လြဲခ်က္ကယ္တျခား

      သူ႔ကိုေတြ႕တိုင္းကၽြန္မရင္ခုန္ရသည္။အၿမဲၿပံဳးေနတတ္သည့္သူ႔မ်က္ႏွာေၾကာင့္မို႔လည္းရင္းႏွီးခင္မင္
ကာတြယ္တာစိတ္ျဖစ္မိျခင္းျဖစ္သည္။သူကကၽြန္မတို႔မားကတ္ကိုပံုမွန္ေစ်းဝယ္လာေလ့ရွိသည့္ေဖာက္
သည္တစ္ဦးျဖစ္၏။သူလာသည့္အခါတိုင္းကၽြန္မရွိရာသို႔ေရာက္လာတတ္ၿပီးတရင္းတႏွီးႏႈတ္ဆက္ေျပာ
ဆိုေလ့ရွိသည္။
       သူကရွပ္လက္ရွည္ႏွင့္စတိုင္ပန္ကိုအၿမဲလိုလိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိတာမို႔ျမင့္မားရွည္လ်ားသည့္
အရပ္ႏွင့္လိုက္ဖက္ၿပီးအေတာ္စြဲေဆာင္မႈရွိလွသည္။စကားေျပာသည့္အခါတိုင္းတၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္တစ္ဖက္
လူ၏မ်က္လံုးကိုစိုက္ၾကည့္ကာေဖာ္ေရြစြာေျပာတတ္ျပန္တာမို႔ကၽြန္မတို႔တေတြကသူ႔ကိုမွတ္မွတ္ရရ
သတိထားမိေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
      ကၽြန္မတို႔ဌာနမွာေယာက်္ားေလးမ်ားေသာ္လည္းမိန္းခေလးကၽြန္မတစ္ေယာက္သာရွိတာမို႔သူကၽြန္မ
ဆီပံုမွန္ေရာက္လာတတ္တာကိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္သတိထားမိလာကာေနာက္ေျပာင္လာၾကေတာ့သည္။
အစပိုင္းတြင္မည္သို႔မွ်မခံစားရေပမယ့္သူ၏ႏွစ္လိုဖြယ္အမူအရာႏွင့္အေျပာအဆိုမ်ားေၾကာင့္သူႏွင့္ေတြ႔တိုင္း
ရင္ခုန္တတ္လာ၏။သူေရာက္လာၿပီဆိုမွျဖင့္ကၽြန္မကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္လွသည့္အလုပ္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္းအ
ေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္တတ္လာသည္။
      ဒီေန႔လည္းေရာက္လာျပန္ၿပီ။မားကတ္အတြင္းေစ်းဝယ္ေနသည္ကိုရုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ရျခင္းျဖစ္
သည္။ကၽြန္မေျခဖ်ား၊လက္ဖ်ားမ်ားေအးစက္ကာရင္ေတြခုန္လာ၏။ေစ်းဝယ္အၿပီးကၽြန္မဆီအလာမွာသူ႔မ်က္
ႏွာကတစံုတခုကိုအလိုမက်သကဲ့သို႔သုန္မႈန္သြားသည္ဟုထင္သည္။ကၽြန္မကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သူငယ္ခ်င္း
ေကာင္ေလးႏွင့္ရယ္ေမာစကားေျပာေနစဥ္သူေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။သူအထင္လြဲသြားၿပီထင့္။သို႔ေပမယ့္
သူကမ်က္ႏွာထားကိုခ်က္ျခင္းျပင္ကာကၽြန္မကိုႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရင္းသူငယ္ခ်င္းကိုခပ္ေတြေတြစိုက္ၾကည့္
ကာေျပာသည္။
        `မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္။ေနေကာင္းရဲ႕လား။ငါကမင္းကိုသတိရေနတာ။`
      ရုတ္တရက္ကၽြန္မေရာသူငယ္ခ်င္းပါအံ့ၾသသင့္သြားသည္။သူေနာက္တာျဖစ္မည္ဟုေတြးကာသူ႔ကိုျပန္
ေနာက္လိုက္မိ၏။
        `သူ႔ကိုပဲသတိရတာလား။က်မကိုေရာသတိမရဘူးလား။`
      သူ႔ျပန္ေျပာလိုက္သည့္စကားေၾကာင့္ရွက္ရြံ႕မႈႏွင့္အတူရင္တခုလံုးေျဗာင္းဆန္ကာနာက်င္ေၾကကြဲရ
ေတာ့သည္။
        `ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ။တို႔ကဘဝတူခ်င္းကိုသတိရစရာလား။`ဟူ၏။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ