ေကာင္းကင္ဘံုမွေမေမသို႔................

          ကေလးငယ္တစ္ဦးမွတယ္လီဖုန္းေအာ္ပေရတာထံဖုန္းဆက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
             `ဟယ္လို......ေကာင္းကင္ဘံုမွာတယ္လီဖုန္းရွိလားဟင္......ကၽြန္ေတာ့္ေမေမေကာင္းကင္ဘံုမွာ
ေရာက္ေနလို႔ပါ...ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေမေမ့ကိုလုိအပ္ေနလို႔။
        ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္အရမ္းေအာင့္ေနတယ္....ေနာက္ၿပီးေခ်ာ္လည္းလဲထားလုိ႔ေမေမ့ကိုခုေတြ႔မွျဖစ္မွာမို႔ပါ။
ဒီစာအုပ္ထဲကေနေကာင္းကင္ဘံုနံပါတ္ကိုဘယ္လုိရွာရမလဲဆိုတာေျပာျပေပးပါေနာ္....သူ႔နံပါတ္ကအဝါ
ေရာင္စာမ်က္ႏွာေတြဘက္မွာလားဟင္........ဘယ္လိုရွာရမွန္းကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိလို႔ပါ။
       ေနာက္ၿပီးေဖေဖကလည္းေမေမ့ကိုလုိအပ္ေနတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္......ညညဆိုေဖေဖ့ငိုသံကို
ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရတယ္......တခါတေလဆိုေမေမ့နံမည္ကုိ တ ေနတတ္တယ္....ဒါေပမယ့္ေဖေဖဘာလို႔
ဒီေလာက္ဝမ္းနည္းေနတယ္ဆိုတာေတာ့ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိဘူးဗ်။
        ကၽြန္ေတာ္သာဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ေမေမခ်က္ျခင္းျပန္လာမယ္ထင္တာပဲ......ေကာင္းကင္ဘံုကေတာ္
ေတာ္ေဝးလားဟင္.....ပင္လယ္ႀကီးကိုျဖတ္ၿပီးသြားရတာလား.....ေမေမထြက္သြားတာေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ...
အခုအိမ္ျပန္လာခ်ိန္တန္ေနၿပီေလ......ေမေမ့ကိုအိမ္အျမန္ျပန္လာေစခ်င္ၿပီဗ်။
       ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုေခၚရမွန္းလည္းကၽြန္ေတာ္မသိဘူး.....ေက်းဇူးျပဳၿပီးေကာင္းကင္ဘံုနံပါတ္ကိုရွာေပး
ပါေနာ္.........နံပါတ္ကိုေကာင္းကင္ဘံုဆိုတဲ့နံမည္နဲ႔ရွာရမွာလား...ကၽြန္ေတာ္က ရႏွစ္ႏွစ္ပဲရွိေသးေတာ့စာ
သိပ္မဖတ္တတ္ေသးလို႔ပါေနာ္။
        ေတာင္းပန္ပါတယ္.....ခင္ဗ်ားကိုငိုေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကၽြန္ေတာ္မွာမရွိပါဘူး......ခင္ဗ်ားေရာဗိုက္ေအာင့္
ေနလို႔လားဟင္....ဒါမွမဟုတ္မ်က္စိထဲတခုခုမ်ားဝင္သြားလို႔လား.....ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘုရားေက်ာင္းကိုဖုန္းေခၚ
လိုက္ရင္ေတာ့အကူအညီလိုတဲ့အခါဘယ္ေနရာကိုသြားဖို႔ေမေမမွာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းသူတို႔သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္...
ဘုရားေက်ာင္းဖုန္းနံပါတ္ကိုနံရံေပၚမွာရွာေတြ႔ၿပီဗ်....ေက်းဇူးပါပဲေနာ္.....ကၽြန္ေတာ္ဘုရားေက်ာင္းကိုဖုန္း
ဆက္လိုက္ပါအံုးမယ္။

* အေမမ်ားေန႔အမွတ္တရဖတ္ဖူးတဲ့စာေလးတပုဒ္ကိုဘာသာျပန္ေပးလိုက္တာပါ......

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ