရာဆိုလို႔ဘယ္ညာယမ္းခါေန
သည့္ဦးေခါင္းသာျဖစ္၏။ရထားဝန္ထမ္းတစ္ဦးကမလႈပ္မယွက္ထိုင္ေနေသာ္လည္းဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည့္ထို
သူကိုသတိထားမိသြားသည္။သို႔ႏွင့္တာဝန္သိဝန္ထမ္းပီပီတစံုတရာကူညီႏိုင္ရန္ထိုသူထံေလွ်ာက္သြားလိုက္
သည္။
         `ဒီမွာေနာင္ႀကီး........ကၽြန္ေတာ္ဘာကူညီေပးရလဲ။`
         `ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တာေလးရွိလို႔။ေတာင္ဘက္သြားမယ့္ရထားဘယ္ေတာ့ေလာက္
လာမလဲ။`
        `ေၾသာ္.......ဟုတ္ကဲ့။ေနာက္၁၅မိနစ္မွာေတာင္ဘက္သြားမယ့္ရထားလာပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ာ။`
​        `ဒါဆိုေျမာက္ဘက္သြားမယ့္ရထားကေရာ။`
        `ခဏေလး။အဲဒါကေတာ့ေနာက္ငါးမိနစ္အတြင္းဝင္လာပါလိမ့္မယ္။ဒါနဲ႔ေနာင္ႀကီးကဘယ္ကိုသြား
ခ်င္လို႔လဲခင္ဗ်။`
        `ဘယ္မွမသြားခ်င္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ကဒီသံလမ္းဟုိဘက္ကိုကူးခ်င္တာပါ။`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အလြမ္းသစ္ပင္

အလြမး္သာသစ္တစ္ပင္ဆို.........
ငါ့သစ္ပင္ႏွစ္ခ်ဳိ႕ပါေပ့ါလား။
ဒီသစ္ပင္ဒီေလာက္ရင့္သန္ေအာင္...........
ဘယ္လိုေျမၾသဇာေတြမ်ားသံုးခဲ့ပါလိမ့္။
ဥယ်ာဥ္မႈးေရ.........
ဒီသစ္ပင္ကိုကမၻာတည္သေရြ႕မ်ား
ရွင္သန္ေနေစခ်င္တာလား။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လြဲခ်က္ကယ္တျခား

      သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္းကၽြန္မရင္ခုန္ရသည္။အၿမဲၿပံဳးေနတတ္သည့္သူ႔မ်က္ႏွာေၾကာင့္မို႔လည္းရင္းႏွီးခင္မင္
ကာတြယ္တာစိတ္ျဖစ္မိျခင္းျဖစ္သည္။သူကကၽြန္မတို႔မားကတ္ကိုပံုမွန္ေစ်းဝယ္လာေလ့ရွိသည့္ေဖာက္
သည္တစ္ဦးျဖစ္၏။သူလာသည့္အခါတိုင္းကၽြန္မရွိရာသို႔ေရာက္လာတတ္ၿပီးတရင္းတႏွီးႏႈတ္ဆက္ေျပာ
ဆိုေလ့ရွိသည္။
       သူကရွပ္လက္ရွည္ႏွင့္စတိုင္ပန္ကိုအၿမဲလိုလိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိတာမို႔ျမင့္မားရွည္လ်ားသည့္
အရပ္ႏွင့္လိုက္ဖက္ၿပီးအေတာ္စြဲေဆာင္မႈရွိလွသည္။စကားေျပာသည့္အခါတိုင္းတၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္တစ္ဖက္
လူ၏မ်က္လံုးကိုစိုက္ၾကည့္ကာေဖာ္ေရြစြာေျပာတတ္ျပန္တာမို႔ကၽြန္မတို႔တေတြကသူ႔ကိုမွတ္မွတ္ရရ
သတိထားမိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
      ကၽြန္မတို႔ဌာနမွာေယာက်္ားေလးမ်ားေသာ္လည္းမိန္းခေလးကၽြန္မတစ္ေယာက္သာရွိတာမို႔သူကၽြန္မ
ဆီပံုမွန္ေရာက္လာတတ္တာကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္သတိထားမိလာကာေနာက္ေျပာင္လာၾကေတာ့သည္။
အစပိုင္းတြင္မည္သို႔မွ်မခံစားရေပမယ့္သူ၏ႏွစ္လိုဖြယ္အမူအရာႏွင့္အေျပာအဆိုမ်ားေၾကာင့္သူႏွင့္ေတြ႔တိုင္း
ရင္ခုန္တတ္လာ၏။သူေရာက္လာၿပီဆိုမွျဖင့္ကၽြန္မကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္လွသည့္အလုပ္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္းအ
ေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္တတ္လာသည္။
      ဒီေန႔လည္းေရာက္လာျပန္ၿပီ။မားကတ္အတြင္းေစ်းဝယ္ေနသည္ကိုရုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ရျခင္းျဖစ္
သည္။ကၽြန္မေျခဖ်ား၊လက္ဖ်ားမ်ားေအးစက္ကာရင္ေတြခုန္လာ၏။ေစ်းဝယ္အၿပီးကၽြန္မဆီအလာမွာသူ႔မ်က္
ႏွာကတစံုတခုကိုအလိုမက်သကဲ့သို႔သုန္မႈန္သြားသည္ဟုထင္သည္။ကၽြန္မကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္း
ေကာင္ေလးႏွင့္ရယ္ေမာစကားေျပာေနစဥ္သူေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။သူအထင္လြဲသြားၿပီထင့္။သို႔ေပမယ့္
သူကမ်က္ႏွာထားကိုခ်က္ျခင္းျပင္ကာကၽြန္မကိုႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရင္းသူငယ္ခ်င္းကိုခပ္ေတြေတြစိုက္ၾကည့္
ကာေျပာသည္။
        `မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္။ေနေကာင္းရဲ႕လား။ငါကမင္းကိုသတိရေနတာ။`
      ရုတ္တရက္ကၽြန္မေရာသူငယ္ခ်င္းပါအံ့ၾသသင့္သြားသည္။သူေနာက္တာျဖစ္မည္ဟုေတြးကာသူ႔ကိုျပန္
ေနာက္လိုက္မိ၏။
        `သူ႔ကိုပဲသတိရတာလား။က်မကိုေရာသတိမရဘူးလား။`
      သူ႔ျပန္ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ရွက္ရြံ႕မႈႏွင့္အတူရင္တခုလံုးေျဗာင္းဆန္ကာနာက်င္ေၾကကြဲရ
ေတာ့သည္။
        `ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။တို႔ကဘဝတူခ်င္းကိုသတိရစရာလား။`ဟူ၏။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လူသားတန္ဖိုး

ေတာ္ေသးတယ္...........
ငါဟာေလွတစ္စင္းမဟုတ္ခဲ့လို႔။
ငါသာေလွတစ္စင္းဆို........
ဒီလႈိင္း၊ဒီေလ၊ဒီမုန္တိုင္းမ်ဳိးနဲ႔
မာယာပင္လယ္ထဲ
က်ဳိးပဲ့နစ္ႃမႈပ္သြားတာၾကာေပါ့။
ေတာ္ေသးတယ္..........
ငါဟာသမင္တစ္ေကာင္မဟုတ္ခဲ့လို႔။
ငါသာသမင္တစ္ေကာင္ဆို........
ရိုင္းစိုင္းေကာက္က်စ္တဲ့
သားရဲေတာထဲ
ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္ဆီးခဲ့တာၾကာေပါ့။
ေတာ္ေသးတယ္..........
ငါဟာအသိဥာဏ္နဲ႔လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔။
ဆင္ျခင္ဥာဏ္နဲ႔လူသားမို႔........
ၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ဘဝပင္လယ္ျပင္ကို
အံတုဖက္ၿပိဳင္လို႔.......
အညွာတာမဲ့သားရဲေတာထဲ
အလိမၼာသံုးေရွာင္ရွားလို႔.........
လိုရာပန္းတိုင္အေရာက္သြားမယ္ေပါ့။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္းဟင္းအိုးထဲေရာက္ရတာပဲ

         `မေအးေရငါ့ညီမေတြလာတယ္ေဟ့`
        အလုိေလး။ဧည့္သည္လာသည္ဆုိပါလား။ဧည့္သည္လာသည့္အသံၾကားတိုင္းက်ဳပ္ရင္ေတြတုန္ရလြန္း
လို႔။သူကေတာ္ေတာ္ေစတနာေကာင္းရွာပါသည္။ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအေပၚတြင္လည္းေတာ္ေတာ္သံ
ေယာဇဥ္ႀကီးသည္။သူ႕ညီမတေတြလာၿပီဆိုမွျဖင့္ကိုယ့္မွာရွိမွန္းမသိမရွိမွန္းမသိထမင္းေကၽြးဖုိ႔စီစဥ္ေတာ့၏။
ထိုအခါသူ႔အိမ္သူမွာမရွိရွိတာခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးရေတာ့သည္။
        ယခုလည္းၾကည့္ေလ။ဧည့္သည္လာျပန္ၿပီ။ဒါဆိုက်ဳပ္အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေပ။သူ႔ဆီဧည့္
သည္တခါလာတိုင္းက်ဳပ္တို႔ဆီကတေကာင္ၿပီးတေကာင္ပါသြားတတ္တာကလား။အဲလိုနဲ႔က်ဳပ္အေပါင္းအ
ေဖာ္ေတြလည္းေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားခဲ့သည္။ေနာက္ဆံုးတေကာင္မွမက်န္ေတာ့သူကက်ဳပ္ရင္ကျဖစ္တဲ့ကေလး
ေတြကိုပင္ခ်မ္းသာမေပးေတာ့။တခါေမြးလိုက္သူတို႔ယူသြားလိုက္နဲ႔အေကာင္ျဖစ္ခြင့္ပင္မရ။ခုတခါဆိုရင္
ေတာ့က်ဳပ္အလွည့္ေရာက္ေလၿပီ။
        `ဒင္းကေတာ့လုပ္ၿပီ.......သူေစတနာအထားေကာင္းတာနဲ႔ငါ့မွာဧည့္သည္တခါလာတခါငရဲႀကီးေနရ
တယ္...ဒီတခါခ်က္စရာဆိုလုိ႔ဒီၾကက္မႀကီးပဲရွိေတာ့တယ္....ဒီၾကက္မႀကီးရွိေနလို႔ဥေလးေတြစားေနရတာ
ကို....ခုေတာ့ရွိတဲ့ဟာကိုခ်က္ေပးရမွာပဲ....စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟယ္....`
        ေျပာေျပာဆိုဆိုသူ႔အိမ္သူက်ဳပ္အနားေရာက္လာေလသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ဘယ္လိုမွလြတ္ႏိုင္ေတာ့
မည္မဟုတ္။ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း။လည္ဆင္းေပးရံုေပ့ါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ။

က်မရဲ႕အလြဲမ်ား(၂ )

           ၿပီးခဲ့တဲ့မူစလင္ဥပုပ္လတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။အာရပ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ဥပေဒအရသူတုိ႔ဥပုပ္လမွာ
ဘယ္လူမ်ဳိး၊ဘယ္ဘာသာဝင္မဆိုအမ်ားသူငါေရွ႕မွာအစားစားတာမ်ဳိးမလုပ္ရပါဘူး။စားေနတာေတြ႕ရင္သူ
တို႔ကျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးေလ့ရွိတယ္။အဲဒါကိုသိထားေတာ့က်မလည္းသူမ်ားဘာသာကိုေလးစားတဲ့
အေနနဲ႔အျပင္မွာတတ္ႏိုင္သမွ်ဘာမွမစားျဖစ္ေအာင္ေနပါတယ္။အလုပ္မဝင္ခင္အိမ္မွာတည္းကၿပီးေအာင္
စားသြားတာေပါ့။
           တခုေသာဥပုပ္ရက္မွာေတာ့က်မအလုပ္ခ်ိန္ကေန႔ခင္းမို႔ေန႔လည္စာကုိထမင္းခ်ဳိင့္မယူေတာ့ပဲအိမ္
မွာပဲစားသြားလုိက္တယ္။အဲဒီေန႔ကနည္းနည္းလည္းေနာက္က်ေနတာနဲ႔ကတိုက္ကရိုက္စားၿပီးကားမွီေအာင္
အျမန္ေျပးရတာမို႔သြားျပန္မတိုက္ခဲ့လိုက္ရဘူးဆိုပါေတာ့။ဒါနဲ႕အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ပါးစပ္နံေနမွာစိုးတာ
နဲ႔ပီေကဝါးၿပီးအလုပ္ဝင္လိုက္တာေပါ့။
         အလုပ္ဝင္စမွာပဲေစ်းဝယ္သူေတြကမ်ားေနတာမို႔ပီေကကိုေမ့ၿပီးဆက္ဝါးေနမိတယ္။(ကံေကာင္းစြာနဲ႕
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးေတြကလည္းပီေကစားေနတာကိုမျမင္ၾကဘူး)အလုပ္ဝင္ၿပီးနာရီဝက္ေလာက္အၾကာမွာဇာတ္
လမ္းစတယ္ဆိုပါေတာ့။က်မေကာင္တာကိုဘာရိန္းလင္မယားႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။သူတို႔ဝယ္တာ
ကလည္းထေရာ္လီလွည္းအျပည့္မို႔က်မလည္းျမန္ျမန္တြက္ေပးေနတုန္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးကက်မကိုေျပာတယ္။
ပီေကမစားနဲ႔၊မေကာင္းဘူးတဲ့ေလ။
         က်မလည္းရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္သြားတယ္။လူႀကီးမို႔ပီေကစားတာမႀကိဳက္တာပဲဆုိၿပီးေတာင္း
ပန္လိုက္ပါတယ္။ေနာက္ၿပီးခုပဲေန႔လည္စာစားခဲ့တာမို႔ပါးစပ္နံမွာစိုးတဲ့အတြက္စားေနတာဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ
ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႀကီးကလည္းသေဘာေကာင္းရွာပါတယ္။အခုလိုမစားဖို႔ေျပာရတဲ့အတြက္
စိတ္မေကာင္းဘူးဆိုတာေျပာၿပီးထြက္သြားေလရဲ႕။
         သူတို႔ထြက္သြားၿပီးအေတာ္ၾကာတဲ့အထိအေၾကာင္းရင္းမွန္ကိုမသိေသးဘူး။ေနာက္ေတာ့မွဥပုပ္လမွာ
လူျမင္ကြင္းထဲဘာမွမစားရတာကိုသတိရေတာ့တယ္။သူကဥပုပ္လမို႔အစားမစားဖို႔သတိေပးတာကိုတလြဲ
ေတြးၿပီးအိမ္မွာထမင္းစားလာတဲ့အေၾကာင္းပါထပ္ေျပာျပလိုက္ေသးတယ္။အဲဒီေတာ့မွက်မလည္းကိုယ္ကုိ
ကိုယ္ေတြးရင္းရယ္ခ်င္တာတလိမ့္လိမ့္ပဲ။ကံေကာင္းလို႔အဖမ္းမခံရတာ။သေဘာေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕လို႔
ေတာ္ေသးတာေပါ့။မဟုတ္ရင္လံုၿခံဳေရးေခၚၿပီးတခုခုလုပ္မွာအေသအခ်ာပဲ။က်မဆိုတဲ့က်မကအဲဒီလိုလြဲ
တတ္တဲ့သူပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ကဲ..........မွတ္ထား

` Ridge Hall Computer Service Centre ကပါ။ဘာမ်ားကူညီရမလဲခင္ဗ်ာ။`
` word ထဲမွာစာရိုက္ရတာျပႆနာေလးနည္းနည္းရွိေနလို႔ပါ။`
`ဟုတ္ကဲ့။ဘယ္လိုျဖစ္ေနလို႔လဲခင္ဗ်ာ။`
`တခ်ိန္လံုးစာေတြရိုက္ေနတာကိုရိုက္ရင္းကစာလံုးေတြကထြက္ေျပးကုန္လို႔ပါ။``
`စာလံုးေတြကထြက္ေျပးတယ္။`
`ရိုက္ထားတာေတြေပ်ာက္ကုန္တာကိုေျပာတာပါ။`
`ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆုိခင္ဗ်ားရဲ႕screen ကခုဘယ္ပံုစံျဖစ္ေနလဲ။`
`ဘယ္လိုမွျဖစ္မေနဘူး။`
`ဘယ္လိုမွမျဖစ္ဘူးဟုတ္လား။`
`ဟုတ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဘာရိုက္ရိုက္ဘာမွမျမင္ရပဲေျဗာင္ႀကီးပဲျဖစ္ေနတာ။`
`ဒါဆိုခင္ဗ်ားအခုword ထဲမွာရွိေနတုန္းလား။`
`ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ။`
`ေနပါေစေတာ့။ခင္ဗ်ား screen ေပၚမွာ c:/document ဆိုတာျမင္ရလား။`
`ဘာလဲ sea-document ဆိုတာ။`
`ကိစၥမရွိဘူး။cursor ကိုေရာscreen ေပၚမွာဟုိေရႊ႕ဒီေရႊ႕လုပ္လို႔ရလား။`
`screen ေပၚမွာဘာ cursor မွမရွိဘူး။ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္ေလ။ဘာမွရိုက္လို႔မရပါဘူးဆိုမွ။`
`ဒါဆုိ monitor မွာေရာပါဝါမီးလင္းေနလား။`
`monitor ဆိုတာဘာလဲ။`
`တီဗြီလိုဖန္သားျပင္နဲ႔က monitor ေပါ့။ခင္ဗ်ားပါဝါဖြင့္ေတာ့ monitor ကနည္းနည္းလင္းလာလား။`
`ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။`
`ဒါဆိုရင္ monitor ေနာက္ဘက္ကိုသြားၿပီး ပါဝါႀကိဳးဘယ္ကိုသြားတယ္ဆိုတာၾကည့္ၾကည့္ပါ။ပါဝါႀကိဳးကို
ရွာလို႕ေတြ႕လား။`
`ေတြ႕ၿပီလို႔ထင္တာပဲ။`
`ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆိုပါဝါႀကိဳးကိုနံရံကမီးခလုတ္မွာတပ္ထားလား။`
`တပ္ထားတယ္။`
`ခင္ဗ်ား monitor ေနာက္မွာတုန္းက monitor မွာေကဘယ္လ္ႀကိဳးႏွစ္ခုရွိတာေတြ႕မိလား။တစ္ခုတည္း
မဟုတ္ဘူးေနာ္။`
`မေတြ႕ဘူး။`
` ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆုိ monitor ေနာက္ျပန္သြားၿပီးေကဘယ္လ္ႀကိဳးေနာက္တႀကိဳးကိုထပ္ရွာပါအံုး။``
` ေတြ႕ၿပီ။`
`အဲဒီႀကိဳးကခင္ဗ်ားကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ေနာက္မွာေသခ်ာတပ္ထားမထားစစ္လိုက္ပါ။`
`ေနာက္ဘက္ကိုထပ္ဝင္လို႔မရေတာ့ဘူး။`
`ဒါဆိုတပ္ထားတာေရာျမင္ရလား။`
`မျမင္ရဘူး။``
`ဒါဆိုခင္ဗ်ားနဲ႔တိုက္မိၿပီးႀကိဳးလြတ္သြားတာမ်ားလား။`
`မဟုတ္ပါဘူး။အထဲမွာေမွာင္ေနလို႔ပါ။`
`ေမွာင္ေနတယ္။`
`ဟုတ္တယ္။ရံုးခန္းမီးပိတ္ထားလို႔။ခုျပတင္းကလာတဲ့အလင္းန႔ဲလုပ္ေနတာ။`
`ဒါဆိုမီးဖြင့္လိုက္ေလ။`
`ဖြင့္လို႔မရဘူး။`
`ဘာလို႔ဖြင့္လို႔မရတာလဲ။`
`ခုမီးပ်က္ေနတာေလ။`
`မီးပ်က္ေနတာ။ေကာင္းၿပီ။ခုအၾကာင္းအရင္းကိုသိၿပီ။ခင္ဗ်ားမွာကြန္ပ်ဴတာဝယ္လာတုန္းကပါလာတဲ့ပံုး
ေတြ၊စာရြက္စာတမ္းေတြရွိေသးလား။`
`ရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္သိမ္းထားတယ္။`
`အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာကိုဝယ္လာတုန္းကအတိုင္းအဲဒီပံုးထဲျပန္ထည့္ၿပီးဝယ္လာတဲ့ဆုိင္ကိုျပန္ပို႔
လုိက္ေတာ့။`
`တကယ္လား။အဲဒီေလာက္ေတာင္အေျခအေနဆိုးေနလားဟင္။`
`ဟုတ္တယ္။ဆိုးတယ္။`
`ဒါဆိုဆိုင္ကိုဘယ္လိုေျပာလုိက္ရမလဲဟင္။`
`ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ကြန္ပ်ဴတာကိုပိုင္ဆိုင္ဖုိ႔မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ညံ့ဖ်င္းေနလို႔ပါလို႔ေျပာလိုက္။`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

သာယာတဲ့မနက္ခင္းေတြကိုဘယ္လိုဖန္တီးမယ္

         တေန႔တာရဲ႕အခ်ိန္ေတြထဲမွာမနက္ေစာေစာကိုဘယ္သူကမွသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္က်မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ေဟာလီးဝုဒ္ဇာတ္ကားေကာင္းေတြၾကည့္မိလို႔ဥာဥ့္နက္သြားတဲ့အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ပိုဆိုးေတာ့မေပါ့။မ
နက္ခင္းမွာစိတ္ရႈတ္ေထြးမၾကည္လင္ပါကသင့္တေန႔တာလံုးမ်ားစြာအခက္ေတြ႕ေစႏိုင္တာကိုသိထားပါ။သင့္ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြတုိင္းမွာစိတ္အပန္းေျပေစႏိုင္တဲ့ေပ်ာ္္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနပါမွေအာင္ျမင္တဲ့ဘဝကို
ရရွိႏိုင္မွာပါ။သင့္မနက္ခင္းေတြမွာၾကည္လင္လန္းဆန္းေစမယ့္အခ်က္ေတြရွိပါတယ္။
(၁) အိပ္ယာဝင္တဲ့အခါသင့္ျပတင္းခန္းဆီးကို္တဝက္ဖြင့္ၿပီးအိပ္ပါ။မိုးလင္းလို႔ေနေရာင္ကခန္းဆီးကဝင္လာ
တဲ့အခါသင့္ဦးေႏွာက္ကိုႏိုးၾကားေစတာမို႔အိပ္ယာထဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းအခ်က္ေပးလိုက္သလိုပါ
ပဲ။ဒီလိုဆိုႏႈိးစက္သံလည္းျမည္ေရာသင္ဟာႏိုးႏွင့္ေနပါၿပီ။အေကာင္းဆံုးကေတာ့ေစာေစာအိပ္တာပါ။အဲလုိ
ဆိုရင္ေတာ့သင္ဟာႏႈိးစက္ကိုအားကိုးစရာမလိုပဲသင့္မ်က္စိကက်င့္သားရေနတာမို႔မနက္ေနေရာင္နဲ႔အတူႏိုး
ထလာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
(၂) ႏႈိးစက္ကိုသင့္ထမယ့္အခ်ိန္ထက္၁၅မိနစ္ေစာေပးပါဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္အိပ္ယာကအလ်င္စလိုထစ
ရာမလိုုေတာ့ပါဘူး။သင့္ရဲ႕မနက္ခင္းကိုမိနစ္ပိုင္းေလာက္အိပ္ယာထဲမွာလဲေလ်ာင္းရင္းတေန႔တာအစီအစဥ္
ေတြကိုစဥ္းစားႏိုင္ပါတယ္။ဒီေန႔အဖို႔ဘာဝတ္မယ္။ဘာေတြလုပ္မယ္။မနက္စာဘာစားမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြေပါ့။
ဒါဟာတေန႔တာရဲ႕အေရးႀကီးတဲ့စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာျပင္ဆင္မႈပါ။ေနာက္ၿပီးဒီမိနစ္ပိုင္းေလးကသင္တကယ္ပိုင္
ဆိုင္တဲ့အခ်ိန္ပိုင္းေလးပါပဲ။
(၃) သင့္မ်က္လံုးေတြကိုမဖြင့္ေသးခင္အျပင္းေၾကာဆန္႔ပါ။လက္ေမာင္းကိုေျမွာက္လို႔လက္ေခ်ာင္းေတြကိုဆြဲ
ဆန္႔ပါ။ၿပီးရင္လက္ဖဝါးေတြကိုဆုတ္နယ္ေပးပါ။တဖက္ၿပီးရင္ေနာက္တဖက္ေျပာင္းလုပ္ပါ။လက္ၿပီးရင္ေတာ့
ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ၊ေျခဖဝါးနဲ႔ေျခက်င္းဝတ္တို႔ကိုဆြဲဆန္႔ဆုတ္နယ္ေပးပါ။ေနာက္ဆံုးက်ရင္ေတာ့လည္ပင္း
နဲ႔ေက်ာျပင္ကိုႏွိပ္နယ္ေပးၿပီးမွအိပ္ယာကထပါ။အဲဒီလိုလုပ္တာဟာသင့္ရဲ႕ႂကြက္သားနဲ႔အရိုးအဆစ္ေတြကို
ေပ်ာ့ေျပာင္းေစတာမို႔ေသြးလည္ပတ္မႈေကာင္းေစၿပီးသင့္ခႏၶာကိုယ္အတြက္လိုအပ္တဲ့ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုလဲ
ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။
(၄) ေရပန္းေအာက္မွာခံုတစ္လံုးထားၿပီးထိုင္ပါ။လြယ္လင့္တကူဝယ္လို႔ရတဲ့ပလတ္စတစ္ခံုလိုဟာမ်ဳိးကိုသံုး
ပါ။ခံုကိုေရပန္းေအာက္မွာခဏထားၿပီးေႏြးေအာင္လုပ္ပါ။ၿပီးရင္ခံုေပၚထိုင္ၿပီးသင့္ေနာက္ေက်ာကိုေရပန္းနဲ႔ျဖန္းပက္ေပးပါ။အဲဒီလိုလုပ္တာဟာေရအားနဲ႔ႏွိပ္နယ္သလိုမ်ဳိးမို႔အေကာင္းဆံုးအပန္းေျဖနည္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ။
မိနစ္ပိုင္းေလာက္လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ထိုင္ခံုကိုဖယ္ၿပီးစိတ္ႀကိဳက္ေရခ်ဳိးႏိုင္ပါၿပီ။
(၅) မနက္တုိင္းစိတ္အားျဖည့္အဆိုအမိန္႔တခုခုကိုဖတ္ျဖစ္ပါေစ။ဒါဟာသင့္တေန႔တာအတြက္စိတ္ခြန္အား
သစ္ကိုတည္ေဆာက္လိုက္တာပါပဲ။ေနာက္တခုကသင့္စိတ္ကိုၾကည္ႏူးေစတဲ့ကဗ်ာ၊သို႔မဟုတ္စာတပိုဒ္ကို
ျပန္ဖတ္တာ။ဒါမွမဟုတ္ဂီတသံစဥ္တခုခုကိုျပန္နားေထာင္တာမ်ဳိးကိုလုပ္ပါ။
(၆) ဗီတာမင္အားေဆးကိုပံုမွန္ေသာက္ပါ။ဗီတာမင္ေဆးဗူးကိုမီးဖိုထဲကေကာ္ဖီအိုးနားမွာထားပါ။ဒါမွမနက္
တိုင္းမေမ့မေလ်ာ့ေသာက္ျဖစ္မယ္။ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္စမ္းသပ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့သုေတသနစစ္တမ္းအရအေမ
ရိကန္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝအတြက္ဗီတာမင္အားေဆးေသာက္သံုးျခင္းကလည္းအဓိကအ
ေၾကာင္းအရင္းတခ်က္ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
(၇)မနက္ေစာေစာမွာဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးမွမခ်ပါနဲ႔။တတ္ႏိုင္သမွ်ေရြးျခယ္ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ဟာမ်ဳိးေတြ
ကိုေရွာင္ၾကဥ္ပါ။သင့္မနက္ခင္းဟာပံုမွန္ရိုးရွင္းတဲ့မနက္ခင္းျဖစ္ေနဖို႔လုိပါတယ္။
(၈) သင္းပ်ံ႕တဲ့ေကာ္ဖီရနံ႔နဲ႔သင့္စိတ္ကိုၾကည္လင္ပါေစ။သင္တတ္ႏိုင္သေလာက္အေကာင္းဆံုးေကာ္ဖီအ
မ်ဳိးအစားကိုဝယ္ပါ။လတ္ဆတ္တဲ့ေကာ္ဖီေစ့ဆုိလ်င္ပုိေကာင္းပါတယ္။ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရင္ေတာ့coffee maker
ကိုထည့္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။coffee maker မပါတဲ့ေကာ္ဖီပ်င္းေတြဟာသင့္ကိုငါးျမွားခ်ိတ္နဲ႔ဆြဲခ်ိတ္လိုက္သလိုမ်ဳိး
အိပ္ယာကႏိုးထေစတာမို႔ပါ။ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကမနက္ပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ကဖိန္းဓါတ္က
သင့္ရဲ႕အာရုံေၾကာေတြကိုႏို္းၾကားတက္ႂကြေစႏိုင္တဲ့အျပင္္စိတ္တည္ၿငိမ္မႈကိုလည္းေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။ဒါ့အ
ျပင္ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကိုလည္းေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။
(၉) ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ကေတာ့အလုပ္မသြားခင္သင့္ခံတြင္းကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါ။ဒါမွသင့္ရဲ႕ဝင္ေလထြက္
ေလဟာသန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္လို႔အမ်ားသူငါကိုၾကည္လင္လန္းဆန္းမႈေတြေပးစြမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဒီလိုဆိုရင္
ေတာ့ၿပီးျပည့္စံုတဲ့မနက္ခင္းေတြကိုပိုင္ဆိုင္ရမွာအမွန္ပါပဲ။


အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လက္ဆင့္ကမ္းေစတနာ

           က်မနဲ႕က်မသူငယ္ခ်င္းေတြဟုိတယ္မွာေန႔လည္စာစားလို႔ၿပီးခါနီးမွာပဲမိုးကသည္းသည္းထန္ထန္ရြာ
လာတယ္။မိုးနည္းနည္းစဲသေလာက္ရွိေတာ့ဟုိတယ္နဲ႔သံုးလမ္းေက်ာ္ကက်မရံုးမွာရပ္ထားတဲ့ကားကိုသြားယူ
ဖို႔မိုက္မိုက္မဲမဲဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကမသြားဖို႔တားၾကတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာက်မကိုယ္ဝန္
က၇လေက်ာ္ေနၿပီမို႔သူတို႔ကစိုးရိမ္ၾကတာ။ဒါနဲ႔ပဲက်မကေသခ်ာဂရုစိုက္ၿပီးသြားမယ့္အေၾကာင္းသူတို႔ကိုအာမ
ခံၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကက်မနဲ႔လိုက္ခဲ့ေပးခ်င္ေပမယ့္တျခားကေလးပါတဲ့သူ
ငယ္ခ်င္းမအတြက္လည္းအေဖာ္လိုတာမို႔မလိုက္ဖို႔အတင္းတားၿပီးထားခဲ့ရတယ္။
           ဟုိတယ္ကထြက္ၿပီးကားဆီကိုအသြားမွာမီးပိြဳင့္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ကားတစ္စီးကရပ္လိုက္ၿပီးကား
ထဲကလူတစ္ေယာက္ထီးဖြင့္ေဆာင္းၿပီးထြက္လာတယ္။ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာမသိလိုက္ခင္မွာပဲအဲဒီလူကက်
မေဘးေရာက္ေနၿပီးက်မသြားမယ့္ေနရာေရာက္တဲ့အထိသူလိုက္ပို႔ေပးမယ့္အေၾကာင္းေျပာတယ္။က်မ
လည္းရွက္ရွက္နဲ႔ကိစၥမရွိဘူးဆိုတာေျပာေပမယ့္သူကေခါင္းမာစြာပဲေဘးကပါလာတယ္။တလမ္းလံုးလည္း
ေျမႀကီးကစိုၿပီးေခ်ာေနတာမို႔သတိထားၿပီးျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ဖို႔အေၾကာင္းတတြတ္တြတ္နဲ႔ေျပာလာတာ။
ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့က်မလည္းသူ႔ကိုေက်းဇူးစကားေျပာၿပီးကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ၾကတာေပါ့။
အဲဒီလူရဲ႕နံမည္ကိုက်မမသိခဲ့ရသလိုခုဆုိသူ႔မ်က္ႏွာကိုမွတ္မိဖို႔ေတာင္မလြယ္ပါဘူး။အဲဒီလူကက်မကိုကူညီ
ဖို႔အတြက္တမင္ကားရပ္ခဲ့တာလားဆိုတာေတာ့က်မဘယ္ေတာ့မွမသိႏိုင္မယ့္အေျဖပါ။အဲဒီေတာ့ဒီေက်းဇူး
ကိုက်မဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။
           တေန႔ေတာ့မိုးသည္းထဲမွာအိႏိၵယလူမ်ဳိးေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္က်မအိမ္ေရွ႕က
ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာေတြ႕လုိက္ရတယ္။သူတို႔ကက်မတို႔ရပ္ကြက္နဲ႔ေတာ္ေတာ္လွမ္းတဲ့လုပ္ငန္းခြင္ရွိရာကို
သြားၾကဟန္တူပါတယ္။အဲဒါနဲ႔က်မလည္းထီးယူအျပင္ထြက္ၿပီးသူတို႔ကိုထီးေပးလိုက္တယ္။သူတို႕ကလည္း
က်မေစတနာကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ဝမ္းသားအားရလက္ခံရွာပါတယ္။က်မကဒီထီးကိုျပန္ေပးစရာမ
လိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့ေက်းဇူးစကားအထပ္ထပ္ဆိုၿပီးထြက္သြားၾကတယ္။သူတို႔လည္းက်မတုန္း
ကလိုပဲလူစိမ္းတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ဒီလိုၾကင္ၾကင္နာနာကူညီရတာလဲဆိုတာကိုမယံုႏိုင္သလိုတအံ့တၾသ
ျဖစ္သြားၾကပံုပါပဲ။က်မအတြက္ကေတာ့ကိုလူစိမ္းျပဳခဲ့တဲ့ေစတနာကိုတုန္႔ျပန္လိုက္ႏိုင္တာကတေၾကာင္း၊
သူတို႔ရဲ႕ပီတိမ်က္ႏွာကုိျမင္လိုက္ရတာကတေၾကာင္းမို႔အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးလို႔ေပါ့။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

စူပင္ထြက္မယ္

        က်မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံလည္းႏိုင္ငံတကာနဲ႕အတူရင္ေပါင္တန္းၿပီးစူပါမားကတ္ေတြ၊ေရွာပင္းစင္တာေတြ
အၿပိဳင္အဆိုင္ဖြင့္လာၾကပါၿပီ။ေစ်းမွာေစ်းဝယ္ရတာထက္အဲဒီလိုေနရာေတြမွာဝယ္ရတာကသန္႕သန္႕ရွင္း
ရွင္းနဲ႕ေစ်းႏႈန္းကမွန္တတ္တာမို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါတယ္။အဲဒီလိုသေဘာက်တဲ့
သူေတြထဲမွာက်မအန္တီငယ္ကသူမ်ားထက္ထူးတယ္လို႔ေျပာရမယ္။သူကတစ္လကိုအနည္းဆံုးသံုးေလးခါ
ေစ်းဝယ္ထြက္ေလ့ရွိတယ္။သူ႔အေျပာကေတာ့shoppingထြက္တယ္ေပါ့ေလ။က်မတို႔အိမ္နားကလူေတြက
ေစ်းဝယ္တာျခင္းအတူတူေန႔စဥ္ေစ်းမွာပံုမွန္ေစ်းဝယ္တာကိုေတာ့shoppingထြက္တယ္လို႕မေျပာပဲစူပါမား
ကတ္တို႕၊ေရွာပင္းစင္တာတို႔မွာေစ်းဝယ္တာမွshoppingထြက္တယ္ေပါ့ေလ။
          က်မအန္တီငယ္ေစ်းဝယ္ထြက္တိုင္း(သူ႕အေျပာshoppingထြက္တိုင္း)အထက္ေအာက္မို႔ပိုရင္းႏွီးတဲ့
က်မအေမကိုအပါေခၚေလ့ရွိတယ္။သူကေမြးတည္းကဘာမဆိုအေပါင္းအေဖာ္ေလးပါမွလုပ္တတ္တာဆို
ေတာ့ဘယ္သြားသြားတေယာက္တည္းဘယ္ေတာ့မွမသြားပါဘူး။က်မအေမမအားလို႕ကေတာ့က်မကိုအ
တင္းအႏိုင္က်င့္ေခၚေလ့ရွိတယ္။မလိုက္ခ်င္လည္းမရ၊အာဏာသံုးေခၚတတ္တဲ့အေဒၚမို႕က်မမွာအားရင္
လိုက္ေပးရတတ္ပါတယ္။(အန္တီသံုးတဲ့အာဏာကက်မအတြက္တခုခုဝယ္ေပးတတ္တာပါ)
         တေန႕က်မအန္တီရဲ႕ေမြးစားသမီးေလးကအိမ္ကိုလာၿပီးေျပာတယ္။အေမကစူပင္သြားမလို႔အားရင္
လိုက္ခဲ့ေပးပါတဲ့။က်မလည္းေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရၾကပ္သြားတယ္။စူပင္ဆိုတာဘာပါလိမ့္ေပါ့။အသစ္ဖြင့္တဲ့
စူပါမားကတ္အသစ္မ်ားလားလို႔ေတြးလုိက္မိတယ္။အဲဒါနဲ႕ဟဲ့ဘယ္သြားမွာလဲလို႕ျပန္ေမးေတာ့သူကဘာေျပာ
တယ္မွတ္လဲ။မသိဂႌကလည္းတံုးလုိက္တာ။စူပင္သြားမွာပါဆိုမွoceanကိုသြားၿပီးေစ်းဝယ္ထြက္မွာတဲ့ေလ။အဲ
ဒီေတာ့မွက်မလည္းသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။စူပင္ဆိုတာဒါပါလားလို႕။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဒါေလးေတာင္မသိဘူး

        စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကသူ႔လူနာကိုစမ္းသပ္ေနသည္။
   `တခါတေလခင္ဗ်ားအသံတခုခုၾကားရတာမ်ဳိးျဖစ္တတ္လား။ဘယ္သူေျပာတယ္၊ဘယ္ေနရာကေျပာ
တယ္ဆိုတာကိုမသိပဲနဲ႔ေလ။`
     `ဟုတ္ကဲ့။ၾကားရတတ္ပါတယ္။`
     `ဟုတ္လား။အဲဒါမ်ဳိးဘယ္လိုအခ်ိန္ေတြမွာျဖစ္တတ္လဲ။`ဟုဆရာဝန္ကေမးလိုက္သည္။
     `ဖုန္းေျဖတဲ့အခါမ်ဳိးမွာပါ။`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အခြင့္အေရးသာရခဲ့ရင္

         ခုရက္ပိုင္းနယ္ကညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လိုင္းေပၚမွာေတြ႕ေတာ့သူကရန္ကုန္မွာေက်ာင္းလာတက္
တာလို႕ေျပာတယ္။က်မကဒီအရြယ္ေရာက္ေနၿပီခုထိေက်ာင္းကတက္လို႕မၿပီးေသးလားလို႕စေတာ့သူ
ကရယ္တယ္။အဲဒါနဲ႕က်မလည္းေတြးမိတယ္။က်မတုိ႕ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြရဲ႕အေနအထားကိုပါ။ေငြ
ေၾကးအဆင္ေျပတဲ့သူေတြက်ေတာ့အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္မွလုပ္ငန္းခြင္မဝင္က်ေသးပဲသင္
တန္းေတြကိုတခုၿပီးတခုတက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေနၾကတယ္။ေငြေၾကးခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြမွာေတာ့အရြယ္မွမ
ေရာက္ေသးဘူးဝမ္းေရးအတြက္လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကရၿပီ။
         ပညာဆုိတာထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့မျဖစ္မေနသင္ယူရမယ့္အရာပါ။ပညာတတ္မွသူမ်ားအလိမ္
အညာမခံရမွာ။ဒါေပမယ့္တခ်ိန္လံုးပညာေနာက္လုိက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေနတာမ်ဳိးလည္းမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
က်မအလုပ္မွာဆိုအားလံုးငယ္ငယ္ေလးေတြခ်ည္းပဲ။သူတို႕ေလးေတြလည္းပညာကိုသင္ယူေနၾကဆဲပါ။ဒါေပ
မယ့္က်မတို႔ဆီကလိုေတာ့ပညာပဲသင္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။လုပ္ငန္းခြင္ဝင္လုိ႕ဘဝအေတြ႕အၾကံဳကိုရွာေဖြ
ရင္းပညာကိုလည္းသင္ယူေနၾကတာ။အဲဒီေတာ့ေက်ာင္းၿပီးလို႔ပညာလည္းစံု၊ဘဝအေတြ႕အၾကံဳလည္းထိုက္
သင့္သေလာက္ရေနၿပီမို႕ဘဝတက္လမ္းအတြက္အေတာ္ကိုအေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။
       က်မတို႕ျမန္မာျပည္ကလူေတြကိုလည္းဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ေက်ာင္းေတြတက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေန
မယ့္အစားကိုယ့္သင္ယူေနတဲ့ပညာနဲ႕သင့္ေတာ္မယ့္အလုပ္မ်ဳိးလုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။အေဝးသင္တက္ၿပီး
အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကေတာ့ကိုယ့္သင္ယူေနတဲ့ပညာနဲ႕ကိုက္မကိုက္မသိေပမယ့္လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနၾကတဲ့
သူေတြဆိုေတာ့မဆိုးဘူးလို႔ေတာ့ေျပာရမွာေပါ့။ပညာပဲသင္ေနတဲ့သူေတြကေတာ့အခ်ိန္ပိုေတြကလည္းရွိေန၊
အဲဒီအခ်ိန္ပိုေတြကိုဘယ္လိုျဖဳန္းရမွန္းမသိဆိုေတာ့စိတ္ကူးတည့္ရာလုပ္ရင္းနဲ႔ပ်င္းကုန္ၾကတယ္။ေနာက္
ေတာ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၾကေတာ့ဘဝတိုးတက္လမ္းေတြပါေဝဝါးကုန္ၾကတာေပါ့။
        ဒီကႏိုင္ငံေတြနဲ႕မတူတဲ့အခ်က္တခုကျမန္မာျပည္မွာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြလုပ္လို႔ရမယ့္အ
ခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မရွိဘူး။အဲဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးေတြဖန္တီးေပးရင္က်မတို႕ျမန္မာလူငယ္ေတြအတြက္ေတာ္ေတာ္
အဆင္ေျပလာမယ္ထင္ပါတယ္။ဒီလိုပညာသင္ရင္းအလုပ္လုပ္ခြင့္သာရမယ္ဆိုရင္ပညာေနာက္လိုက္ရင္းအ
ခ်ိန္ေတြကုန္သြားတာမ်ဳိးမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလိုပညာေရးတပိုင္းတစနဲ႕အလုပ္ဝင္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြလည္း
ေလ်ာ့သြားမယ္။ေနာက္ၿပီးပညာျပည့္ဝၿပီးထူးခၽြန္တဲ့သူေတြမ်ားလာမယ္။အဲလုိသာဆိုရင္က်မတို႔ႏိုင္ငံလည္း
သူမ်ားနည္းတူတိုးတက္လာမွာအေသအခ်ာပါ။
       ဒါေပမယ့္က်မတခုေတာ့ေတြးမိတယ္။စိတ္ကူးေတြသိပ္ယဥ္သလိုမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားလို႔။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဘုရားဖူးသြားေနာ္

             ျမန္မာမွန္ရင္ပုဂံေရာက္ဖူးရမယ္ဆိုတဲ့စကားၾကားဖူးေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ္ေတာ္အားငယ္သြား
တယ္။က်မကအထက္ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္ဖို႔အေၾကာင္းမပါဘူးထင္ပါရဲ႕။တခါမွမေရာက္ဖူးဘူး။အဲဒါေၾကာင့္
က်မနဲ႔ဘဝတူေတြမ်ားရွိေနမလားဆိုၿပီးပုဂံဘုရားပံုေတြကိုျပန္ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္ေနာ္။













အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အလည္လာသူမ်ားသံုးေဆာင္ရန္

      အလည္လာသူဧည့္သည္မ်ားအတြက္က်မအႀကိဳက္ဆံုးျမန္မာအစားအစာေလးမ်ားနဲ႔ဧည့္ခံပါရေစေနာ္။အားလံုးစိတ္ႀကိဳက္သံုးေဆာင္ၾကပါရွင္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

စိတ္ကိုဘယ္လိုထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္မယ္

           လူပတ္ဝန္းက်င္မွာက်င္လည္ေနရတဲ့လူေတြရဲ႕စိတ္အေျခအေနဟာအခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲေနတတ္
ပါတယ္။စိတ္ခံစားမႈဆိုတာကပတ္ဝန္းက်င္၊အေျခအေန၊အခ်ိန္အခါကိုလုိက္ၿပီးအခ်က္မေပးပဲရုတ္တရက္က်
တတ္တဲ့မုန္တိုင္းလိုအခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲေနတာမ်ိဳးပါ။ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကိုလုိက္ၿပီးအေျပာင္းအလဲ
ျမန္ဆန္ေလ့ရွိတဲ့လူအမ်ားစုမွာအဲဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာရွိသလိုမိိမိတို႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြြတိုး
တက္ျမင့္မားလာေအာင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္လို႔ရတဲ့နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာလည္းရွိေနျပန္ပါတယ္။
`စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြျမင့္မားလာေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ`
           ပထမဆံုးအေနနဲ႔စိတ္မၾကည္မလင္ေဒါသျဖစ္ေနတာကိုသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။အဲဒီလုိမိမိစိတ္အေျခ
ေနမွန္ကိုသိသြားတဲ့အခါကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဒါ့အျပင္ဒီနည္းလမ္းေတြကလည္းသင္တို႔
ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
၁။စိတ္ဓါတ္က်ကာစိတ္ရႈတ္ေထြးေနပါကကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ပါ။
၂။စိတ္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္ဟုထင္ပါကေရေႏြးပူပူတြင္ခပ္္ၾကာၾကာေရစိမ္ခ်ဳိးပါ။အေၾကာအျခင္မ်ားေျပ
သြားပါကစိတ္ၾကည္လင္လန္းစမ္းသြားတတ္ပါတယ္။
၃။စိတ္ေသာကေရာက္ေနသည့္အခါရုပ္ရွင္ၾကည့္ပါ။သို႔မဟုတ္စာအုပ္ဖတ္ပါ။သို႔မဟုတ္လွ်င္မိတ္ေဆြအ
ေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္စကားလက္ဆံုေျပာပါ။
၄။လက္ရွိပတ္ဝန္းက်င္ကေနေရွာင္ထြက္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားပါ။ေရွာင္ထြက္သြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါကမိမိကိုစိတ္ၾကည္
ႏူးခ်မ္းေျမ႕ေစခဲ့သည့္ေနရာေဒသ၊အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုအမွတ္ရေနလိုက္ပါ။
၅။အရာရာကိုအေကာင္းျမင္တတ္ၿပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူမ်ားႏွင့္မိတ္ေဆြဖြဲ႕ပါ။
၆။မိမိအေၾကာင္းေကာင္းသတင္းမ်ားကိုနားစြင့္ပါ။သတင္းေကာင္းတခုသည္လည္းသင္တို႔ရဲ႕စိတ္ဓါတ္စြမ္း
အားမ်ားကိုျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
       ထိုအခ်က္မ်ားကသင္တို႔၏စိတ္ဓါတ္အင္အားမ်ားကိုတိုးတက္ေစႏိုင္ပါတယ္။သို႔ေသာ္္ေဒါသဆိုသည္မွာ
မုန္တိုင္းတခုကဲ့သိုအခ်ိန္မေရြးဝင္လာတတ္ၿပီးအခ်ိန္မေရြးပင္ျပန္ထြက္သြားတတ္ေသာအရာဆိုသည္ကို
ေတာ့မေမ့သင့္ေပ။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လုိရင္းသာအဓိက

          တခုေသာညေနခင္းတြင္သမၼတဘီလ္ကလင္တန္သည္သူ႔ဒရိုင္ဘာႏွင့္အတူေက်းလက္ေဒသသို႔ေလ့
လာေရးခရီးဆန္႔ထြက္လာခဲ့သည္။ထိုစဥ္သူတို႔ကားျဖင့္ဝက္တစ္ေကာင္ကိုတိုက္မိရာထိုဝက္ေသသြားေလ
သည္။ကလင္တန္ကလယ္ပိုင္ရွင္အားအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာင္းပန္ရန္သူ၏ဒရိုင္ဘာကိုိုလႊတ္လုိက္
သည္။
          တနာရီခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ဒရုိင္ဘာမွာအဝတ္အစားမ်ားတြန္႔ေၾကကာလက္တစ္ဖက္တြင္ဝိုင္ပုလင္း၊
က်န္တစ္ဖက္တြင္စီးကရက္ဗူးကုိင္ကာျပန္ေရာက္လာသည္။
         `ဒါကဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲကြာ`ဟုဘီလ္ကေမးလိုက္သည္။
          `ဒီလိုပါ။ဝိုင္ပုလင္းကလယ္ပိုင္ရွင္ေပးတာ။စီးကရက္ကေတာ့သူ႔အိမ္သူေပးတာပါ။ေနာက္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕သမီးအပ်ဳိျဖန္းေလးကအခ်စ္ေတြေပးလို္က္လုိ႔ပါ။`
          `ဘုရားသခင္။မင္းကသူတို႔ကိုဘာသြားေျပာလို႔လဲ`
          `ကၽြန္ေတာ္ကသမၼတဘီလ္ကလင္တန္ရဲ႕ဒရုိင္ဘာျဖစ္ေၾကာင္းမိတ္ဆက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္သူတို႔
ဝက္ေသသြားတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္ေလ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

က်မရဲ႕အလြဲမ်ား(၁)

            လူသားေတြထဲကလူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့က်မမွာလည္းအလြဲေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ရွိလည္းရွိ
ေနဆဲျဖစ္သလို၊ဆက္လည္းရွိေနအံုးမွာပါ။အဲဒီထဲကက်မပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူဘဝရဲ႕အမွတ္တရအလြဲေလး
ကိုေျပာျပမယ္။က်မတို႔ေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္မွာဒဂံုတကၠသိုလ္ကိုသြားတဲ့ကားကေတာ္ေတာ္နည္းေသးတယ္။
က်မကမဂၤလာဒံုမွာေနသူမို႔ေက်ာင္းသြားတဲ့အခါေျမာက္ဥကၠလာဘက္ကသြားေလ့ရွိတယ္။အဝိုင္းကေန
ေက်ာင္းထဲသြားတဲ့ကားကမထသ(၄၉)အစိမ္းတစ္မ်ိဳးပဲရွိတာမို႔မနက္ေက်ာင္းခ်ိန္ဆိုအဝိုင္းမွာလူအၿမဲစည္
ကားေနတာေပါ့။ကားတစ္စီးလာၿပီဆိုေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြမွာကားေနာက္အေျပးလိုက္လို႔ကားေပၚ
ကိုအလုအယက္တက္ၾကရတာပါ။အဲဒီအခ်ိန္မွာမိန္းကေလး၊ေယာက်္ားေလးမခြဲႏို္င္ေတာ့ပါဘူး။အားလံုးက
ကိုယ့္အတန္းခ်ိန္မွီဖို႔အဓိကမို႔လ်င္သူကားေပၚေရာက္စတမ္းလုတက္ရတာဆိုေတာ့စိတ္ပ်က္စရာေကာင္း
သလိုေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
           တခုေသာမနက္ခင္းမွာေတာ့က်မလည္းထံုးစံအတိုင္းအမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုသြားဖို႔အဝိုင္းမွတ္
တို္င္မွာကားေစာင့္ေနတာေပါ့။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့စီးေတာ္ယာဥ္(၄၉)အစိမ္းကလူအျပည့္နဲ႔ေရာက္
လာတယ္။က်မလည္းအတန္းခ်ိန္နီးေနတာမို႔လူၾကပ္တာေတြဘာေတြမစဥ္းစားအားပဲတကိုယ္စာမတ္ရပ္
ခြင့္ရဖို႔အေရးကားေနာက္အေျပးလုိက္ရတာေပါ့။ကားရပ္ေတာ့အဆင္းသမားမ်ားလို႔ကားေအာက္မွာရပ္
ေစာင့္ေနတုန္းရုတ္တရက္က်မလြယ္အိတ္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာထိလိုက္မွန္းသိလိုက္တယ္။သိ
သိခ်င္းပဲလြယ္အိတ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ပိုက္ဆံအိတ္ကမရွိေတာ့ပါဘူး။ကားမလာခင္ေလးကပဲကားခထုတ္
ၿပီးျပန္ထည့္ထားတာမို႔အိမ္မွာမက်န္ခဲ့တာေသခ်ာပါတယ္။ေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္းအားလံုးက
သူလုိကိုယ္လိုေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းပါ။က်မလည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။လက္ထဲမွာကကားခ
တစ္ဆယ္တန္ေလးကို္င္လို႔။ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။အိမ္ျပန္ဖို႔စဥ္းစားေတာ့ကားခကႏွစ္ဆယ္
မုိ႔မေလာက္ငွျပန္။ေက်ာင္းထဲဆက္သြားဖို႔က်ေတာ့လည္းတေနကုန္ပိုက္ဆံမရွိပဲေနရမယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့
ရွိတဲ့တစ္ဆယ္နဲ႔ေလာက္တဲ့ေက်ာင္းထဲပဲသြားလိုက္ပါတယ္။
         အတန္းထဲေရာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနတာမို႔စားဖို႔ေသာက္ဖို႔မပူရေတာ့ပါဘူး။ခ်စ္စရာသူငယ္
ခ်င္းေတြေကာင္းမႈနဲ႔ကင္တန္းမွာဟန္မပ်က္ထမင္းစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ျပႆနာကအျပန္မွေတြ႕တာ။ေက်ာင္း
ထဲကအဝို္င္းအသြားမွာေေတာ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုးခရီးအတူမို႔ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႔အဆင္ေျပေျပပါပဲ။အ
ဝိုင္းေရာက္လို႔လမ္းခြဲၾကေတာ့ျဖဴသြယ္ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းမက၂၀၀တန္ထုတ္ေပးပါတယ္။အဲဒါကိုမထားအပ္
တဲ့အားနာမႈေၾကာင့္အေၾကြ၅၀ပဲေပးဆိုၿပီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကအေၾကြလိပ္ကိုယူထားလိုုက္တယ္။
ေန႕လည္ေနပူပူမွာကားကလည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔မလာေတာ့တစ္နာရီေလာက္ေစာင့္လိုုက္ရတယ္။လာမယ့္
လာေတာ့လည္းကားဆက္ကျပတ္သြားတာမို႔ကားေနာက္ခန္းမွာလူအျပည့္အသိပ္ပါလာေပမယ့္ေရွ႕ခန္းမွာ
ေတာ့တေယာက္စာလြတ္ေနတာမို႔က်မလညး္ဝမ္းသာအားရေျပးတက္တာေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ဇိမ္က်လာလို္က္တာ
ေျမာက္ဥကၠလာ၆ေကြ႕ေက်ာ္လို႔ကားခေပးမယ္လည္းလုပ္ေရာပိုက္ဆံက၇၀ပဲရွိတယ္။(ကားခကေရွ႕ခန္းဆို၁၀၀ပါ)အဲဒီအခ်ိန္က်မွက်မလည္းဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။သူငယ္ခ်င္းေပးတုန္းကအလိပ္
လိုက္ဆိုေတာ့ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းမသိဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ေခါင္းခန္းကစီးဖို႔အစီအစဥ္မရွိပဲေနရာရတာနဲ႔ဝမ္း
သာအားရတက္စီးလိုက္တာကိုး။အိမ္နားေရာက္ခါနီးမွဆိုေတာ့ေရြးစရာမရွိေတာ့ဘူး။ကားဒရိုင္ဘာကိုပဲ
မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့တာေပါ့။စတက္တုန္းကေတာ့မ်က္ႏွာတည္တည္အိုက္တင္အျပည့့္။ကားခေပးခါ
နီးမွအရွက္ကိုလံုးလံုးကြဲရေတာ့တာ။က်မလည္းရွက္လြန္းလို႔စကားေတာင္ပီေအာင္မေျပာႏိုင္ဘူး။ကားဒရိုင္
ဘာကေတာ့မ်က္ႏွာအၿဖီးသားနဲ႔ပိုက္ဆံမရွိရင္မေပးနဲ႔ညီမေလးဆိုၿပီးေလာကြတ္ေခ်ာ္ပါေလေရာ။က်မလည္း
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္မို႔ဘာမွျပန္မေျပာႏို္င္ပဲျမန္ျမန္ေရာက္ဖို႔သာဆုေတာင္းေနမိေတာ့တာ။ဆင္းမယ့္မွတ္တို္င္
ေရာက္လို႔ကားလည္းရပ္ေရာကားေပၚကခုန္မခ်ရံုတမယ္ဆင္းေျပးတာ။ေနာက္ပိုင္းမေတာ္တဆအဲဒီကား
နဲ႔ဆံုတိုင္းဒရုိင္ဘာရဲ႕မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္အေတာ္ကိုစိတ္ကသကေအာက္ျဖစ္ခဲ့ရတာေတာ္ေတာ္
ၾကာတဲ့အထိပါ။
        အဲဒီလိုနေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈေၾကာင့္အရွက္ရခဲ့တဲ့အျဖစ္ကိုေတြးမိတို္င္းရယ္ရမလိုငုိရမလိုနဲ႔ခုခ်ိန္ထိမေမ့
ႏိုင္တဲ့အမွတ္တရေလးမို႔အားလံုးလည္းရယ္ရေအာင္ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေမာင္

         ၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးညစာစားေနစဥ္ဇနီးလုပ္သူကခင္ပြန္းသည္ကုိဝမ္းသာစရာစကားေျပာ
လိုက္သည္။
            `ေမာင္ေရ........ေနာက္ဆိုခင္တို႔အိမ္မွာလူတစ္ေယာက္တိုးလာေတာ့မယ္သိလား။`
         ခင္ပြန္းျဖစ္သူကဝမ္းသာအားရျဖင့္ `ဟုတ္လား။ဝမ္းသာလို္က္တာ။ဘယ္ေတာ့လဲဟင္` ဟုေမးလိုက္သည္။
        ထို္အခါဇနီးသည္ကခင္ပြန္းျဖစ္သူကိုနမ္းလုိက္ၿပီး  `ေက်းဇူးတင္လိုက္တာေမာင္ရယ္။ေရွ႕လေမေမ
ခင္တို႔နဲ႔လာေနတဲ့အခါက်ရင္လညး္ေမာင္ဒီလိုပဲၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ေနရမယ္ေနာ္။`
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဒါမွျပႆနာ

        တေန႔စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ထံလူနာတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
           `ဆရာ...ကၽြန္ေတာ္ညညဆိုအိပ္မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။အဲဒါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာအႀကံ
ေပးပါအံုး။`
           `ဒါကလြယ္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားအိပ္ယာဝင္ၿပီဆိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြအိပ္ယာထဲယူ
မသြားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
           `အဲဒါမွဒုကၡပဲဆရာ။ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကအိပ္ယာခြဲမအိပ္ဘူးလို႔ပဲေျပာေနတယ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဆရာေကာင္းတပည့္

           စာသင္ခန္းတခုတြင္ဆရာမကမူလတန္းကေလးငယ္ေတြကိုတိရစာၦန္နံမည္ေတြသင္ေပးေနသည္။
ဆရာမကသမင္ပံုတစ္ပံုကိုေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္ခ်ိတ္ျပၿပီးကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
             `ဘီလီေရ၊ ဒါကိုဘာလို႔ေခၚသလဲကြယ္`
          ဘီလီေလးကပံုကိုဇေဝဇဝါၾကည့္ရင္းျပန္ေျဖလုိက္သည္။
             `မသိပါဘူးဆရာမ`
          ဆရာမျဖစ္သူကလည္းလြယ္လြယ္ႏွင့္လက္မေလ်ာ့တတ္သူမို႔ေနာက္တစ္ခါထပ္ေမးလုိက္ျပန္သည္။
            `ကဲဒါဆိုသားအေမကသားအေဖကိုဘယ္လိုေခၚလဲဘီလီ`
          ထိုအခါဘီလီေလးမ်က္ႏွာဝင္းထိန္သြားၿပီးရုတ္တရက္စိတ္ရႈတ္ေထြးသည့္အမူအရာႏွင့္ဆရာမကို
ျပန္ေမးလိုက္သည္။
           `ဆရာမ၊ အဲဒါတကယ္ပဲဝက္ႀကီးလားဟင္`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လင္းပန္းအိမ္

      က်မငယ္ငယ္ကစာေရးဆရာလုပ္မယ္စိတ္ကူးမိေတာ့ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္တဲ့အေနနဲ႔ကေလာင္နံ
မည္ကိုႀကိဳစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာေပါ့။နံမည္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားမိေပမယ့္သေဘာမက်ျဖစ္ေနရင္းစာပန္းအိမ္ဆို
တဲ့ေဘာ္ဒါေဆာင္ေလးတခုကို္သိလိုက္ရေတာ့ပညာရန႔ံေတြထံုသင္းေနတဲ့အရိပ္အၿမံဳေလးလို႔ကိုယ္ဘာသာ
အဓိပၸါယ္ေကာက္ရင္းႏွစ္သက္သေဘာက်မိတယ္။အဲဒါနဲ႔က်မရဲ႕ကေလာင္နံမည္ေလးကိုလင္းပန္းအိမ္ရယ္
လို႔လူမသိသူမသိကင္ပြန္းတပ္လို္က္တာေပါ့။
      က်မစာေရးခ်င္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္းအသိဥာဏ္အင္အားနည္းပါးေသးတဲ့သူေတြကိုကိုယ္သိထား
သေလာက္ျပန္ေဝမွ်အလင္းေပးခ်င္တာပါ။ေတာက္ပလင္းလက္တဲ့ညေတြအတြက္ေတာ့အလင္းတမႈန္က
မေျပာပေလာက္ေပမယ့္အေမွာင္ညေတြအတြက္ေတာ့အသံုးဝင္သလုိ၊ညိႈးႏြမ္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ပန္း
ရနံကတစက္ပင္ျဖစ္ပါေစထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့ေမႊးပ်ံေစႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ေလးပါ။
      ဂ်ာနယ္လစ္ေပါက္စတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ဒီကေလာင္နံမည္ကိုသံုးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္အေၾကာင္း
ေၾကာင္းေၾကာင့္ဒီေလာကကထြက္ျဖစ္ခဲ့တာမို႔က်မသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္လွတဲ့ဒီကေလာင္ကိုသိမ္းဆည္း
ထားခဲ့ရပါတယ္။
      ဒီလုိနဲ႔အင္တာနက္အလြယ္တကူသံုးလို႔လည္းရလာေရာခ်ိဳးႏွိမ္ေမ့ေပ်ာက္ထားခဲ့ရတဲ့စာေရးခ်င္စိတ္
ကတစခန္းထလာတာမို႔ဘေလာ့ေရးဖို႔စိတ္ကူးမိေတာ့စာေရးဆရာရူးရူးခဲ့ခ်ိန္ကစလို႔ဆယ္စုႏွစ္တစ္
စုစာမကႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ဒီနံမည္ကိုပဲသံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့နံမည္
ကေထာင့္ေထာင့္ႀကီးမေကာင္းဘူးဆိုၿပီးတျခားနံမည္စဥ္းစားဖို႔အႀကံေပးခဲ့ေပမယ့္လည္းေခါင္းမာစြာပဲဒီ
နံမည္ကိုေရြးျခယ္လိုက္တယ္။(ကိုေရခဲေရ.....ေဆာရီးပါေနာ္။)
                            အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ေတာင္းပန္စကား

             က်မဘေလာ့မွာပရိတ္သတ္မရွိေသးေပမယ့္မရွိေသးတဲ့ပရိတ္သတ္ကိုပဲေတာင္းပန္စကား
ဆိုပါရေစ။ဘေလာ့ကိုစတင္ဖန္တီးခ်ိန္ကစလို႔ခုခ်ိန္ထိအလုပ္မအားလပ္တာကတေၾကာင္းက်န္းမာေရးမ
ေကာင္းတာကတေၾကာင္းေၾကာင့္လုပ္လက္စဘေလ့ာကိုဒီအတိုင္းပစ္ထားလိုက္တာအေတာ္ၾကာသြား
ပါတယ္။ေရးခ်င္တာေလးေတြရွိေနေပမယ့္လက္ေတြ႕ေတာ့ခ်မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။အခုေတာ့စိတ္အား၊လူအား
ျဖစ္ၿပီမို႔ဘေလာ့ဘက္ကိျပန္လွည့္ႏိုင္ပါၿပီ။ဘေလာ့နဲ႕ပက္သက္ၿပီးမကၽြမ္းက်င္ပဲစာေရးခ်င္စိတ္ေၾကာင့္
သာတတ္သေလာက္ဖန္တီးထားတဲ့ဘေလာ့မို႔လိုအပ္ခ်က္ေတမ်ားေပမယ့္အဆင္ေျပေအာင္ႀကိဳးစား
ဖန္တီးထားပါတယ္။ဘေလာ့ေရးမယ္ဆိုတည္းကအားေပးပါမယ္လို႔(အားနာစြာနဲ႔)ကတိေပးထား
ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကိုလည္းခုလိုေႏွာင့္ေႏွးေနတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ရင္းဆက္အားေပး
ၾကပါဦးလို႔။

မိမိကိုယ္ကိုမွန္မွန္ကန္ကန္ခ်စ္ၾကပါ

      ခုလိုနည္းပညာတိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာအရာရာကိုအလြယ္တကူေလ့လာႏိုင္တဲ့အခြင့္အလမ္း
ေကာင္းေတြရွိေနပါၿပီ။ကိုယ္သိခ်င္တာတတ္ခ်င္တာမွန္သမွ်အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီေလ့လာလို႔ရတဲ့အင္တာ
နက္နည္းပညာထြန္းကားလာတာက်မတို႔အတြက္မဟာအခြင့္ေကာင္းပါ။ဒီအခြင့္အေရးကိုက်မမွာဒီအ
ရြယ္ေရာက္မွသံုးရေကာင္းမွန္းသိတာမို႔အသိေနာက္က်ေလျခင္းရယ္လို႔ႏွေျမာတသျဖစ္မိတယ္။က်မ
သိခ်င္၊ေလ့လာခ်င္တာေတြကမ်ားလြန္းေတာ့အင္တာနက္သံုးလို႔အားမရႏိုင္ပါဘူး။ဘဝအတြက္ႀကိဳး
စားရုန္းကန္ေနရသူမို႔အခ်ိန္အားမရွိတာလည္းပါတာေပါ့။ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္အခ်ိန္ကိုယ္ပိုင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္း
သားဘဝကိုတကယ္တမ္းတမိတယ္။
       ခုေခတ္လူငယ္ေတြလည္းအင္တာနက္ကိုအားႀကိဳးမာန္တက္သံုးၾကပါတယ္။အခ်ိန္ျပည့္အင္တာ
နက္ဆိုင္မွာရွိတတ္ၾကတာကိုး။အင္တာနက္သံုးဖို႔သြားတိုင္းေစာင့္ရတတ္တာမို႔ဒါသူတို႔ေလးေတြအတြက္
အလားအလာေကာင္းျဖစ္လို႔တကယ္ကိုေက်နပ္အားရမိပါတယ္။ေက်ာင္းသားဘဝမွာေက်ာင္းစာအျပင္
အိမ္ဗာဟီရအနည္းငယ္ကလြဲလို႔လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနတဲ့သူေလာက္အလုပ္မမ်ားေသးတဲ့အရြယ္ပါ။မိဘစီး
ပြားေရးကိုတဖက္တလမ္းကကူညီေနရသူတခ်ဳိ႕တေလကလြဲရင္ေပါ့။ကိုယ့္အခ်ိန္ကိုယ္ပိုင္တဲ့လူငယ္ဘ
ဝမွာဘဝအတြက္အက်ဳိးရွိမယ့္အရာေတြကိုေလ့လာသင့္တယ္။
      ဒါေပမယ့္သူတို႔ေလးေတြကိုက်မတကယ္အံ့ၾသမိပါတယ္။သူတို႔ကအင္တာနက္ကိုchattingထိုင္ရုံ
သက္သက္သံုးေနၾကတယ္။အရာရာကိုေလ့လာသင္ယူလို႔ရတဲ့အဖိုးတန္ပညာရပ္ကုိခုလိုေပါ့ေပါ့တန္
တန္သေဘာထားေနၾကတာျမင္ေတာ့စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ဒီနည္းပညာကိုတီထြင္ေပးခဲ့တဲ့
သူေတြကိုအားနာစရာပါ။က်မတို႔ရဲ႕ျမန္မာလူငယ္ေတြအဖိုးတန္အခ်ိန္ေတြကိုအလဟသျဖဳန္းတီးမဲ့
အစားဘဝတက္လမ္းမွာအေထာက္အကူျဖစ္ေစမယ့္အရာေတြအတြက္အသံုးခ်ၾကေစခ်င္တယ္။ဟိုး
အရင္ကဆိုတခုခုသိခ်င္ရင္ဒီေလာက္မလြယ္ပါဘူး။အားကိုးစရာစာအုပ္ေတြပဲရွိခဲ့တာမို႔အခက္အခဲ
ေတြတပံုတပင္ပါ။
      အင္တာနက္ဆိုတာသိလိုသမွ်ခ်က္ျခင္းအေျဖရွာေပးႏိုင္တဲ့အရာ။ေလ့လာခ်င္တာမွန္သမွ်အခ်ိန္
မဆိုင္းေလ့လာႏိုင္တယ္။ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာတကယ္ကိုအသံုးဝင္တဲ့အရာပါ။ဒါကိုက်မတို႔ဆီ
ကလူငယ္ေတြမသိၾကတာလား။သိရဲ႕သားနဲ႕မလုပ္ခ်င္ၾကတာလား။လူငယ္ဆိုတာအေပ်ာ္အပါးမက္
တတ္တာသဘာဝပါ။ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ဘဝႀကီးပြားတိုးတက္ေရးကိုလည္းစဥ္းစာရမယ္။ကိုယ့္အတြက္၊
ကိုယ့္မိသားစုအတြက္၊ေနာက္ဆံုးကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္အထိုက္အေလ်ာက္ေလ့လာသင္ယူေနသင့္
တယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔အဖို္းတန္အခ်ိန္ေတြကိုchatting ထိုင္ရံု၊အပ်င္းေျပသီခ်င္းနားေထာင္ရုံနဲ႕မျဖဳန္းတီး
ပစ္ၾကပဲကိုယ္ဝါသနာပါရာေလ့လာရင္းအင္တာနက္ကိုအက်ဳိးရွိရွိအသံုးခ်ၾကဖို႔အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။
လူငယ္တိုင္းကိုယ့္ကိုကိုယ္မွန္မွန္ကန္ကန္ခ်စ္တတ္ၾကပါေစ။

အခ်ိန္တုိင္းကအဖိုးတန္ပါတယ္

        က်ေတာ္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲဇနီးစ်ာပနကိုသြားေတာ့မိတ္ေဆြျဖစ္သူကဝမ္းပန္းတနည္းငိုေႂကြးေနတာကိုစိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာေတြ႕လုိက္ရတယ္။မိတ္ေဆြက ေသေသသပ္သပ ္ ထုပ္ထားတဲ့အထုပ  ္ တစ္ထုပ္ကိုသူဇနီးဗီရိုထဲက ထုတ္္ လာ ရင္း ဝတ္စံုေလး ကိုသူတို႔ဒီေႏြမွာဂ်ာမနီ  သြားရင္းဝယ္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း၊   ဒီဝတ္စံုေလးကိုဇနီးသည္ကအလြန္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္းနဲ႔ ဒီဝတ္စံုေလးကိုအခုႏွစ္နာတာလူးပြဲမွာဝတ္ရန္စီစဥ္  ထားေၾကာင္း ဆို႔နင့္စြာေျပာျပေနရွာတယ္။
       အဲဒီေန႔ကစလို႔က်ေတာ္ရင္ထဲမွာအသိတစ္ခုရခဲ့တယ္။ဘယ္ပဲြက်မွဒါကိုဝတ္မယ္၊ဘယ္ခ်ိန္က်မွွဒါကိုစားမယ္၊ဘယ္ေတာ့မွဒါကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီးသီးသန္႔ရည္ရြယ္ထားတာမ်ဳိးမလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။က်ေတာ္တို႔အသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလမွာ စကၠန္႔တိုင္းကအဖုိးတန္လွပါတယ္။
        ဒါေၾကာင့္အခုဆိုရင္ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ဝတ္စံုျဖစ္ပါေစဝတ္ခ်င္ၿပီဆိုရင္ညေနခင္းေလညင္း ခံထြက္ရင္းဝတ္ခ်င္လည္းဝတ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ဒါမွမဟုတ္နံမည္ေက်ာ္တရုတ္စာေတြ
စားခ်င္တယ္လို႔စိတ္ကူးရတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းလုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ တခါတေလဆို အလုပ္ေတြကိုေဘးဖယ္ထား ၿပီးမိသားစုနဲ႔ပန္းၿခံမွာ၊ဒါမွမဟုတ္အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာမွာ ဝိုင္းထို္င္ စကားေျပာတာမ်ဳိးေတြကိုလုပ္ျဖစ္လာတယ္။
        ကိုယ့္မိဘကိုျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္သားသမီးကိုျဖစ္ေစ၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့
စကားေျပာဖို႔ေတြေဝဆံု႕ဆိုင္းမေနပါနဲ႔။ ဒီစကားေျပာဖို႔သတိရတဲ့အခ်ိန္ဟာဥာဥ့္နက္သန္းေခါင္ျဖစ္ေနပါေစ။
ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာလုိက္ပါ။က်ေတာ္မိတ္ေဆြရဲ႕ဇနီးလိုမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးေရာက္သြားမွ ေနာင္တရပူေဆြးေနရံုအျပင္ ဘာမွတတ္ႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။
        က်ေတာ္တို႔ဘဝေတြရဲ႕ေန႔ရက္ေတြတိုင္းဟာအေရးႀကီးတဲ့အထူးအခါသမယေတြခ်ည္းပါပဲ။အခ်ိန္ဟာလက္လႊတ္မခံသင့္တဲ့ အဖိုးတန္ရတနာပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ဘဝရဲ႕အဖိုးတန္ရတနာကိုေတြေဝဆံု႕ဆိုင္းမႈေတြနဲ႕ အလဟသမျဖဳန္းတီးပစ္ဖို႔ ေျပာလုိက္ပါရေစ။
       

စိန္ေခၚသံ

ေလာကဒဏ္ေရ.............
ငါဟာမိန္းမသားဆိုတာ
နင္ေမ့ေနေလ်ာ့သလား
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း
ရိုက္ပုတ္လိုက္ပံုမ်ား
မျမင္ရက္စရာ
ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ေပါ့
ဒါေပမယ့္ ေလာကဒဏ္ေရ......
မိန္းမသားဆိုတဲ့ငါက မတုန္မလႈပ္
ဒင္းၾကမ္းထပ္ေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
ၾကံ.ၾကံ.ခံထူမတ္ျပမယ္
နင္လည္းအစြမ္းရွိသေလာက္
ငါလည္းခံႏိုင္ရည္ရွိသေလာက္ေပါ့
ကဲ....ရိုက္ခတ္လိုက္စမ္း
ေလာကဒဏ္ေရ
ငါကအားမေလွ်ာ့စတမ္း
ရင္ဆိုင္အံတုမယ္
အသက္နဲ႕ ငါ့ခႏၶာ
အိုးစားမကြဲခင္ထိေပါ့။

အားေပးၾကပါေနာ္

ခုမွစာစေရးသူမို. အမွားပါသြားရင္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ. က်မစာကိုဖတ္လို.အက်ဳိးမထူးသြားရင္ေတာင္အဆိပ္အေတာက္မျဖစ္ေစဖို. ႀကိဳးစားပါမယ္
 

Design in CSS by TemplateWorld and sponsored by SmashingMagazine
Blogger Template created by Deluxe Templates