ေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္သာရခဲ့လ်င္

           အဲဒီေန႔ကသာသူတို႔ကၽြန္မအိမ္ကိုမလာျဖစ္ခဲ့လ်င္....လာခဲ့သည့္တိုင္သူတစ္ေယာက္တည္းေနာက္
က်ၿပီးမွမျပန္ျဖစ္ခဲ့လ်င္....ေနာက္က်ျပန္ခဲ့လည္းၿခံတံခါးပိတ္သူကကၽြန္မမဟုတ္ခဲ့လ်င္ဒီအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္
ႀကံဳေတြ႔ရမည္မဟုတ္။အခုေတာ့အရာအားလံုးကျပန္ျပင္၍မရေတာ့။ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ေနာင္တ
ရရမည္လားဆိုတာကၽြန္မမသိ။သို႔ေပမယ့္မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္နာက်င္လြန္းတဲ့ရင္ေၾကာင့္ကၽြန္မလုပ္ရပ္မွား
သြားၿပီလားဆိုသည့္အေတြးေတာ့ဝင္ခဲ့မိသည္။သို႔ေသာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုမျပင္ခ်င္။
          သူ႔ဆီမွခ်စ္တယ္ဆိုသည့္စကားကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးသည္။သို႔ေသာ္ယခုကဲ့အေျခအေန၊
အေနအထားမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့မဟုတ္။ငယ္စဥ္ကပင္အတူႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသည္မို႔တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေျပာ
မနာဆိုမနာသံေယာဇဥ္ႀကီးခဲ့သည္။သို႔ေပမင့္သူ႔ကိုရင္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ေနမိလိမ့္မည္ဟုထင္မွတ္မထားခဲ့။သူ၏
ပထမဆံုးရည္းစားကိုကၽြန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ထံေခၚလာမိတ္ဆက္ေပးသည့္ခါတြင္မွကၽြန္မရင္ကိုနား
လည္ေတာ့သည္။သူ႔ကိုနင့္နင့္သည္းသည္းခ်စ္ေနခဲ့သည္ပဲ။ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့မေရတြက္ႏိုင္သည့္သူ႔ရည္းစားေတြႏွင့္ရင္းႏွီးခင္မင္ေစကာကၽြန္မရင္ကိုအထပ္ထပ္ႏွိပ္စက္ခဲ့သည္။သို႔တိုင္မနာၾကည္းႏိုင္ခဲ့။သူ႔အ
ခ်စ္ကိုအခ်ိန္ႏွင့္အမွ်တိတ္တခိုးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိ၏။ယခုေတာ့ကၽြန္မ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်စ္ျခင္းကိုသူတစစီရိုက္ခ်ဳိးဖ်က္
ဆီးပစ္ခဲ့ၿပီ။
          အဲဒီေန႔ကသူႏွင့္တျခားသူငယ္ခ်င္းတသိုက္အိမ္ေရာက္လာကာစကားေတြေျပာၾက၊ျငင္းၾကခုန္ၾကႏွင့္
ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါသည္။သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မည္မို႔သူတို႔ေယာက်္ားေလးေတြဘီ
ယာေသာက္လာခဲ့သည္တဲ့။သို႔ေသာ္အမူးလြန္ေနခဲ့ၾကသည္ေတာ့မဟုတ္။ငယ္စဥ္ကပင္ယခုလိုသူ႔အိမ္ကိုယ္
လည္၊ကိုယ့္အိမ္သူလည္ေနခဲ့ၾကသည္မို႔မိုးခ်ဳပ္ထိေနတတ္တာမထူးဆန္းပါ။ထူးဆန္းသည္ကက်န္သူငယ္
ခ်င္းမ်ားျပန္သြားသည့္တိုင္သူတစ္ေယာက္တည္းကၽြန္မအေဖႏွင့္စကားေဖာင္ဖြဲ႔ကာက်န္ေနခဲ့သည္။
         အေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွျပန္ေတာ့မည္ဆို၍ၿခံတခါးလိုက္ဖြင့္ေပးရသည္။ထိုညကလျပည့္ညမဟုတ္
ေပမယ့္ျမင္သာရုံအလင္းေၾကာင့္ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ေကာင္းေနသည္။လေရာင္ေၾကာင့္ထင္၏သူ႔မ်က္ဝန္းေတြ
ကလည္းရႊန္းလဲ့ေတာက္ပေနတာမို႔ကၽြန္မစိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့မိသည္။စကားစမျပတ္ေသးသျဖင့္ၿခံတခါးေရွ႕ရပ္စကားေျပာေနစဥ္မွာပင္သူကကၽြန္မႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္ကာပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာ
လာသည္။
          `နင့္ကိုခ်စ္တယ္`တဲ့.......
          ရုတ္တရက္ေလာကတခုလံုးအေမွာင္က်သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိလိုက္
ခင္မွာပင္ကၽြန္မသူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနခဲ့ၿပီ။ပါးျပင္ေပၚေရာက္လာသည့္ခပ္ေႏြးေႏြးအေတြ႔ေၾကာင့္ကၽြန္မအိမ္
မက္မွလန္႔ႏိုးသြားသည္။အမွားအမွန္ကိုမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခင္မွာပဲကၽြန္မသူ႔ပါးျပင္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းရိုက္လိုက္မိ၏။
ရုတ္တရက္မို႔အံ့ၾသသင့္ေနသည့္သူဘာမွမေျပာႏိုင္ခင္မွာကၽြန္မရွိသမွ်အားႏွင့္ကရားေရလႊတ္ေျပာျဖစ္ခဲ့၏။
        `နင္ႀကိဳက္စရာမိန္းမကုန္သြားၿပီလား..........ငါကမူးမူးနဲ႔နင္ေစာ္ကားခ်င္တိုင္းေစာ္ကားရမယ့္မိန္းမ
မဟုတ္ဘူး...........ငယ္သူငယ္ခ်င္းမို႔ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ့္...........ဒါေနာက္ဆံုးျဖစ္ပါေစ.........နင့္မ်က္ႏွာ
ကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူး........ငါ့ကေရွ႕ကထြက္သြား........`
         သူ႔မ်က္ႏွာတြင္နားမလည္ႏိုင္ျခင္းအျပင္ရွက္ေဒါသနဲ႔မာနတို႔ေၾကာင့္နီရဲသြားကာကၽြန္မေရွ႕ကထြက္
သြားခဲ့သည္။အဲဒီစကားေတြကကၽြန္မရင္ထဲကစကားေတြမဟုတ္ခဲ့ပါ။ရွက္စိတ္ႏွင့္မာနေရာျပြန္းရာမွထြက္
ေပၚလာခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။သူ႔အခ်စ္ကိုဒီအေနအထားမ်ဳိးႏွင့္ေတာ့မရခ်င္ခဲ့တာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ျဖစ္ပ်က္
ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ေနာင္တမရခ်င္ေတာ့ေပမယ့္္ေသရာပါ့မည့္ဒဏ္ရာကိုမည္သိုကုစားရမည္လဲမသိေတာ့ေပ။
ၿပီးခဲ့သမွ်အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေနာက္ျပန္လွည့္ခြင့္ရခဲ့မည္ဆိုလ်င္ေတာ့..........


အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ
 

Design in CSS by TemplateWorld and sponsored by SmashingMagazine
Blogger Template created by Deluxe Templates