အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္းဟင္းအိုးထဲေရာက္ရတာပဲ

         `မေအးေရငါ့ညီမေတြလာတယ္ေဟ့`
        အလုိေလး။ဧည့္သည္လာသည္ဆုိပါလား။ဧည့္သည္လာသည့္အသံၾကားတိုင္းက်ဳပ္ရင္ေတြတုန္ရလြန္း
လို႔။သူကေတာ္ေတာ္ေစတနာေကာင္းရွာပါသည္။ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအေပၚတြင္လည္းေတာ္ေတာ္သံ
ေယာဇဥ္ႀကီးသည္။သူ႕ညီမတေတြလာၿပီဆိုမွျဖင့္ကိုယ့္မွာရွိမွန္းမသိမရွိမွန္းမသိထမင္းေကၽြးဖုိ႔စီစဥ္ေတာ့၏။
ထိုအခါသူ႔အိမ္သူမွာမရွိရွိတာခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးရေတာ့သည္။
        ယခုလည္းၾကည့္ေလ။ဧည့္သည္လာျပန္ၿပီ။ဒါဆိုက်ဳပ္အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေပ။သူ႔ဆီဧည့္
သည္တခါလာတိုင္းက်ဳပ္တို႔ဆီကတေကာင္ၿပီးတေကာင္ပါသြားတတ္တာကလား။အဲလိုနဲ႔က်ဳပ္အေပါင္းအ
ေဖာ္ေတြလည္းေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားခဲ့သည္။ေနာက္ဆံုးတေကာင္မွမက်န္ေတာ့သူကက်ဳပ္ရင္ကျဖစ္တဲ့ကေလး
ေတြကိုပင္ခ်မ္းသာမေပးေတာ့။တခါေမြးလိုက္သူတို႔ယူသြားလိုက္နဲ႔အေကာင္ျဖစ္ခြင့္ပင္မရ။ခုတခါဆိုရင္
ေတာ့က်ဳပ္အလွည့္ေရာက္ေလၿပီ။
        `ဒင္းကေတာ့လုပ္ၿပီ.......သူေစတနာအထားေကာင္းတာနဲ႔ငါ့မွာဧည့္သည္တခါလာတခါငရဲႀကီးေနရ
တယ္...ဒီတခါခ်က္စရာဆိုလုိ႔ဒီၾကက္မႀကီးပဲရွိေတာ့တယ္....ဒီၾကက္မႀကီးရွိေနလို႔ဥေလးေတြစားေနရတာ
ကို....ခုေတာ့ရွိတဲ့ဟာကိုခ်က္ေပးရမွာပဲ....စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟယ္....`
        ေျပာေျပာဆိုဆိုသူ႔အိမ္သူက်ဳပ္အနားေရာက္လာေလသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ဘယ္လိုမွလြတ္ႏိုင္ေတာ့
မည္မဟုတ္။ဘာတတ္ႏိုင္ေတာ့မည္နည္း။လည္ဆင္းေပးရံုေပ့ါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ။

က်မရဲ႕အလြဲမ်ား(၂ )

           ၿပီးခဲ့တဲ့မူစလင္ဥပုပ္လတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။အာရပ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ဥပေဒအရသူတုိ႔ဥပုပ္လမွာ
ဘယ္လူမ်ဳိး၊ဘယ္ဘာသာဝင္မဆိုအမ်ားသူငါေရွ႕မွာအစားစားတာမ်ဳိးမလုပ္ရပါဘူး။စားေနတာေတြ႕ရင္သူ
တို႔ကျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးေလ့ရွိတယ္။အဲဒါကိုသိထားေတာ့က်မလည္းသူမ်ားဘာသာကိုေလးစားတဲ့
အေနနဲ႔အျပင္မွာတတ္ႏိုင္သမွ်ဘာမွမစားျဖစ္ေအာင္ေနပါတယ္။အလုပ္မဝင္ခင္အိမ္မွာတည္းကၿပီးေအာင္
စားသြားတာေပါ့။
           တခုေသာဥပုပ္ရက္မွာေတာ့က်မအလုပ္ခ်ိန္ကေန႔ခင္းမို႔ေန႔လည္စာကုိထမင္းခ်ဳိင့္မယူေတာ့ပဲအိမ္
မွာပဲစားသြားလုိက္တယ္။အဲဒီေန႔ကနည္းနည္းလည္းေနာက္က်ေနတာနဲ႔ကတိုက္ကရိုက္စားၿပီးကားမွီေအာင္
အျမန္ေျပးရတာမို႔သြားျပန္မတိုက္ခဲ့လိုက္ရဘူးဆိုပါေတာ့။ဒါနဲ႕အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ပါးစပ္နံေနမွာစိုးတာ
နဲ႔ပီေကဝါးၿပီးအလုပ္ဝင္လိုက္တာေပါ့။
         အလုပ္ဝင္စမွာပဲေစ်းဝယ္သူေတြကမ်ားေနတာမို႔ပီေကကိုေမ့ၿပီးဆက္ဝါးေနမိတယ္။(ကံေကာင္းစြာနဲ႕
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးေတြကလည္းပီေကစားေနတာကိုမျမင္ၾကဘူး)အလုပ္ဝင္ၿပီးနာရီဝက္ေလာက္အၾကာမွာဇာတ္
လမ္းစတယ္ဆိုပါေတာ့။က်မေကာင္တာကိုဘာရိန္းလင္မယားႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။သူတို႔ဝယ္တာ
ကလည္းထေရာ္လီလွည္းအျပည့္မို႔က်မလည္းျမန္ျမန္တြက္ေပးေနတုန္းအမ်ဳိးသမီးႀကီးကက်မကိုေျပာတယ္။
ပီေကမစားနဲ႔၊မေကာင္းဘူးတဲ့ေလ။
         က်မလည္းရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္သြားတယ္။လူႀကီးမို႔ပီေကစားတာမႀကိဳက္တာပဲဆုိၿပီးေတာင္း
ပန္လိုက္ပါတယ္။ေနာက္ၿပီးခုပဲေန႔လည္စာစားခဲ့တာမို႔ပါးစပ္နံမွာစိုးတဲ့အတြက္စားေနတာဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ
ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။အဲဒီအမ်ဳိးသမီးႀကီးကလည္းသေဘာေကာင္းရွာပါတယ္။အခုလိုမစားဖို႔ေျပာရတဲ့အတြက္
စိတ္မေကာင္းဘူးဆိုတာေျပာၿပီးထြက္သြားေလရဲ႕။
         သူတို႔ထြက္သြားၿပီးအေတာ္ၾကာတဲ့အထိအေၾကာင္းရင္းမွန္ကိုမသိေသးဘူး။ေနာက္ေတာ့မွဥပုပ္လမွာ
လူျမင္ကြင္းထဲဘာမွမစားရတာကိုသတိရေတာ့တယ္။သူကဥပုပ္လမို႔အစားမစားဖို႔သတိေပးတာကိုတလြဲ
ေတြးၿပီးအိမ္မွာထမင္းစားလာတဲ့အေၾကာင္းပါထပ္ေျပာျပလိုက္ေသးတယ္။အဲဒီေတာ့မွက်မလည္းကိုယ္ကုိ
ကိုယ္ေတြးရင္းရယ္ခ်င္တာတလိမ့္လိမ့္ပဲ။ကံေကာင္းလို႔အဖမ္းမခံရတာ။သေဘာေကာင္းတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕လို႔
ေတာ္ေသးတာေပါ့။မဟုတ္ရင္လံုၿခံဳေရးေခၚၿပီးတခုခုလုပ္မွာအေသအခ်ာပဲ။က်မဆိုတဲ့က်မကအဲဒီလိုလြဲ
တတ္တဲ့သူပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ကဲ..........မွတ္ထား

` Ridge Hall Computer Service Centre ကပါ။ဘာမ်ားကူညီရမလဲခင္ဗ်ာ။`
` word ထဲမွာစာရိုက္ရတာျပႆနာေလးနည္းနည္းရွိေနလို႔ပါ။`
`ဟုတ္ကဲ့။ဘယ္လိုျဖစ္ေနလို႔လဲခင္ဗ်ာ။`
`တခ်ိန္လံုးစာေတြရိုက္ေနတာကိုရိုက္ရင္းကစာလံုးေတြကထြက္ေျပးကုန္လို႔ပါ။``
`စာလံုးေတြကထြက္ေျပးတယ္။`
`ရိုက္ထားတာေတြေပ်ာက္ကုန္တာကိုေျပာတာပါ။`
`ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆုိခင္ဗ်ားရဲ႕screen ကခုဘယ္ပံုစံျဖစ္ေနလဲ။`
`ဘယ္လိုမွျဖစ္မေနဘူး။`
`ဘယ္လိုမွမျဖစ္ဘူးဟုတ္လား။`
`ဟုတ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဘာရိုက္ရိုက္ဘာမွမျမင္ရပဲေျဗာင္ႀကီးပဲျဖစ္ေနတာ။`
`ဒါဆိုခင္ဗ်ားအခုword ထဲမွာရွိေနတုန္းလား။`
`ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ။`
`ေနပါေစေတာ့။ခင္ဗ်ား screen ေပၚမွာ c:/document ဆိုတာျမင္ရလား။`
`ဘာလဲ sea-document ဆိုတာ။`
`ကိစၥမရွိဘူး။cursor ကိုေရာscreen ေပၚမွာဟုိေရႊ႕ဒီေရႊ႕လုပ္လို႔ရလား။`
`screen ေပၚမွာဘာ cursor မွမရွိဘူး။ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္ေလ။ဘာမွရိုက္လို႔မရပါဘူးဆိုမွ။`
`ဒါဆုိ monitor မွာေရာပါဝါမီးလင္းေနလား။`
`monitor ဆိုတာဘာလဲ။`
`တီဗြီလိုဖန္သားျပင္နဲ႔က monitor ေပါ့။ခင္ဗ်ားပါဝါဖြင့္ေတာ့ monitor ကနည္းနည္းလင္းလာလား။`
`ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။`
`ဒါဆိုရင္ monitor ေနာက္ဘက္ကိုသြားၿပီး ပါဝါႀကိဳးဘယ္ကိုသြားတယ္ဆိုတာၾကည့္ၾကည့္ပါ။ပါဝါႀကိဳးကို
ရွာလို႕ေတြ႕လား။`
`ေတြ႕ၿပီလို႔ထင္တာပဲ။`
`ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆိုပါဝါႀကိဳးကိုနံရံကမီးခလုတ္မွာတပ္ထားလား။`
`တပ္ထားတယ္။`
`ခင္ဗ်ား monitor ေနာက္မွာတုန္းက monitor မွာေကဘယ္လ္ႀကိဳးႏွစ္ခုရွိတာေတြ႕မိလား။တစ္ခုတည္း
မဟုတ္ဘူးေနာ္။`
`မေတြ႕ဘူး။`
` ဟုတ္ၿပီ။ဒါဆုိ monitor ေနာက္ျပန္သြားၿပီးေကဘယ္လ္ႀကိဳးေနာက္တႀကိဳးကိုထပ္ရွာပါအံုး။``
` ေတြ႕ၿပီ။`
`အဲဒီႀကိဳးကခင္ဗ်ားကြန္ပ်ဴတာရဲ႕ေနာက္မွာေသခ်ာတပ္ထားမထားစစ္လိုက္ပါ။`
`ေနာက္ဘက္ကိုထပ္ဝင္လို႔မရေတာ့ဘူး။`
`ဒါဆိုတပ္ထားတာေရာျမင္ရလား။`
`မျမင္ရဘူး။``
`ဒါဆိုခင္ဗ်ားနဲ႔တိုက္မိၿပီးႀကိဳးလြတ္သြားတာမ်ားလား။`
`မဟုတ္ပါဘူး။အထဲမွာေမွာင္ေနလို႔ပါ။`
`ေမွာင္ေနတယ္။`
`ဟုတ္တယ္။ရံုးခန္းမီးပိတ္ထားလို႔။ခုျပတင္းကလာတဲ့အလင္းန႔ဲလုပ္ေနတာ။`
`ဒါဆိုမီးဖြင့္လိုက္ေလ။`
`ဖြင့္လို႔မရဘူး။`
`ဘာလို႔ဖြင့္လို႔မရတာလဲ။`
`ခုမီးပ်က္ေနတာေလ။`
`မီးပ်က္ေနတာ။ေကာင္းၿပီ။ခုအၾကာင္းအရင္းကိုသိၿပီ။ခင္ဗ်ားမွာကြန္ပ်ဴတာဝယ္လာတုန္းကပါလာတဲ့ပံုး
ေတြ၊စာရြက္စာတမ္းေတြရွိေသးလား။`
`ရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ္သိမ္းထားတယ္။`
`အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာကိုဝယ္လာတုန္းကအတိုင္းအဲဒီပံုးထဲျပန္ထည့္ၿပီးဝယ္လာတဲ့ဆုိင္ကိုျပန္ပို႔
လုိက္ေတာ့။`
`တကယ္လား။အဲဒီေလာက္ေတာင္အေျခအေနဆိုးေနလားဟင္။`
`ဟုတ္တယ္။ဆိုးတယ္။`
`ဒါဆိုဆိုင္ကိုဘယ္လိုေျပာလုိက္ရမလဲဟင္။`
`ခင္ဗ်ားအေနနဲ႕ကြန္ပ်ဴတာကိုပိုင္ဆိုင္ဖုိ႔မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ညံ့ဖ်င္းေနလို႔ပါလို႔ေျပာလိုက္။`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

သာယာတဲ့မနက္ခင္းေတြကိုဘယ္လိုဖန္တီးမယ္

         တေန႔တာရဲ႕အခ်ိန္ေတြထဲမွာမနက္ေစာေစာကိုဘယ္သူကမွသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္က်မွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ေဟာလီးဝုဒ္ဇာတ္ကားေကာင္းေတြၾကည့္မိလို႔ဥာဥ့္နက္သြားတဲ့အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ပိုဆိုးေတာ့မေပါ့။မ
နက္ခင္းမွာစိတ္ရႈတ္ေထြးမၾကည္လင္ပါကသင့္တေန႔တာလံုးမ်ားစြာအခက္ေတြ႕ေစႏိုင္တာကိုသိထားပါ။သင့္ရဲ႕ေန႔ရက္ေတြတုိင္းမွာစိတ္အပန္းေျပေစႏိုင္တဲ့ေပ်ာ္္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနပါမွေအာင္ျမင္တဲ့ဘဝကို
ရရွိႏိုင္မွာပါ။သင့္မနက္ခင္းေတြမွာၾကည္လင္လန္းဆန္းေစမယ့္အခ်က္ေတြရွိပါတယ္။
(၁) အိပ္ယာဝင္တဲ့အခါသင့္ျပတင္းခန္းဆီးကို္တဝက္ဖြင့္ၿပီးအိပ္ပါ။မိုးလင္းလို႔ေနေရာင္ကခန္းဆီးကဝင္လာ
တဲ့အခါသင့္ဦးေႏွာက္ကိုႏိုးၾကားေစတာမို႔အိပ္ယာထဖုိ႔အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းအခ်က္ေပးလိုက္သလိုပါ
ပဲ။ဒီလိုဆိုႏႈိးစက္သံလည္းျမည္ေရာသင္ဟာႏိုးႏွင့္ေနပါၿပီ။အေကာင္းဆံုးကေတာ့ေစာေစာအိပ္တာပါ။အဲလုိ
ဆိုရင္ေတာ့သင္ဟာႏႈိးစက္ကိုအားကိုးစရာမလိုပဲသင့္မ်က္စိကက်င့္သားရေနတာမို႔မနက္ေနေရာင္နဲ႔အတူႏိုး
ထလာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
(၂) ႏႈိးစက္ကိုသင့္ထမယ့္အခ်ိန္ထက္၁၅မိနစ္ေစာေပးပါဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္အိပ္ယာကအလ်င္စလိုထစ
ရာမလိုုေတာ့ပါဘူး။သင့္ရဲ႕မနက္ခင္းကိုမိနစ္ပိုင္းေလာက္အိပ္ယာထဲမွာလဲေလ်ာင္းရင္းတေန႔တာအစီအစဥ္
ေတြကိုစဥ္းစားႏိုင္ပါတယ္။ဒီေန႔အဖို႔ဘာဝတ္မယ္။ဘာေတြလုပ္မယ္။မနက္စာဘာစားမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြေပါ့။
ဒါဟာတေန႔တာရဲ႕အေရးႀကီးတဲ့စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာျပင္ဆင္မႈပါ။ေနာက္ၿပီးဒီမိနစ္ပိုင္းေလးကသင္တကယ္ပိုင္
ဆိုင္တဲ့အခ်ိန္ပိုင္းေလးပါပဲ။
(၃) သင့္မ်က္လံုးေတြကိုမဖြင့္ေသးခင္အျပင္းေၾကာဆန္႔ပါ။လက္ေမာင္းကိုေျမွာက္လို႔လက္ေခ်ာင္းေတြကိုဆြဲ
ဆန္႔ပါ။ၿပီးရင္လက္ဖဝါးေတြကိုဆုတ္နယ္ေပးပါ။တဖက္ၿပီးရင္ေနာက္တဖက္ေျပာင္းလုပ္ပါ။လက္ၿပီးရင္ေတာ့
ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ၊ေျခဖဝါးနဲ႔ေျခက်င္းဝတ္တို႔ကိုဆြဲဆန္႔ဆုတ္နယ္ေပးပါ။ေနာက္ဆံုးက်ရင္ေတာ့လည္ပင္း
နဲ႔ေက်ာျပင္ကိုႏွိပ္နယ္ေပးၿပီးမွအိပ္ယာကထပါ။အဲဒီလိုလုပ္တာဟာသင့္ရဲ႕ႂကြက္သားနဲ႔အရိုးအဆစ္ေတြကို
ေပ်ာ့ေျပာင္းေစတာမို႔ေသြးလည္ပတ္မႈေကာင္းေစၿပီးသင့္ခႏၶာကိုယ္အတြက္လိုအပ္တဲ့ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုလဲ
ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။
(၄) ေရပန္းေအာက္မွာခံုတစ္လံုးထားၿပီးထိုင္ပါ။လြယ္လင့္တကူဝယ္လို႔ရတဲ့ပလတ္စတစ္ခံုလိုဟာမ်ဳိးကိုသံုး
ပါ။ခံုကိုေရပန္းေအာက္မွာခဏထားၿပီးေႏြးေအာင္လုပ္ပါ။ၿပီးရင္ခံုေပၚထိုင္ၿပီးသင့္ေနာက္ေက်ာကိုေရပန္းနဲ႔ျဖန္းပက္ေပးပါ။အဲဒီလိုလုပ္တာဟာေရအားနဲ႔ႏွိပ္နယ္သလိုမ်ဳိးမို႔အေကာင္းဆံုးအပန္းေျဖနည္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ။
မိနစ္ပိုင္းေလာက္လုပ္ၿပီးရင္ေတာ့ထိုင္ခံုကိုဖယ္ၿပီးစိတ္ႀကိဳက္ေရခ်ဳိးႏိုင္ပါၿပီ။
(၅) မနက္တုိင္းစိတ္အားျဖည့္အဆိုအမိန္႔တခုခုကိုဖတ္ျဖစ္ပါေစ။ဒါဟာသင့္တေန႔တာအတြက္စိတ္ခြန္အား
သစ္ကိုတည္ေဆာက္လိုက္တာပါပဲ။ေနာက္တခုကသင့္စိတ္ကိုၾကည္ႏူးေစတဲ့ကဗ်ာ၊သို႔မဟုတ္စာတပိုဒ္ကို
ျပန္ဖတ္တာ။ဒါမွမဟုတ္ဂီတသံစဥ္တခုခုကိုျပန္နားေထာင္တာမ်ဳိးကိုလုပ္ပါ။
(၆) ဗီတာမင္အားေဆးကိုပံုမွန္ေသာက္ပါ။ဗီတာမင္ေဆးဗူးကိုမီးဖိုထဲကေကာ္ဖီအိုးနားမွာထားပါ။ဒါမွမနက္
တိုင္းမေမ့မေလ်ာ့ေသာက္ျဖစ္မယ္။ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္စမ္းသပ္ျပဳလုပ္ထားတဲ့သုေတသနစစ္တမ္းအရအေမ
ရိကန္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝအတြက္ဗီတာမင္အားေဆးေသာက္သံုးျခင္းကလည္းအဓိကအ
ေၾကာင္းအရင္းတခ်က္ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
(၇)မနက္ေစာေစာမွာဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးမွမခ်ပါနဲ႔။တတ္ႏိုင္သမွ်ေရြးျခယ္ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ဟာမ်ဳိးေတြ
ကိုေရွာင္ၾကဥ္ပါ။သင့္မနက္ခင္းဟာပံုမွန္ရိုးရွင္းတဲ့မနက္ခင္းျဖစ္ေနဖို႔လုိပါတယ္။
(၈) သင္းပ်ံ႕တဲ့ေကာ္ဖီရနံ႔နဲ႔သင့္စိတ္ကိုၾကည္လင္ပါေစ။သင္တတ္ႏိုင္သေလာက္အေကာင္းဆံုးေကာ္ဖီအ
မ်ဳိးအစားကိုဝယ္ပါ။လတ္ဆတ္တဲ့ေကာ္ဖီေစ့ဆုိလ်င္ပုိေကာင္းပါတယ္။ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရင္ေတာ့coffee maker
ကိုထည့္ဖို႔မေမ့ပါနဲ႔။coffee maker မပါတဲ့ေကာ္ဖီပ်င္းေတြဟာသင့္ကိုငါးျမွားခ်ိတ္နဲ႔ဆြဲခ်ိတ္လိုက္သလိုမ်ဳိး
အိပ္ယာကႏိုးထေစတာမို႔ပါ။ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ကမနက္ပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ကဖိန္းဓါတ္က
သင့္ရဲ႕အာရုံေၾကာေတြကိုႏို္းၾကားတက္ႂကြေစႏိုင္တဲ့အျပင္္စိတ္တည္ၿငိမ္မႈကိုလည္းေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။ဒါ့အ
ျပင္ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကိုလည္းေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။
(၉) ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ကေတာ့အလုပ္မသြားခင္သင့္ခံတြင္းကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ပါ။ဒါမွသင့္ရဲ႕ဝင္ေလထြက္
ေလဟာသန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္လို႔အမ်ားသူငါကိုၾကည္လင္လန္းဆန္းမႈေတြေပးစြမ္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဒီလိုဆိုရင္
ေတာ့ၿပီးျပည့္စံုတဲ့မနက္ခင္းေတြကိုပိုင္ဆိုင္ရမွာအမွန္ပါပဲ။


အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လက္ဆင့္ကမ္းေစတနာ

           က်မနဲ႕က်မသူငယ္ခ်င္းေတြဟုိတယ္မွာေန႔လည္စာစားလို႔ၿပီးခါနီးမွာပဲမိုးကသည္းသည္းထန္ထန္ရြာ
လာတယ္။မိုးနည္းနည္းစဲသေလာက္ရွိေတာ့ဟုိတယ္နဲ႔သံုးလမ္းေက်ာ္ကက်မရံုးမွာရပ္ထားတဲ့ကားကိုသြားယူ
ဖို႔မိုက္မိုက္မဲမဲဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကမသြားဖို႔တားၾကတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာက်မကိုယ္ဝန္
က၇လေက်ာ္ေနၿပီမို႔သူတို႔ကစိုးရိမ္ၾကတာ။ဒါနဲ႔ပဲက်မကေသခ်ာဂရုစိုက္ၿပီးသြားမယ့္အေၾကာင္းသူတို႔ကိုအာမ
ခံၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကက်မနဲ႔လိုက္ခဲ့ေပးခ်င္ေပမယ့္တျခားကေလးပါတဲ့သူ
ငယ္ခ်င္းမအတြက္လည္းအေဖာ္လိုတာမို႔မလိုက္ဖို႔အတင္းတားၿပီးထားခဲ့ရတယ္။
           ဟုိတယ္ကထြက္ၿပီးကားဆီကိုအသြားမွာမီးပိြဳင့္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ကားတစ္စီးကရပ္လိုက္ၿပီးကား
ထဲကလူတစ္ေယာက္ထီးဖြင့္ေဆာင္းၿပီးထြက္လာတယ္။ဘာျဖစ္တယ္ဆိုတာမသိလိုက္ခင္မွာပဲအဲဒီလူကက်
မေဘးေရာက္ေနၿပီးက်မသြားမယ့္ေနရာေရာက္တဲ့အထိသူလိုက္ပို႔ေပးမယ့္အေၾကာင္းေျပာတယ္။က်မ
လည္းရွက္ရွက္နဲ႔ကိစၥမရွိဘူးဆိုတာေျပာေပမယ့္သူကေခါင္းမာစြာပဲေဘးကပါလာတယ္။တလမ္းလံုးလည္း
ေျမႀကီးကစိုၿပီးေခ်ာေနတာမို႔သတိထားၿပီးျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ဖို႔အေၾကာင္းတတြတ္တြတ္နဲ႔ေျပာလာတာ။
ကားရပ္ထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့က်မလည္းသူ႔ကိုေက်းဇူးစကားေျပာၿပီးကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ၾကတာေပါ့။
အဲဒီလူရဲ႕နံမည္ကိုက်မမသိခဲ့ရသလိုခုဆုိသူ႔မ်က္ႏွာကိုမွတ္မိဖို႔ေတာင္မလြယ္ပါဘူး။အဲဒီလူကက်မကိုကူညီ
ဖို႔အတြက္တမင္ကားရပ္ခဲ့တာလားဆိုတာေတာ့က်မဘယ္ေတာ့မွမသိႏိုင္မယ့္အေျဖပါ။အဲဒီေတာ့ဒီေက်းဇူး
ကိုက်မဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။
           တေန႔ေတာ့မိုးသည္းထဲမွာအိႏိၵယလူမ်ဳိးေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္က်မအိမ္ေရွ႕က
ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာေတြ႕လုိက္ရတယ္။သူတို႔ကက်မတို႔ရပ္ကြက္နဲ႔ေတာ္ေတာ္လွမ္းတဲ့လုပ္ငန္းခြင္ရွိရာကို
သြားၾကဟန္တူပါတယ္။အဲဒါနဲ႔က်မလည္းထီးယူအျပင္ထြက္ၿပီးသူတို႔ကိုထီးေပးလိုက္တယ္။သူတို႕ကလည္း
က်မေစတနာကိုအသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ဝမ္းသားအားရလက္ခံရွာပါတယ္။က်မကဒီထီးကိုျပန္ေပးစရာမ
လိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ေတာ့ေက်းဇူးစကားအထပ္ထပ္ဆိုၿပီးထြက္သြားၾကတယ္။သူတို႔လည္းက်မတုန္း
ကလိုပဲလူစိမ္းတစ္ေယာက္ကဘာလို႔ဒီလိုၾကင္ၾကင္နာနာကူညီရတာလဲဆိုတာကိုမယံုႏိုင္သလိုတအံ့တၾသ
ျဖစ္သြားၾကပံုပါပဲ။က်မအတြက္ကေတာ့ကိုလူစိမ္းျပဳခဲ့တဲ့ေစတနာကိုတုန္႔ျပန္လိုက္ႏိုင္တာကတေၾကာင္း၊
သူတို႔ရဲ႕ပီတိမ်က္ႏွာကုိျမင္လိုက္ရတာကတေၾကာင္းမို႔အတိုင္းမသိၾကည္ႏူးလို႔ေပါ့။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

စူပင္ထြက္မယ္

        က်မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံလည္းႏိုင္ငံတကာနဲ႕အတူရင္ေပါင္တန္းၿပီးစူပါမားကတ္ေတြ၊ေရွာပင္းစင္တာေတြ
အၿပိဳင္အဆိုင္ဖြင့္လာၾကပါၿပီ။ေစ်းမွာေစ်းဝယ္ရတာထက္အဲဒီလိုေနရာေတြမွာဝယ္ရတာကသန္႕သန္႕ရွင္း
ရွင္းနဲ႕ေစ်းႏႈန္းကမွန္တတ္တာမို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကပါတယ္။အဲဒီလိုသေဘာက်တဲ့
သူေတြထဲမွာက်မအန္တီငယ္ကသူမ်ားထက္ထူးတယ္လို႔ေျပာရမယ္။သူကတစ္လကိုအနည္းဆံုးသံုးေလးခါ
ေစ်းဝယ္ထြက္ေလ့ရွိတယ္။သူ႔အေျပာကေတာ့shoppingထြက္တယ္ေပါ့ေလ။က်မတို႔အိမ္နားကလူေတြက
ေစ်းဝယ္တာျခင္းအတူတူေန႔စဥ္ေစ်းမွာပံုမွန္ေစ်းဝယ္တာကိုေတာ့shoppingထြက္တယ္လို႕မေျပာပဲစူပါမား
ကတ္တို႕၊ေရွာပင္းစင္တာတို႔မွာေစ်းဝယ္တာမွshoppingထြက္တယ္ေပါ့ေလ။
          က်မအန္တီငယ္ေစ်းဝယ္ထြက္တိုင္း(သူ႕အေျပာshoppingထြက္တိုင္း)အထက္ေအာက္မို႔ပိုရင္းႏွီးတဲ့
က်မအေမကိုအပါေခၚေလ့ရွိတယ္။သူကေမြးတည္းကဘာမဆိုအေပါင္းအေဖာ္ေလးပါမွလုပ္တတ္တာဆို
ေတာ့ဘယ္သြားသြားတေယာက္တည္းဘယ္ေတာ့မွမသြားပါဘူး။က်မအေမမအားလို႕ကေတာ့က်မကိုအ
တင္းအႏိုင္က်င့္ေခၚေလ့ရွိတယ္။မလိုက္ခ်င္လည္းမရ၊အာဏာသံုးေခၚတတ္တဲ့အေဒၚမို႕က်မမွာအားရင္
လိုက္ေပးရတတ္ပါတယ္။(အန္တီသံုးတဲ့အာဏာကက်မအတြက္တခုခုဝယ္ေပးတတ္တာပါ)
         တေန႕က်မအန္တီရဲ႕ေမြးစားသမီးေလးကအိမ္ကိုလာၿပီးေျပာတယ္။အေမကစူပင္သြားမလို႔အားရင္
လိုက္ခဲ့ေပးပါတဲ့။က်မလည္းေတာ္ေတာ္စဥ္းစားရၾကပ္သြားတယ္။စူပင္ဆိုတာဘာပါလိမ့္ေပါ့။အသစ္ဖြင့္တဲ့
စူပါမားကတ္အသစ္မ်ားလားလို႔ေတြးလုိက္မိတယ္။အဲဒါနဲ႕ဟဲ့ဘယ္သြားမွာလဲလို႕ျပန္ေမးေတာ့သူကဘာေျပာ
တယ္မွတ္လဲ။မသိဂႌကလည္းတံုးလုိက္တာ။စူပင္သြားမွာပါဆိုမွoceanကိုသြားၿပီးေစ်းဝယ္ထြက္မွာတဲ့ေလ။အဲ
ဒီေတာ့မွက်မလည္းသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။စူပင္ဆိုတာဒါပါလားလို႕။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဒါေလးေတာင္မသိဘူး

        စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကသူ႔လူနာကိုစမ္းသပ္ေနသည္။
   `တခါတေလခင္ဗ်ားအသံတခုခုၾကားရတာမ်ဳိးျဖစ္တတ္လား။ဘယ္သူေျပာတယ္၊ဘယ္ေနရာကေျပာ
တယ္ဆိုတာကိုမသိပဲနဲ႔ေလ။`
     `ဟုတ္ကဲ့။ၾကားရတတ္ပါတယ္။`
     `ဟုတ္လား။အဲဒါမ်ဳိးဘယ္လိုအခ်ိန္ေတြမွာျဖစ္တတ္လဲ။`ဟုဆရာဝန္ကေမးလိုက္သည္။
     `ဖုန္းေျဖတဲ့အခါမ်ဳိးမွာပါ။`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အခြင့္အေရးသာရခဲ့ရင္

         ခုရက္ပိုင္းနယ္ကညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႕လိုင္းေပၚမွာေတြ႕ေတာ့သူကရန္ကုန္မွာေက်ာင္းလာတက္
တာလို႕ေျပာတယ္။က်မကဒီအရြယ္ေရာက္ေနၿပီခုထိေက်ာင္းကတက္လို႕မၿပီးေသးလားလို႕စေတာ့သူ
ကရယ္တယ္။အဲဒါနဲ႕က်မလည္းေတြးမိတယ္။က်မတုိ႕ျမန္မာျပည္ကလူငယ္ေတြရဲ႕အေနအထားကိုပါ။ေငြ
ေၾကးအဆင္ေျပတဲ့သူေတြက်ေတာ့အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္မွလုပ္ငန္းခြင္မဝင္က်ေသးပဲသင္
တန္းေတြကိုတခုၿပီးတခုတက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေနၾကတယ္။ေငြေၾကးခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြမွာေတာ့အရြယ္မွမ
ေရာက္ေသးဘူးဝမ္းေရးအတြက္လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကရၿပီ။
         ပညာဆုိတာထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့မျဖစ္မေနသင္ယူရမယ့္အရာပါ။ပညာတတ္မွသူမ်ားအလိမ္
အညာမခံရမွာ။ဒါေပမယ့္တခ်ိန္လံုးပညာေနာက္လုိက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေနတာမ်ဳိးလည္းမျဖစ္သင့္ပါဘူး။
က်မအလုပ္မွာဆိုအားလံုးငယ္ငယ္ေလးေတြခ်ည္းပဲ။သူတို႕ေလးေတြလည္းပညာကိုသင္ယူေနၾကဆဲပါ။ဒါေပ
မယ့္က်မတို႔ဆီကလိုေတာ့ပညာပဲသင္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။လုပ္ငန္းခြင္ဝင္လုိ႕ဘဝအေတြ႕အၾကံဳကိုရွာေဖြ
ရင္းပညာကိုလည္းသင္ယူေနၾကတာ။အဲဒီေတာ့ေက်ာင္းၿပီးလို႔ပညာလည္းစံု၊ဘဝအေတြ႕အၾကံဳလည္းထိုက္
သင့္သေလာက္ရေနၿပီမို႕ဘဝတက္လမ္းအတြက္အေတာ္ကိုအေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။
       က်မတို႕ျမန္မာျပည္ကလူေတြကိုလည္းဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ေက်ာင္းေတြတက္ရင္းအခ်ိန္ေတြကုန္ေန
မယ့္အစားကိုယ့္သင္ယူေနတဲ့ပညာနဲ႕သင့္ေတာ္မယ့္အလုပ္မ်ဳိးလုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။အေဝးသင္တက္ၿပီး
အလုပ္လုပ္တဲ့သူေတြကေတာ့ကိုယ့္သင္ယူေနတဲ့ပညာနဲ႕ကိုက္မကိုက္မသိေပမယ့္လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနၾကတဲ့
သူေတြဆိုေတာ့မဆိုးဘူးလို႔ေတာ့ေျပာရမွာေပါ့။ပညာပဲသင္ေနတဲ့သူေတြကေတာ့အခ်ိန္ပိုေတြကလည္းရွိေန၊
အဲဒီအခ်ိန္ပိုေတြကိုဘယ္လိုျဖဳန္းရမွန္းမသိဆိုေတာ့စိတ္ကူးတည့္ရာလုပ္ရင္းနဲ႔ပ်င္းကုန္ၾကတယ္။ေနာက္
ေတာ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊ရည္မွန္းခ်က္ေတြေပ်ာက္ကုန္ၾကေတာ့ဘဝတိုးတက္လမ္းေတြပါေဝဝါးကုန္ၾကတာေပါ့။
        ဒီကႏိုင္ငံေတြနဲ႕မတူတဲ့အခ်က္တခုကျမန္မာျပည္မွာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြလုပ္လို႔ရမယ့္အ
ခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မရွိဘူး။အဲဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးေတြဖန္တီးေပးရင္က်မတို႕ျမန္မာလူငယ္ေတြအတြက္ေတာ္ေတာ္
အဆင္ေျပလာမယ္ထင္ပါတယ္။ဒီလိုပညာသင္ရင္းအလုပ္လုပ္ခြင့္သာရမယ္ဆိုရင္ပညာေနာက္လိုက္ရင္းအ
ခ်ိန္ေတြကုန္သြားတာမ်ဳိးမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သလိုပညာေရးတပိုင္းတစနဲ႕အလုပ္ဝင္လိုက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြလည္း
ေလ်ာ့သြားမယ္။ေနာက္ၿပီးပညာျပည့္ဝၿပီးထူးခၽြန္တဲ့သူေတြမ်ားလာမယ္။အဲလုိသာဆိုရင္က်မတို႔ႏိုင္ငံလည္း
သူမ်ားနည္းတူတိုးတက္လာမွာအေသအခ်ာပါ။
       ဒါေပမယ့္က်မတခုေတာ့ေတြးမိတယ္။စိတ္ကူးေတြသိပ္ယဥ္သလိုမ်ားျဖစ္ေနၿပီလားလို႔။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဘုရားဖူးသြားေနာ္

             ျမန္မာမွန္ရင္ပုဂံေရာက္ဖူးရမယ္ဆိုတဲ့စကားၾကားဖူးေတာ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ္ေတာ္အားငယ္သြား
တယ္။က်မကအထက္ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္ဖို႔အေၾကာင္းမပါဘူးထင္ပါရဲ႕။တခါမွမေရာက္ဖူးဘူး။အဲဒါေၾကာင့္
က်မနဲ႔ဘဝတူေတြမ်ားရွိေနမလားဆိုၿပီးပုဂံဘုရားပံုေတြကိုျပန္ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္ေနာ္။













အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

အလည္လာသူမ်ားသံုးေဆာင္ရန္

      အလည္လာသူဧည့္သည္မ်ားအတြက္က်မအႀကိဳက္ဆံုးျမန္မာအစားအစာေလးမ်ားနဲ႔ဧည့္ခံပါရေစေနာ္။အားလံုးစိတ္ႀကိဳက္သံုးေဆာင္ၾကပါရွင္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

စိတ္ကိုဘယ္လိုထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္မယ္

           လူပတ္ဝန္းက်င္မွာက်င္လည္ေနရတဲ့လူေတြရဲ႕စိတ္အေျခအေနဟာအခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲေနတတ္
ပါတယ္။စိတ္ခံစားမႈဆိုတာကပတ္ဝန္းက်င္၊အေျခအေန၊အခ်ိန္အခါကိုလုိက္ၿပီးအခ်က္မေပးပဲရုတ္တရက္က်
တတ္တဲ့မုန္တိုင္းလိုအခ်ိန္မေရြးေျပာင္းလဲေနတာမ်ိဳးပါ။ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကိုလုိက္ၿပီးအေျပာင္းအလဲ
ျမန္ဆန္ေလ့ရွိတဲ့လူအမ်ားစုမွာအဲဒီလိုျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာရွိသလိုမိိမိတို႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြြတိုး
တက္ျမင့္မားလာေအာင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲပစ္လို႔ရတဲ့နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာလည္းရွိေနျပန္ပါတယ္။
`စိတ္ဓါတ္အင္အားေတြျမင့္မားလာေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ`
           ပထမဆံုးအေနနဲ႔စိတ္မၾကည္မလင္ေဒါသျဖစ္ေနတာကိုသိေအာင္ႀကိဳးစားပါ။အဲဒီလုိမိမိစိတ္အေျခ
ေနမွန္ကိုသိသြားတဲ့အခါကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဒါ့အျပင္ဒီနည္းလမ္းေတြကလည္းသင္တို႔
ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
၁။စိတ္ဓါတ္က်ကာစိတ္ရႈတ္ေထြးေနပါကကိုယ္ကာယေလ့က်င့္ခန္းျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ပါ။
၂။စိတ္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနသည္ဟုထင္ပါကေရေႏြးပူပူတြင္ခပ္္ၾကာၾကာေရစိမ္ခ်ဳိးပါ။အေၾကာအျခင္မ်ားေျပ
သြားပါကစိတ္ၾကည္လင္လန္းစမ္းသြားတတ္ပါတယ္။
၃။စိတ္ေသာကေရာက္ေနသည့္အခါရုပ္ရွင္ၾကည့္ပါ။သို႔မဟုတ္စာအုပ္ဖတ္ပါ။သို႔မဟုတ္လွ်င္မိတ္ေဆြအ
ေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္စကားလက္ဆံုေျပာပါ။
၄။လက္ရွိပတ္ဝန္းက်င္ကေနေရွာင္ထြက္ႏိုင္ရန္ႀကိဳးစားပါ။ေရွာင္ထြက္သြားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါကမိမိကိုစိတ္ၾကည္
ႏူးခ်မ္းေျမ႕ေစခဲ့သည့္ေနရာေဒသ၊အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုအမွတ္ရေနလိုက္ပါ။
၅။အရာရာကိုအေကာင္းျမင္တတ္ၿပီးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူမ်ားႏွင့္မိတ္ေဆြဖြဲ႕ပါ။
၆။မိမိအေၾကာင္းေကာင္းသတင္းမ်ားကိုနားစြင့္ပါ။သတင္းေကာင္းတခုသည္လည္းသင္တို႔ရဲ႕စိတ္ဓါတ္စြမ္း
အားမ်ားကိုျမွင့္တင္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
       ထိုအခ်က္မ်ားကသင္တို႔၏စိတ္ဓါတ္အင္အားမ်ားကိုတိုးတက္ေစႏိုင္ပါတယ္။သို႔ေသာ္္ေဒါသဆိုသည္မွာ
မုန္တိုင္းတခုကဲ့သိုအခ်ိန္မေရြးဝင္လာတတ္ၿပီးအခ်ိန္မေရြးပင္ျပန္ထြက္သြားတတ္ေသာအရာဆိုသည္ကို
ေတာ့မေမ့သင့္ေပ။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

လုိရင္းသာအဓိက

          တခုေသာညေနခင္းတြင္သမၼတဘီလ္ကလင္တန္သည္သူ႔ဒရိုင္ဘာႏွင့္အတူေက်းလက္ေဒသသို႔ေလ့
လာေရးခရီးဆန္႔ထြက္လာခဲ့သည္။ထိုစဥ္သူတို႔ကားျဖင့္ဝက္တစ္ေကာင္ကိုတိုက္မိရာထိုဝက္ေသသြားေလ
သည္။ကလင္တန္ကလယ္ပိုင္ရွင္အားအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာင္းပန္ရန္သူ၏ဒရိုင္ဘာကိုိုလႊတ္လုိက္
သည္။
          တနာရီခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ဒရုိင္ဘာမွာအဝတ္အစားမ်ားတြန္႔ေၾကကာလက္တစ္ဖက္တြင္ဝိုင္ပုလင္း၊
က်န္တစ္ဖက္တြင္စီးကရက္ဗူးကုိင္ကာျပန္ေရာက္လာသည္။
         `ဒါကဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲကြာ`ဟုဘီလ္ကေမးလိုက္သည္။
          `ဒီလိုပါ။ဝိုင္ပုလင္းကလယ္ပိုင္ရွင္ေပးတာ။စီးကရက္ကေတာ့သူ႔အိမ္သူေပးတာပါ။ေနာက္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕သမီးအပ်ဳိျဖန္းေလးကအခ်စ္ေတြေပးလို္က္လုိ႔ပါ။`
          `ဘုရားသခင္။မင္းကသူတို႔ကိုဘာသြားေျပာလို႔လဲ`
          `ကၽြန္ေတာ္ကသမၼတဘီလ္ကလင္တန္ရဲ႕ဒရုိင္ဘာျဖစ္ေၾကာင္းမိတ္ဆက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေၾကာင့္သူတို႔
ဝက္ေသသြားတဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္တယ္ေလ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

က်မရဲ႕အလြဲမ်ား(၁)

            လူသားေတြထဲကလူတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့က်မမွာလည္းအလြဲေပါင္းမ်ားစြာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ရွိလည္းရွိ
ေနဆဲျဖစ္သလို၊ဆက္လည္းရွိေနအံုးမွာပါ။အဲဒီထဲကက်မပထမႏွစ္ေက်ာင္းသူဘဝရဲ႕အမွတ္တရအလြဲေလး
ကိုေျပာျပမယ္။က်မတို႔ေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္မွာဒဂံုတကၠသိုလ္ကိုသြားတဲ့ကားကေတာ္ေတာ္နည္းေသးတယ္။
က်မကမဂၤလာဒံုမွာေနသူမို႔ေက်ာင္းသြားတဲ့အခါေျမာက္ဥကၠလာဘက္ကသြားေလ့ရွိတယ္။အဝိုင္းကေန
ေက်ာင္းထဲသြားတဲ့ကားကမထသ(၄၉)အစိမ္းတစ္မ်ိဳးပဲရွိတာမို႔မနက္ေက်ာင္းခ်ိန္ဆိုအဝိုင္းမွာလူအၿမဲစည္
ကားေနတာေပါ့။ကားတစ္စီးလာၿပီဆိုေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြမွာကားေနာက္အေျပးလိုက္လို႔ကားေပၚ
ကိုအလုအယက္တက္ၾကရတာပါ။အဲဒီအခ်ိန္မွာမိန္းကေလး၊ေယာက်္ားေလးမခြဲႏို္င္ေတာ့ပါဘူး။အားလံုးက
ကိုယ့္အတန္းခ်ိန္မွီဖို႔အဓိကမို႔လ်င္သူကားေပၚေရာက္စတမ္းလုတက္ရတာဆိုေတာ့စိတ္ပ်က္စရာေကာင္း
သလိုေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။
           တခုေသာမနက္ခင္းမွာေတာ့က်မလည္းထံုးစံအတိုင္းအမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုသြားဖို႔အဝိုင္းမွတ္
တို္င္မွာကားေစာင့္ေနတာေပါ့။အေတာ္ေလးၾကာေတာ့စီးေတာ္ယာဥ္(၄၉)အစိမ္းကလူအျပည့္နဲ႔ေရာက္
လာတယ္။က်မလည္းအတန္းခ်ိန္နီးေနတာမို႔လူၾကပ္တာေတြဘာေတြမစဥ္းစားအားပဲတကိုယ္စာမတ္ရပ္
ခြင့္ရဖို႔အေရးကားေနာက္အေျပးလုိက္ရတာေပါ့။ကားရပ္ေတာ့အဆင္းသမားမ်ားလို႔ကားေအာက္မွာရပ္
ေစာင့္ေနတုန္းရုတ္တရက္က်မလြယ္အိတ္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာထိလိုက္မွန္းသိလိုက္တယ္။သိ
သိခ်င္းပဲလြယ္အိတ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ပိုက္ဆံအိတ္ကမရွိေတာ့ပါဘူး။ကားမလာခင္ေလးကပဲကားခထုတ္
ၿပီးျပန္ထည့္ထားတာမို႔အိမ္မွာမက်န္ခဲ့တာေသခ်ာပါတယ္။ေဘးဘီကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္းအားလံုးက
သူလုိကိုယ္လိုေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းပါ။က်မလည္းေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။လက္ထဲမွာကကားခ
တစ္ဆယ္တန္ေလးကို္င္လို႔။ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။အိမ္ျပန္ဖို႔စဥ္းစားေတာ့ကားခကႏွစ္ဆယ္
မုိ႔မေလာက္ငွျပန္။ေက်ာင္းထဲဆက္သြားဖို႔က်ေတာ့လည္းတေနကုန္ပိုက္ဆံမရွိပဲေနရမယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့
ရွိတဲ့တစ္ဆယ္နဲ႔ေလာက္တဲ့ေက်ာင္းထဲပဲသြားလိုက္ပါတယ္။
         အတန္းထဲေရာက္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြရွိေနတာမို႔စားဖို႔ေသာက္ဖို႔မပူရေတာ့ပါဘူး။ခ်စ္စရာသူငယ္
ခ်င္းေတြေကာင္းမႈနဲ႔ကင္တန္းမွာဟန္မပ်က္ထမင္းစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ျပႆနာကအျပန္မွေတြ႕တာ။ေက်ာင္း
ထဲကအဝို္င္းအသြားမွာေေတာ့သူငယ္ခ်င္းအားလံုးခရီးအတူမို႔ရယ္လိုက္ေမာလိုက္နဲ႔အဆင္ေျပေျပပါပဲ။အ
ဝိုင္းေရာက္လို႔လမ္းခြဲၾကေတာ့ျဖဴသြယ္ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းမက၂၀၀တန္ထုတ္ေပးပါတယ္။အဲဒါကိုမထားအပ္
တဲ့အားနာမႈေၾကာင့္အေၾကြ၅၀ပဲေပးဆိုၿပီးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကအေၾကြလိပ္ကိုယူထားလိုုက္တယ္။
ေန႕လည္ေနပူပူမွာကားကလည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔မလာေတာ့တစ္နာရီေလာက္ေစာင့္လိုုက္ရတယ္။လာမယ့္
လာေတာ့လည္းကားဆက္ကျပတ္သြားတာမို႔ကားေနာက္ခန္းမွာလူအျပည့္အသိပ္ပါလာေပမယ့္ေရွ႕ခန္းမွာ
ေတာ့တေယာက္စာလြတ္ေနတာမို႔က်မလညး္ဝမ္းသာအားရေျပးတက္တာေပါ့။ဒီလိုနဲ႔ဇိမ္က်လာလို္က္တာ
ေျမာက္ဥကၠလာ၆ေကြ႕ေက်ာ္လို႔ကားခေပးမယ္လည္းလုပ္ေရာပိုက္ဆံက၇၀ပဲရွိတယ္။(ကားခကေရွ႕ခန္းဆို၁၀၀ပါ)အဲဒီအခ်ိန္က်မွက်မလည္းဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။သူငယ္ခ်င္းေပးတုန္းကအလိပ္
လိုက္ဆိုေတာ့ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းမသိဘူးေလ။ၿပီးေတာ့ေခါင္းခန္းကစီးဖို႔အစီအစဥ္မရွိပဲေနရာရတာနဲ႔ဝမ္း
သာအားရတက္စီးလိုက္တာကိုး။အိမ္နားေရာက္ခါနီးမွဆိုေတာ့ေရြးစရာမရွိေတာ့ဘူး။ကားဒရိုင္ဘာကိုပဲ
မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့တာေပါ့။စတက္တုန္းကေတာ့မ်က္ႏွာတည္တည္အိုက္တင္အျပည့့္။ကားခေပးခါ
နီးမွအရွက္ကိုလံုးလံုးကြဲရေတာ့တာ။က်မလည္းရွက္လြန္းလို႔စကားေတာင္ပီေအာင္မေျပာႏိုင္ဘူး။ကားဒရိုင္
ဘာကေတာ့မ်က္ႏွာအၿဖီးသားနဲ႔ပိုက္ဆံမရွိရင္မေပးနဲ႔ညီမေလးဆိုၿပီးေလာကြတ္ေခ်ာ္ပါေလေရာ။က်မလည္း
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္မို႔ဘာမွျပန္မေျပာႏို္င္ပဲျမန္ျမန္ေရာက္ဖို႔သာဆုေတာင္းေနမိေတာ့တာ။ဆင္းမယ့္မွတ္တို္င္
ေရာက္လို႔ကားလည္းရပ္ေရာကားေပၚကခုန္မခ်ရံုတမယ္ဆင္းေျပးတာ။ေနာက္ပိုင္းမေတာ္တဆအဲဒီကား
နဲ႔ဆံုတိုင္းဒရုိင္ဘာရဲ႕မခ်ဳိမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္အေတာ္ကိုစိတ္ကသကေအာက္ျဖစ္ခဲ့ရတာေတာ္ေတာ္
ၾကာတဲ့အထိပါ။
        အဲဒီလိုနေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈေၾကာင့္အရွက္ရခဲ့တဲ့အျဖစ္ကိုေတြးမိတို္င္းရယ္ရမလိုငုိရမလိုနဲ႔ခုခ်ိန္ထိမေမ့
ႏိုင္တဲ့အမွတ္တရေလးမို႔အားလံုးလည္းရယ္ရေအာင္ျပန္ေဖာက္သည္ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေမာင္

         ၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးညစာစားေနစဥ္ဇနီးလုပ္သူကခင္ပြန္းသည္ကုိဝမ္းသာစရာစကားေျပာ
လိုက္သည္။
            `ေမာင္ေရ........ေနာက္ဆိုခင္တို႔အိမ္မွာလူတစ္ေယာက္တိုးလာေတာ့မယ္သိလား။`
         ခင္ပြန္းျဖစ္သူကဝမ္းသာအားရျဖင့္ `ဟုတ္လား။ဝမ္းသာလို္က္တာ။ဘယ္ေတာ့လဲဟင္` ဟုေမးလိုက္သည္။
        ထို္အခါဇနီးသည္ကခင္ပြန္းျဖစ္သူကိုနမ္းလုိက္ၿပီး  `ေက်းဇူးတင္လိုက္တာေမာင္ရယ္။ေရွ႕လေမေမ
ခင္တို႔နဲ႔လာေနတဲ့အခါက်ရင္လညး္ေမာင္ဒီလိုပဲၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ေနရမယ္ေနာ္။`
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဒါမွျပႆနာ

        တေန႔စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ထံလူနာတစ္ေယာက္ေရာက္လာသည္။
           `ဆရာ...ကၽြန္ေတာ္ညညဆိုအိပ္မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ။အဲဒါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာအႀကံ
ေပးပါအံုး။`
           `ဒါကလြယ္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားအိပ္ယာဝင္ၿပီဆိုစိတ္မသက္မသာျဖစ္မယ့္ကိစၥေတြအိပ္ယာထဲယူ
မသြားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
           `အဲဒါမွဒုကၡပဲဆရာ။ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကအိပ္ယာခြဲမအိပ္ဘူးလို႔ပဲေျပာေနတယ္။
အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ

ဆရာေကာင္းတပည့္

           စာသင္ခန္းတခုတြင္ဆရာမကမူလတန္းကေလးငယ္ေတြကိုတိရစာၦန္နံမည္ေတြသင္ေပးေနသည္။
ဆရာမကသမင္ပံုတစ္ပံုကိုေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္ခ်ိတ္ျပၿပီးကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကိုေမးလိုက္သည္။
             `ဘီလီေရ၊ ဒါကိုဘာလို႔ေခၚသလဲကြယ္`
          ဘီလီေလးကပံုကိုဇေဝဇဝါၾကည့္ရင္းျပန္ေျဖလုိက္သည္။
             `မသိပါဘူးဆရာမ`
          ဆရာမျဖစ္သူကလည္းလြယ္လြယ္ႏွင့္လက္မေလ်ာ့တတ္သူမို႔ေနာက္တစ္ခါထပ္ေမးလုိက္ျပန္သည္။
            `ကဲဒါဆိုသားအေမကသားအေဖကိုဘယ္လိုေခၚလဲဘီလီ`
          ထိုအခါဘီလီေလးမ်က္ႏွာဝင္းထိန္သြားၿပီးရုတ္တရက္စိတ္ရႈတ္ေထြးသည့္အမူအရာႏွင့္ဆရာမကို
ျပန္ေမးလိုက္သည္။
           `ဆရာမ၊ အဲဒါတကယ္ပဲဝက္ႀကီးလားဟင္`

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ
 

Design in CSS by TemplateWorld and sponsored by SmashingMagazine
Blogger Template created by Deluxe Templates