ေပးကမ္းျခင္းရဲ႕ခ်ဳိၿမိန္မႈ

        ကၽြန္ေတာ္ကတကိုယ္ေကာင္းသမားလို႔ေျပာလို႔ရတယ္။ဘဝမွာကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္သမွ်ဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္၊ဆႏၵေတြကိုအဓိကထားၿပီးဆံုးျဖတ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ခုေတာ့ျဖစ္ရပ္ဆန္းေလးတခု
ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဘဝခံယူခ်က္ေတြေျပာင္းလဲသြားၿပီထင္တယ္။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဝန္ခံရရင္ဒီအျဖစ္အ
ပ်က္ေလးကကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့အေတာ္အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ျဖစ္ရပ္ေလးပါ။
         တေန႔ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မို႔တခုခုစားဖို႔ရံုးကထြက္အလာမွာလမ္းေဘးေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားတေယာက္
ကိုေတြ႕ရတယ္။ဒါမ်ဳိးကသိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး။ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ဆိုရံုးအေဆာက္အဦးေတြအနားမွာဒီ
လိုပိုက္ဆံေတာင္းတဲ့ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေတြရွိေနတတ္တာပဲ။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္းအေၾကြေစ့နည္းနည္းကိုင္
ၿပီးသူ႔ဆီေလွ်ာက္အသြားသူကငါ့ပိုက္ဆံနဲ႔မူးယစ္ေဆးဝါးဒါမွမဟုတ္အရက္ေသာက္သံုးျဖဳန္းပစ္မယ့္ေကာင္ပါ
လားဆိုၿပီးေတြးလိုက္မိတယ္။သူ႔ပံုကခပ္ငယ္ငယ္ဂ်စ္ကန္ကန္ေပစုတ္စုတ္နဲ႔ေလ။ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ေျခလွမ္းကို
ရပ္လိုက္တယ္။ဒီလိုလူမ်ဳိးအတြက္ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ္ပိုက္ဆံကိုအကုန္ခံရမွာလဲ။ဒီေငြနဲ႔ကိုကာကုိလာဒါမွမ
ဟုတ္ေခ်ာကလက္ဝယ္စားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။
        ဒါေပမယ့္လည္းသူဟာလမ္းေဘးေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားျဖစ္တာနဲ႔ပဲကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔သူကိုေဝဖန္ပိုင္ခြင့္
မရွိဘူးဆိုတဲ့အေတြးဝင္လာတယ္။ဒါနဲ႔ပဲသူ႔ေရွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီးအေၾကြေစ့ေတြကိုသူ႔ဦးထုပ္ထဲထည့္လိုက္ေတာ့
သူကကၽြန္ေတာ္ကိုၿပံဳးျပတယ္။ကၽြန္ေတာ္ခဏေတာ့ရပ္ေစာင့္မိတယ္။အတၱသမားပီပီသူ႔ဆီကတစံုတခုကို
ေမွ်ာ္လင့္မိတာကိုး။သူ႔ဆီကသာမာန္ထက္ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္သြားတဲ့အမူအရာမ်ဳိးကိုျမင္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္သာ
မာန္ထက္မပိုတဲ့အၿပံဳးကိုပဲကၽြန္ေတာ္ရလိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုယ့္ဘာသာၿပံဳးမိၿပီးသူ႔ေရွ႕က
ထြက္လာခဲ့တယ္။ေနာက္ၿပီးခုလိုအဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အလုပ္မ်ဳိးတခါမွမလုပ္ခဲ့ဖူးပဲနဲ႔ခုမွဘာလို႔မ်ားကုိယ့္ပိုက္ဆံကို
အလဟႆျဖဳန္းပစ္ခ်င္ရတာလဲဆိုၿပီးကိုယ့္ဘာသာအပစ္တင္လိုက္မိတယ္။
        အဲဒီေန႔အလုပ္ၿပီးလို႔ဘူတာရံုကိုလမ္းေလွ်ာက္အသြားမွာေန႔လည္ကေဖ်ာ္ေျဖေရးသမားေလးသူ႔ပစၥည္း
ေတြကိုသိမ္းေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။သူကဦးထုပ္ထဲကပိုက္ဆံေတြကိုပလတ္စတစ္အိတ္ေလးတစ္လံုးထဲ
ထည့္လုိက္ၿပီးလမ္းေထာင့္ကေကာ္ဖီဆိုင္နားမွာရွိတဲ့ေတာမီးရန္ပံုေငြပံုးထဲအကုန္သြားထည့္လိုက္တယ္။သူက
လူမႈကူညီေရးရန္ပံုေငြရွာဖို႔အတြက္ခုလိုေဖ်ာ္ေျဖေနတာပဲ။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့
လဲဆိုတာအဲဒီေတာ့မွသေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။တစံုတေယာက္ကကၽြန္ေတာ္ပိုက္ဆံန႔ဲတဆင့္ျပန္လႈေပး
တာပဲ။ဒီေလာက္လြယ္ကူတဲ့အလုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္လည္းဘာလို႔မလုပ္ႏိုင္ရမွာလဲဆိုတာနားလည္သြားတယ္။
အဲဒီေန႔ကစလုိ႔ကၽြန္ေတာ္ဆီမွာရွိသမွ်အေၾကြအားလံုးကိုအဲဒီရန္ပံုေငြပံုးထဲအၿမဲလႈတယ္။အဲဒီလိုလႈၿပီးတုိင္း
လည္းတေနကုန္ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔လူကၿငိမ္းခ်မ္းလို႔ေပါ့။ေပးကမ္းမႈေၾကာင့္ရတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုခုမွတကယ္ခံစားခြင့္
ရသြားတာပါ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွလံုးရႊင္ၿပံဳးၾကပါေစ